Een nieuw vriendje, maar dan?

[Moeders]

Met Babbel gaat alles uitstekend, zij is een dominante tante geworden, maar ook ontzettend lief. Omdat ik 36 uur in de week werk en het straks vakantie wordt en ik 3 weken weg ben, heb ik voor Babbel een nieuw vriendje erbij gehaald. De buurman van mijn zoon heeft een voiliére en hij had jonge parkietjes. Ik wist nog niet wat ik zou doen. In de buitenvoiliére zag ik een jonge parkiet zitten zonder staart. De man vertelde dat er een agressieve valkparkiet geweest was en die had het op dat vogeltje gemunt. Hij had de valk al weer teruggebracht naar de fokker. Dus Pino - zo heb ik "hem" genoemd, mee genomen naar huis en apart in een kooi gezet. Babbel uit haar kooi gehaald en zij ging gelijk naar Pino toe. Door de tralies kopje krabbelen met haar snavel en af en toe een heftige pik uitdelen. Als Babbel erbij was, kwam Pino op mijn hand zitten en dan praatte ik rustig tegen hem.
Op een gegeven moment de stap gewaagd, ook Pino uit zijn kooi gehaald. Natuurlijk op mijn hand. Wat een gefladder. Pino volgt Babbel overal.
Nu mijn ongerustheid. Babbel kan heel erg lief voor Pino zijn - kopje knabbelen, kusjes geven, maar ook vreselijk gemeen - een ferme pik uitdelen, in zijn pootjes bijten en in zijn staart bijten. Het laatste doet bij mij de vraag reizen, waarom in die staart? Het ventje heeft - als het verhaal waar is - al genoeg meegemaakt in die voiliére. Ik durf ze daarom nog niet samen in één kooi te doen. Moet trouwens - heb ik gelezen - eerst Babbel haar kooi waar ze samen in komen, het interieur nog veranderen. Maar wilde eerst raad over bovenstaande vragen. Ik vraag me eigenlijk af of er ook niet iets met Pino aan de hand is. Het is wel zo dat Babbel heel zenuwachtig is en constant aan het roepen, als ze apart in hun kooi zitten. Pino probeert nu na een week nog steeds uit zijn kooi te ontsnappen om bij Babbel te zijn. Want als Babbel gaat roepen begint Pino met zijn appings pogingen. Dus zou je denken dat ze bij elkaar willen zijn.
Wat is wijsheid?
Een bezorgde Martha

[Mirjam]

Hoi Martha,

Ik heb sinds 2 maanden een vriendje voor mijn parkietje erbij gehaald...
Het begin verliep precies hetzelfde als bij jou!
Ik heb ze 4 weken in aparte kooien laten zitten (wel naast elkaar) voordat ik ze liet 'samenwonen'...
Mijn oudste was ook afwisselend lief om vervolgens daarna keihard in zijn pootjes te bijten, op zijn rug te klimmen, etc... Langzaam werd dat echter minder en werden de rollen omgedraaid haha.
Het grappige was dat ze er, op een goed moment, zelf klaar voor waren. De jongste kroop in week 4 steeds langzaam bij de oudste in de kooi. Ik hield verder wel een behoorlijk oogje in het zeil en als het bedtijd was liet ik ze nog in aparte kooien. Op een gegeven moment was ik op een vrijdag vrij en was vroeg op. Ik liet ze vliegen en ze kropen direct bij elkaar. Toen heb ik de andere kooi weggehaald en zonder moeite zaten ze saampies.
In het begin was er nog regelmatig wat mot, maar dat is zo goed als over nu.
Je moet dus gewoon nog een beetje geduld hebben en dan komt het allemaal goed.

Veel plezier met ze,

Mirjam

[Moeders]

Hallo Mirjam

Dank voor je reactie, ik ben nu een stuk geruster over het contact tussen Babbel en Pino.
Als jou parkietjes apart in hun kooi zaten, waren ze dan ook steeds bezig met klauteren en krijsen om bij elkaar te komen?
Dan doen ze van mij nl wel en ik ben bang dat er met de kleine zo ongelukken gaan gebeuren.
Ik heb al op de grond voederbakken gezet voor Pino, en de eigenlijk voederbakken die te diep zijn, aan de buitenkant helemaal afgeplakt.
Soms laat hij zichzelf naar beneden vallen en dan ben ik bang dat hij zijn nekje breekt.

Martha

[pbos]

Hoi Martha,

ik heb hier vier parkietjes bij elkaar in de kooi. Ook bij mij valt er geregeld eens een naar beneden. Of dit nu komt doordat ze zelf onhandig doen en zich in de meeste domme bochten wringen. Of dat er op dat moment een beetje onenigheid is en dat er een van een stok wordt geduwd. Ik durf het je niet te zeggen. Wel weet ik dat parkietjes best veel kunnen hebben. Ik merk zelfs geen enkel verschil als er een parkietje naar beneden valt, ze staan weer op en gaan weer verder waar ze mee bezig waren. Ik zou me dus maar niet zo druk maken.
Verder sluit ik me helemaal aan bij de mening van Mirjam, gun ze de tijd om aan elkaar te wennen. Ze moeten nou eenmaal uitmaken wie de baas is en dat gaat weleens samen met wat ruzie.

Groetjes Peter

[Moeders]

Nu ben ik helemaal gerustgesteld, het is afwachten, geduld hebben en Babbel en Pino de tijd geven om aan elkaar te wennen.
Dank voor jullie reacties.

Martha

[Mirjam]

Hey Martha,

Ook ik was in het begin volledig in de stress als ik een piepje hoorde of er 1 naar beneden viel...
Ze vallen nog steeds regelmatig naar beneden (soms doen ze het gewoon expres) en er breken echt geen nekkies. Het zijn net apies en klimmen en klauteren de hele dag door.
En het klopt inderdaad dat ze gewoon aan elkaar moeten wennen. Bij mij is er nu een bepaalde balans bereikt en gaat het prima.
En ja ook bij mij was het krijsen en klimmen omdat ze bij elkaar wilden zijn hahahaha.
Als je nog meer info wilt hebben stuur je me maar een pbtje..

Ik was namelijk ook zo'n streskip (nog wel een beetje) en wilde het liefste iedere dag berichtjes plaatsen of dingen wel goed gingen of normaal waren 

Mirjam