Kiki weer ziek, wil even mijn zorgen aan jullie kwijt

Gestart door Duffy, juli 05, 2010, 21:45:03

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Duffy

Och toch, mijn meiske is weer ziek.
Een paar weken terug viel me op dat ze op 1 pootje zat en haar rechter daarmee ontzag. Ze heeft een weekje op baytril gezeten en alles werd rustiger, ze liep weer goed en speelde vrolijk. Kiki en Sjef waren enorm blij om, na een week in aparte kooitjes te hebben geleefd, weer bij elkaar te zijn.
Nu zit ons meiske weer apart. Gister kwam ik thuis, deed de vogels los en ze vlogen samen naar buiten. Sjef naar de speeltafel, Kiki naar de grond.... waar ze langzaam wat rondstrompelde.
Direct apart gezet en vanochtend leek het beter te gaan, maar nu zit ze weer bol. Ze komt met moeite nog via de tralies omhoog, met name op snavelkracht, en valt soms van haar stokje naar benee. De arme, arme meid...

Sjef snapt er natuurlijk niks van, zijn speelkameraadje zit alweer apart en ze fluit niet eens terug, nou ja zeg... En hij wordt er loeivervelend van: hij is een schat, maar ik ben natuurlijk geen vogeltje. In mijn nek gepikt worden (:-*) vind ik namelijk niet heel plesant en samen door de kamer vliegen lukt me niet echt (geen vleugels hè).
Morgen maak ik dus maar weer een tripje naar de dierenarts, maar ik ben haast bang dat ik met een lege kooi terug ga komen...  :(

Ik wil het even met jullie delen, want ja, wie in de grote buitenwereld snapt nou dat je je zorgen kunt maken om een parkiet??

Mars

Heel veel sterkte. Je hoeft zeker niet met een leeg kooitje thuis te komen, mogelijk helpt een tweede kuurtje.

Sterkte, doe je morgen verslag?
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Duffy

Ik zat gisteravond nog wat te kijken hier en wat ze aan de poten heeft, lijkt veel op de foto's van Koko in de Hot Stuff sectie. Knobbels op en tussen de tenen met witte puntjes, waarvan ze er gister eentje kapot gebeten heeft. Ook de vervangend dierenarts vond het wel op jicht lijken, we gaan proberen het, voor zover mogelijk, te behandelen en kijken wat ze doet na medicatie. Ze heeft nu een nieuwe kuur enroxil antibiotica, met daarbij inderdaad carprofen pijnstilling.
Een druppeltje moet ze daarvan tweemaal per dag. Normaal vecht ze voor der leven als ik haar een keer vast moet pakken, ze pikt me dan tot bloedens toe, maar nu liet ze me vrij gedwee wat in haar bekje druppelen met het spuitje.

In de aparte kooi heeft ze wel ineens al haar eetlust terug. Ze krijgen beiden Harrisons, omdat Sjef gevoelige darmen heeft, maar in de aparte kooi krijgt Kiki weer Xtravital zaadvoer en dat heeft blijkbaar nog steeds haar voorkeur boven de pallets. Zelfs tijdens het autorijden en bij de dierenarts zat ze de helft van de tijd op kop in de voerbak. Wel was ze eigenlijk erg apathisch verder, het deed haar weinig, ze zat gewoon half te slapen op de tafel bij de dierenarts. Onder in de kooi in het zand lijken ook ligplekken te zijn, alsof ze vannacht gedeeltelijk op de grond geslapen heeft.
Zou Sjef haar al een tijdje dwars kunnen hebben gezeten? Ze is namelijk wel mager en licht, hoe verhouden vogels zich in het wild tot elkaar als ze ziek zijn? Zijn ze zorgzaam of proberen ze elkaar af te troeven?
Het viel me al wel op dat ze minder aten, maar ik dacht dat het door het warme weer kwam...

Mars

Als Kiki de harrison wel gewoon goed eet, dan zou ik haar deze wel geven (of bijvoorbeeld 's ochtends wat zaad). De pellets zijn gemakkelijker verteerbaar dan zaadjes en leveren dus snel energie, als een parkietje ziek is. Ik zou ook zeker niet alleen zaadjes aanbieden, want dan loop je de kans dat ze straks opnieuw op pellets over gezet moet worden.

Parkietjes kunnen op twee manieren op elkaar reageren met ziekte:
1 ze nemen hun maatje in bescherming en gaan het verzorgen.
2. ze zijn fel naar hun maatje: parkieten leven immers in het wild in grote groepen 'een team is zo sterk als de zwakste schakel' gaat dan erg op. Dus de zwakke schakel 'uitschakelen' komt wel voor (ik heb helaas een parkietje dat erg fel is naar zieke vogels).

Is er ook naar haar ontlasting gekeken?
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Duffy

#4
Ze krijgt een mix in haar bakje, kan dus kiezen wat ze wil. Ik was allang blij dàt ze at, maakt me niet zo uit wat.
Toen ik net thuiskwam na een afspraak, zat ze op de bodem van de kooi, kwam niet meer omhoog. Ze probeerde een zaadje te pikken, maar het leek alsof ze hem niet zag, pikte er telkens naast.

Ze ligt nu in een theedoek in mijn arm, pootjes gesterkt langs de staart, en ademt moeizaam. Ze krijgt nog even de kans om het zelf te doen, als ze niet opknapt is het aan de dierenarts...

De ontlasting (dun en sterke geur), kan wijzen op wormen, maar de dierenarts achtte dat ondergeschikt voor het moment. Ontwormen kon volgende week wel, eerst zien hoe ze op de ab en pijnstilling reageren zou.

Duffy

En ze heeft het zelf gedaan nu. Dag kleine meid...

I know you'll be a star
In somebody else's sky

EvelienM

gecondoleerd Duffy, vreselijk om je lieve Kiki te zien gaan... zo te lezen heb je Kiki alle hulp en liefde die je had gegeven, ze had een goed thuis... ik leef met je mee

Evelien

Duffy

Vreselijk is het goede woord; mijn meissie...
Zoals ik laatst tegen mijn cliënt zei: het verdriet hoort erbij, het betekent alleen maar hoeveel je van ze hield, nietwaar? Wat ze allemaal wel niet voor je betekenden...
Ik neem er nog een biertje op, daar is het nu wel tijd voor.

Sjef wil er ondertussen trouwens maar niks van weten, hij waagt zich niet in haar buurt. Ergens wel mooi om te zien... afscheid willen nemen is blijkbaar niet aan vogeltjes toebedeelt.

Mirjam

Ach Duffy,

Ik leef erg met je mee...
Heeeel veeeel sterkte!

Liefs Mirjam

Kleintjes

Jeetje.. heb er bijna geen woorden voor, maar in ieder geval sterkte met 't verlies van je kleine meisje.

Jullie hebben dapper gevochten en haar met alle liefde verzorgd en gesteund tot 't einde.

Groetjes, sterkte en liefs van ons alle 6.
Pootjes van; Eddie, Neo, en Ezio
Groetjes van ons :). IM: Venus-Gino-Silly-Mini-Gina-Giny-Pino-Kyra-Tolo-Cookie-Charly-Tweety-R2-D2.1-Kruumel-Oli-Sammie-Mozy-BB-8.1-BB-8.2-C-3PO-Pino II-Scotty-Jecky-Amy-Punky-MozyII-Dot-Lemmy
Geheugen problemen; Bij voorbaat excuses

lovesbudgies


Duffy

Dank jullie wel, ook namens Sjef.

Ik wil eigenlijk nog wel graag weten of Sjef hierin een handje in gehad heeft, vanwege toekomstige nieuwe kameraadjes. Ik weet niet hoe moederen eruit ziet Mars? Hij kwam vaak bij haar op de stok zitten en zat tegen haar aan te kletsen de laatste tijd, maar ze had ook haar cloaca wat rood en gezwollen. Ze was dus ook erg mager.... Hoe gedraagt jou vogel zich die niet aardig is voor zieke soortgenootjes?