Kweken en kopen om uiterlijk.

Gestart door Piknikki, april 10, 2009, 00:09:13

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 2 gasten bekijken dit topic.

Piknikki

"De gezondheid van het diertje staat altijd voorop, maar het oog wil ook wat." Ik vroeg mij af wat jullie vinden van kwekers die een bepaalde mutatie willen kweken, en van mensen die een parkietje kopen om een bepaalde mutatie.
Bijvoorbeeld een speciale kleur zoals een crème-ino man, of ander bijzonder kenmerk van uiterlijk zoals een kuif of een "feather duster".
Tenslotte is de Engelse grasparkiet ook een doorgekweekte soort. Veel mensen die TT kwaliteit grasparkieten verzamelen en kweken zijn dol op de Engelse grasparkiet. Hierbij wordt vooral gelet op het postuur.

Het gaat dus over kleurkweek, postuurkweek, en andere kweekvormen. Maar ook over het welzijn van de vogeltjes! Kruipersziekte, snavel- en veerrot komt ook in Nederland voor, en er zijn kwekers die ondanks deze ziekten in hun bestand gewoon doorgaan met kweken. Er zijn ook kwekers die bewust inteelt creëren om zo veel mogelijk vogels met een bepaald kenmerk te kweken.

Is die ene kleur of kuif het waard als de gezondheid van een diertje eronder lijdt? Hoe belangrijk vinden jullie het uiterlijk van een grasparkietje? Vragen jullie een kweker naar de achtergrond van het vogeltje? Waar vinden jullie dat de grens ligt?

Ter info: De oorspronkelijke grasparkiet is de Australische wildkleur (groen met geelmasker). De variëteit aan kleuren die grasparkieten tegenwoordig hebben, is omdat men erachter is gekomen dat de genen die de kleur bepalen, in verschillende combinaties mogelijk zijn, zodat er verschillende kleurmutaties ontstonden.

Mars

Ow... een mooi onderwerp.
Tot nu toe heb ik eigenlijk nooit echt gelet op de kleurslag van mijn vogeltjes. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen favorieten. Maar bij aankoop van een vogel bij een kweker (of kennisje van het forum) is de keus vaak al heel beperkt. Ik denk dat ik persoonlijk nooit zou kiezen voor een 'wildkleur' parkietje, maar Jimmetje is uiteindelijk wel wildkleur geworden van uiterlijk.

Maar als je eenmaal een nestje hebt gehad, dan speelt de kleur van de oudervogels ineens wel mee. Dan is het grappig om bepaalde factoren te ontdekken en ga je er meer bij stil staan. En hierdoor gaat er stiekem wel een voorkeur meespelen bij de zoektocht naar een nieuw vogeltje. Maar een voorkeur is nog geen eis in mijn geval.

Het op kleur kweken en daarbij ook inteelt voor lief nemen vind ik heel erg verwerpelijk. Daarbij vind ik het persoonlijk ook helemaal geen goede ontwikkeling dat mensen 'type' vogels kweken die evolutioneel gezien niet goed zijn. Ik bedoel daarmee te zeggen dat bepaalde soorten grasparkieten zo doorgekweekt zijn dat ze niet of nauwelijks meer bevrucht kunnen worden (door dikke bevedering) of weinig vruchtbaar zijn. Ik denk dat je je dan af moet vragen als 'hobby-isten' of je met zijn allen niet te ver bent gegaan.

Juist ziektes als megabacterie, veerrot en kruipersziekte hebben een kans gekregen doordat heel veel kwekers hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen en uiterlijke kenmerken belangrijker vonden dan inteelt. Dat is wel iets om bij stil te staan, lijkt mij.
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Moppers

CiteerIk denk dat ik persoonlijk nooit zou kiezen voor een 'wildkleur' parkietje
Mag ik vragen waarom niet? *nieuwsgierig*

Iedereen vindt vast een bepaalde kleurslag mooier dan een andere. Dat is gewoon een kwestie van smaak, daar is niets mis mee. Zo heeft bijna iedereen ook een lievelingskleur in het deel van het leven dat niets met parkietjes te maken heeft (ja, dat deel bestaat ;)).

Ik denk heel vaak als ik parkietjes zie 'oh die is mooi zeg', maar de een vind ik mooier dan de ander. Doorgekweekte vormen vind ik doorgaans niet mooi. Kuifjes, lange veren, dat hoeft voor mij echt niet. Ik vind dat ook te veel 'spelen met het dier naar de wens van de mens'. Oke, de huidige standaard kleurslagen zijn ook het gevolg van gericht kweken. Toch zie ik dat als anders, ik weet niet zo goed hoe ik het in woorden moet omschrijven.

Ik heb Binky en Deuntje uitgekozen omdat ze van de 4 parkietjes die toen bij de dierenambulance zaten, duidelijk goed met elkaar overweg konden. Ik wilde er per sé 2 zodat ze elkaar hadden, dus dat leek me een goede combinatie. Dat Binky geel is en Deuntje groen, dat maakte niets uit.
Wat betreft mijn kruipertjes heb ik me misschien wel door het uiterlijk laten leiden, maar dan wel op precies de andere manier als in dit topic aan de kaak gesteld wordt. Ik was verliefd op Eeden, ze was zo schattig met haar kruiperlijfje. Daar kwam wel bij dat ik van mening was dat ik haar de juiste verzorging en omgeving kon bieden die een kruipertje nodig heeft. Wat Bob betreft, daar was het juist een vereiste dat ze niet kon vliegen. Maar dat is niet echt uiterlijk gebonden. Het maakte me niet uit welke kleur het parkietje had, of het een mannetje of popje was, waarom het niet kon vliegen, zolang hij of zij maar geschikt zou zijn voor Eeden. Dat Bob vervolgens een prachtige kleuring zou hebben, ach, dat was meer een bonus, maar ik zou haar echt niet hebben afgewezen als ze een minder spectaculaire kleur zou hebben.
Ook hou ik ook zeker niet meer of minder van een parkietje met de ene kleur dan een parkietje met een andere kleur. Het is het karakter van een parkietje dat me helemaal inpakt.
Daarnaast zijn er nog mijn 2 valkparkieten. Ook zij zijn met me meegegaan omdat ik helemaal voor hun karakter was gevallen. Schumi is 'heel standaard' wildkleur, Omikron is wat 'specialer' wat kleur betreft. Maar ze zijn allebei mooi, lief, ondeugend, mijn schatjes.

Ik heb het voordeel dat ik bij de dierenambulance de parkietjes al leer kennen. Ik kán dus kiezen op basis van karakter. En als het parkietje met de meest saaie kleurslag (voor zover saai daarin bestaat) mij meer aanspreekt dan een pracht van parkietje, dan gaat toch echt die 'saaie' mee. (mits ik er een parkietje bij kan nemen, anders had ik er al 40 gehad).

Ingsu

Een parkietje kiezen op karakter kan bijna niet bij kwekers [tenzij het kennissen zijn] en dierenwinkels, dus daardoor wordt de keuze van een vogel toch al snel door het uiterlijk bepaald. Voor mij persoonlijk speelt kleurslag of kleur endergelijke weinig een rol. Ik vind bepaalde kleuren mooier dan andere kleuren, dat zal iedereen denk ik wel hebben, maar voor mij gaat het om de "uitstraling" van het parkietje, het is vaak gewoon liefde op het eerste gezicht! ;) En dan maakt het me totaal niet uit welke kleur een vogeltje heeft.
Ik vind wildkleur parkietjes net zo leuk als andere kleurslagen en misschien JUIST omdat de parkiet oorspronkelijk groen was, vind ik het aantrekkelijk. [Ook al denk ik niet dat wildkleur nu nog echt "wild" is maar net zo doorgekweekt als de rest, maar dat terzijde].

Een beetje van het onderwerp af, maar toch nog enigzins relevant is het feit dat parkietjes zo erg gezien worden als product [net als alle andere dieren overigens], wat ik heel erg naar vind. Dat is wel een van de redenen dat ik niet zo blij ben met het doorkweken van vogels. Het is gewoon niet natuurlijk meer. Wel een beetje hypocriet om te zeggen misschien, aangezien ik zelf net zo hard meedoe om het in stand te houden... maar "soorten" als feather duster e.d. vindt ik gewoon buitengewoon slecht. De gezondheid van een dier moet altijd vooropstaan, ook bij bijvoorbeeld Engelse grasjes die een bepaalde houding krijgen aangeleerd/gekweekt alleen voor de show. Het blijven dieren en we kunnen [mogen] er niet iets anders van maken! 

Parkieten-Freak

#4
Persoonlijk heb ik nauwelijks voorkeur voor de kleur van een grasparkiet. Een albino parkiet zal ik niet snel kopen omdat deze vogels genetisch gezien zwakker zijn. Oogafwijkingen en andere aandoeningen komen bij deze variant veelvuldig voor.
Toen ik mijn laatste grasparkiet kocht, had de kweker op dat moment maar één nestje. Ik heb de ouders van mijn toekomstige parkietje goed bekeken, ze zagen er actief en gezond uit en reageerden alert. Dat zijn zaken die ik belangerijk vind.
Mijn parkiet is blauw gezoomd, maar als hij groen/geel was geweest had ik hem ook gekocht.

Er zijn inderdaad kwekers die bewust inteelt/mutaties creëren om zo veel mogelijk vogels met een bepaald kenmerk te kweken.
De vraag rijst dan of dit ethisch verantwoord is. Persoonlijk vind ik van niet, maar iedereen zal daar anders over denken. Mensen hebben immers allemaal een andere achtergrond. Hun opleiding, opvoeding en cultuur zijn anders en dit alles speelt een rol bij de ontwikkeling van het ethisch perspectief van de mens.
Een featherduster zal ik dus nooit kopen.

In het geval van kruipertjes zitten we met een iets ander probleem, ze worden niet bewust gekweekt, het is immers een ziekte.
Ik denk dat met name goede kennis van deze aandoening bij een aantal kwekers, ontbreekt. Preventieve maatregelen om verspreiding te stoppen worden mogelijk onderschat, niet opgevolgd of zijn niet bekend.
Een kweker met kennis van zaken én verantwoordelijkheidsgevoel, zal in het geval van kruipersziekte zeker maatregelen treffen.


Piknikki

Zoals met veel zaken in het leven, geldt ook voor dit: verstand komt met de jaren.
En helaas is er nog veel te veel onwetendheid.

Achteraf bezien had ik mijn albino nooit bij een dierenwinkel moeten kopen. En al zeker omdat de dierenwinkel voor dit exemplaar meer geld vroeg dan voor een andere kleur, onder het mom van 'een albino is speciaal'. Toch zou ik mijn albino popje voor geen goud willen missen, en heb ik geen spijt van deze aankoop. Ik heb haar overigens niet om de kleur gekozen. Een maand lang bezocht ik de dierenwinkel zo vaak ik maar kon. Steeds was dit popje degene die naar me toe kwam. Ik voelde dat ik een band met haar had. :)
Inmiddels heb ik al 9 grasparkieten "versleten", allemaal een ander kleurtje. Natuurlijk vond ik de kleurtjes heel erg mooi.

Sinds een paar dagen ben ik hier pas beter over gaan nadenken. Het is al meer dan overduidelijk dat de mens niet met macht en verantwoordelijkheid kan omgaan. Ik wil overigens niet alle kwekers en kopers over één kam scheren. Het verschil tussen gebruik en misbruik bestaat nauwelijks meer. Ik vind het erg moeilijk om te zeggen waar precies de grens ligt. Aangezien de kwekers de 'leveranciers' zijn, vind ik dat zij de grootste verantwoordelijkheid dragen wat betreft de erfelijke factoren van het parkietje. Maar de kopers bepalen waar er vraag naar is. Als men opzoek is naar doorgekweekte soorten, zal de kweek in deze soorten toenemen. Het is ook een bepaald schoonheidsbeeld dat is gevormd door de bekendheid van de grasparkiet.

Veel kwekers zijn niet voldoende op de hoogte van (zowel erfelijke als niet erfelijke) ziektes en aandoeningen die bij grasparkieten voorkomen. Ze denken hier veel te makkelijk over. Voordat je een parkietje van een kweker koopt, moet je ook zeker weten hoe de kweker ongeveer te werk gaat. Iedere kweker kan zeggen dat hij/zij goed bezig is, maar helaas kun je mensen niet altijd op hun woord geloven.

Ik vind het ook walgelijk dat er zulke onnatuurlijke parkietjes gekweekt worden. Het is net zoiets als een mens met een extra arm of ander lichaamsdeel. Alhoewel het parkietje er niks aan kan doen, en een foutje kan voorkomen, moet men niet deze 'foutjes' actief proberen te kweken.


Overigens vind ik dat jullie erg mooie uitspraken doen: "een voorkeur is nog geen eis", "spelen met het dier naar de wens van de mens", "het feit dat parkietjes zo erg gezien worden als product". En ook de opmerking van Parkieten-Freak over albino's vind ik erg goed (denk dat dit ook voor de andere ino's geldt).

Petr@

Ik heb zeer zeker een voorkeur voor een bepaalde kleur. Daar ben ik heel eerlijk. Blauw spreekt mij toch wel aan. Groen spreekt mij niet zo aan terwijl mijn Luna groen is maar zij komt ook van een andere eigenaar.In de winkel of bij een kweker zou ik haar dus nooit gekocht hebben.
In Memory: Mijn lieve Mitzi 2010
                  Mijn allerliefste Vledder 2013
                  Mijn altijd lieve angstige Goofy 2014
                  Mijn lieve pratende Pluto 2014
                  Mijn lieve dikke Luna 2015
                  Mijn lieve kleine Lola  2016

Audrey

Ik sta wel eens bij een volière bij de dierenwinkel te kijken samen met mijn moeder, en dan zeggen we allebei ook wel 'oo, wat een mooie is dat'. Ik besef wel heel goed dat dat 'mooiere' vogeltje een heel stil, misschien ziek, diertje kan zijn, terwijl zijn 'gewonere' maatje een heel levendig, actief en speels exemplaar kan zijn.
Als je iets belangrijks te doen hebt (neem nu een sollicitatie), dan ga je ook proberen op te vallen. Dit zit gewoon ingebakken in de natuur van de mens denk ik, op zoek gaan naar het speciale. (Aan de andere kant, wie buiten de normen valt wordt ook niet aanvaard, maar dit even terzijde)

Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar de zachtere kleuren, Croky is bijvoorbeeld grijs-blauw van kleur. Ik heb hem niet zelf gekozen, maar ik wist dat er 2 vogeltjes waren: een groene en een grijs-blauwe. Een collega van mama haar vroegere grasparkietje was gestorven en ze kende een kweker die een nestje had van 2, wij mochten de andere hebben. Omdat haar vroegere parkietje een groene was, wou ze graag de groene hebben. En ik was daar superblij mee!  :D Maar mocht ze onze Croky gekozen hebben, dan vloog er hier nu een groene Croky rond, en die zou ik even graag gezien hebben. (Achteraf bekeken was de grijs-blauwe de beste keuze hoor  :P)

Er valt niet veel aan te doen denk ik. Er zijn zeker kwekers die rekening houden met hun vogeltjes, die inteelt vermijden en gewoon kweken als hobby, zonder dat daar speciale kleurslagen of dergelijke uit moeten komen.
Maar andere zijn er jammergenoeg ook. Zolang mensen die specialere parkietjes eerst blijven kopen, zullen ze ook geforceerd gekweekt worden. Je kunt de mentaliteit in theorie wel veranderen, maar dan moet iedereen echt wel meedoen. Dus in de praktijk, is het gewoon niet realiseerbaar vrees ik. Maar het is al goed dat er eens over gepraat wordt.

Het op kleur kweken vind ik op zich eigenlijk niet zo erg, maar inteelt kan gewoon niet. Zoals Mars ook al aanhaalt, we zouden veel minder te kampen krijgen met allerlei ziektes (zoals veerrot en megabacterie), en er zouden ook veel minder kruipertjes zijn.

Chicowen

Parkietjes koop je op karakter vind ik, maar wanneer je het karakter niet goed kunt inschatten of er een andere reden is, dan kies je toch automatisch op kleur.
Het kopen op kleur vind ik geen probleem, zolang het parkietje gezond is.

Het kweken op kleur vind ik toch iets anders. Zelf ben ik er heel erg voor om de natuur gewoon zijn gang te laten gaan. Wanneer een koppeltje ontstaat is de kleur niet heel belangrijk. Twee parkieten bij elkaar in een kooi stoppen, terwijl ze misschien een andere partner hebben, in de hoop dat ze samen gaan broeden en je er leuke kleuren uit krijgt vind ik not done.
En inteelt... nou ja... daar ga ik niet veel woorden aan vuil maken, dat vind ik al helemaal niet kunnen.

Ook zouden kwekers zich maar eens wat beter in moeten lezen in bijvoorbeeld kruipertjes en megabacterie etc. Daardoor kan een hoop ellende voorkomen worden.
snavelkusjes van Chico, Pucky, Fender, Noukie, Junior en Kiki!
Dag lieve Zipper en Yno, we zullen jullie niet vergeten.

hillie

Onze eerste parkietje hebben we ook op kleur uit gekozen.
We hadden voor hem uit gingen kiezen al een kleur in gedachten maar toen we bij de kweker gingen kijken zijn we uiteindelijk toch voor een andere kleur gegaan dan we wilden.

En bij de tweede hadden nog niet eens iets te kiezen daar had de kweker al een parkietje apart gezet en die hebben we genomen.
En we vinden haar even mooi als het mannetje die wel gekozen hebben.

Dus bij ons maakt het echt niet uit wat voor kleur het parkietje is.
Al zul je altijd wel hebben dat je een bepaalde kleur mooi vind als kleurslag.

Milo-Pixel

Mijn eerste twee parkietjes heb ik via een site van een kweker uitgezocht. Ik ging vooral af op het stukje dat hij bij de vogel schreef (deze is zeer lief, eigenwijs etc.), maar ook op uitstraling en kleur. Kleur was voor mij niet het belangrijkste, als ze maar gezond waren. Mijn eerste twee waren violet geelmasker en albino.

Uiteindelijk heb ik Seppe gekocht. Een hemelsblauw geelmasker. Hij viel op in de winkel door zijn gekke capriolen en zijn vrolijke, sociale gedrag. Dat is de reden dat ik hem meenam, niet zijn kleur. Tybo kocht ik een paar dagen later, een dominant bont ventje. Ik vond hem prachtig. Hij viel niet op in de winkel, was erg rustig, maar als je voor zijn kooi stond keek hij je scheef aan en toch wel geïnteresseerd. De kleur gaf bij hem wel de doorslag.

Binkie, ook niet gekocht op kleur, maar meer uit medelijden ;). Hij zat al zo lang in de winkel en zijn broertjes en zusjes waren al verkocht. Ik zag hem bijna iedere dag in de winkel en uiteindelijk heb ik hem meegenomen. Tika heb ik ook niet gekozen op kleur, maar zij werd toevallig in Gouda aangeboden en ik vond het een leuk vriendinnetje voor Bink.

Joey heb ik een tijd met de hand gevoerd. De kleur maakt dan al niet meer uit, want je word dan sowieso verliefd ;)

En Yno en Kaytie.. Beide niet op kleur gekozen. Ik werd verliefd op Yno's uitstraling (ik weet nog precies welke foto de doorslag gaf :P). En Kaytie, op haar werd ik verliefd toen ik haar zag.

Ik heb zeker wel voorkeur voor kleuren. Vooral voor (deens)bont en lichte kleuren. Maar mijn vogels zijn niet op kleur gekozen, hoewel het wel meespeelt. Ik denk niet dat het erg is om op kleur te kiezen, als het maar wel een 'gezonde' kleur is (dus niet een kleur die verkregen is door inteelt etc).

Citaat van: Chicowen op april 12, 2009, 08:50:26
Het kweken op kleur vind ik toch iets anders. Zelf ben ik er heel erg voor om de natuur gewoon zijn gang te laten gaan. Wanneer een koppeltje ontstaat is de kleur niet heel belangrijk. Twee parkieten bij elkaar in een kooi stoppen, terwijl ze misschien een andere partner hebben, in de hoop dat ze samen gaan broeden en je er leuke kleuren uit krijgt vind ik not done.

Hier sluit ik me bij aan :). Ik vind dat de vogels zelf hun partner mogen kiezen, zo gaat dan in de natuur ook.

Citaat van: Parkieten-Freak op april 10, 2009, 22:16:47
Een albino parkiet zal ik niet snel kopen omdat deze vogels genetisch gezien zwakker zijn. Oogafwijkingen en andere aandoeningen komen bij deze variant veelvuldig voor.

Ik denk dat albino's (en andere roodoogjes) niet zwakker zijn als ze uit een andere combinatie komen dan ino X ino. Maar misschien heb ik dit fout?

Jasmin

#11
Mijn eerste 3 parkietjes waren niet door mij gekozen,
Jacky is pas later op de dag gekomen omdat Kiki niet gezond was en die is gewoon omgeruild.
En omdat ik nog maar 9 was heb ik eigenlijk nooit meer op het karakter gelet maar op de kleur :-X
Daar zullen kleine kinderen dan waarschijnlijk het meest op letten...

Bambi heb ik zelf gekozen maar ik kon er maar uit 2 kiezen en Bambi had het leukste karakter want hij was heel sociaal en vrolijk. En zijn kleurtje viel erg op :P

Lucky heb ik ook gekregen van mijn moeder maar die wist dat ik graag een blauw of grijs vogeltje wilde.
Toen we hem ophaalden was ik erg blij want hij was heel lief en schattig en totaal geen angsthaas.
Meo heb ik vooral gekozen omdat ik het zielig vond omdat ze al zo oud was en bij de DA zat,
maar ook haar karakter en kleur vond ik geweldig!

Luna heb ik ook gekregen omdat mijn moeder de kweker mijn oude bed gaf voor zijn dochter in ruil dat wij een parkietje kregen. Ben heel blij met haar want ze heeft een heerlijk karakter ze laat zich niet op de kop zitten door Locker en is echt heel gezellig!

Als ik het zo schrijf zie ik wel dat ik erg op de kleur let van mijn vogels. Want Lutino of wildkleur zou ik nooit nemen dat vind ik gewoon niet mooi. Ik let wel veel op karakter maar de kleur is ook een beetje belangrijk ::) :P
Dat zal wel altijd zo blijven...

Naam veranderd op verzoek, Caradow

Caradow

Inmiddels zijn er hier 7 parkietjes aangeschaft in de afgelopen 6 jaar.

Wij zijn nooit specifiek voor een kleur gegaan. Altijd waren het de individuele vogeltjes zelf die ons hebben verleid. Maar kleur heeft wel degelijk invloed hierop gehad, bij een aantal...
Dat is ook altijd mijn insteek geweest, je moet verliefd worden op het diertje en dat is dan vaker het gedrag op dat moment, dan de kleur.
Ja, ik vind de ene kleurslag mooier dan de andere. Blauw vind ik mooier dan groen, als ik zo zou moeten kiezen. Maar kan ik kiezen uit een blauwe en een groene, waarvan de groene door zijn houding en gedrag mijn aandacht trekt, dan zou ik toch voor de groene gaan.

Ukkie, die het dichtst bij de originele wildkleur komt, heeft Ries uitgekozen.
Coco was ons albinootje. Ik ben voor haar gevallen, door haar gedrag, ze was nog jong, zat net in de dierenwinkel en  haalde allerlei maffe toeren uit in een piepklein voerbakje.. Ze had nog zoveel behoefte aan een nestje.. daardoor werd ik verliefd op haar.
Binkie ons blauwtje viel ook op door zijn gedrag, aanwezigheid in de groep waar hij in zat en Moppie zat zo schattig stilletjes te dutten en was zo mooi van kleur... (ow wat schattig.. ze bleek achteraf ziek te zijn, daardoor was ze zo stilletjes)

Boeffie was samen met Taillou van Ilse, het enige mannelijke gezelschap bij Mars, een tweeling. Qua kleur speelde de keuze dus geen rol (we wilden een man, gezien de samenstelling van de bende hier), maar achteraf gezien is het een van de mooiste kereltjes die we hebben (gehad), met zijn druipende gele masker.
Lieffie was wel weer een waar kleur toch ook een doorslag gaf. Haar mooie hele lichtblauwe kleur deed Ries smelten.

En dan merk ik dat ik mezelf dus enigszins tegenspreek. Rationeel wil ik zeggen dat ik voor karakter ga en niet voor kleur, maar dan zijn er toch een paar geweest waarbij de kleur de doorslag gaf, maakte dat we verliefd werden.

Kleuren zijn gekweekt. Bewust gekweekt, nadat ze ooit per ongeluk niet groen geboren werden. Dat is niet altijd een goede zaak,maar aan de andere kant hoeft het niet perse fout te zijn. Een gekleurde parkiet hoeft niet per definitie zwakker te zijn dan een wildkleur. Ook bij andere diersoorten zijn er inmiddels mutaties gekweekt die net zo sterk zijn als de oorspronkelijke vorm.

Er is een onderscheid in kwekers.
Er zijn er die bewust op kleur kweken. Ook in deze groep is er een onderscheid.
Je hebt de kwekers die buiten het feit dat ze graag een bepaalde kleur willen hebben wel goed kijken naar de genetica en er zijn er die het niets kan schelen. Ik denk dat de echte TT (tentoonstellings) kwekers hier beter mee bezig zijn. Zij nemen weinig risico's omdat een parkiet met gebreken niets waard is op een TT. Zodra er maar een teentje scheef staat, kost dat strafpunten en dat haal je niet meer op met de kleur.

Er zijn ook de kwekers die niet op kleur kweken. Hieronder vallen zowel broodkwekers (kweken puur voor de opbrengt) als hobbykwekers.
Hierin gaat denk ik veel meer mis dan binnen de groep TT kwekers.
Hobbykwekers die de vogels zelf hun partner uit laten kiezen, kijken lang niet altijd even goed of er geen bloedband bestaat tussen de koppels. En dan gaat het uiteindelijk mis. Dit kan komen door onwetendheid, door de misvatting dat de vogels zelf wel snappen dat ze geen inteelt mogen doen of door een misplaatst "medelijden". "Ach, maar Pietje is zo gek op Stientje... laat ze toch.. Zielig om ze uit elkaar te halen.. we zien wel als het niet goed is."
De broodkwekers gaan maar al te vaak bewust de mist in. Doorkweken met een bestand waar bijvoorbeeld Kruipers in voorkomen... de jonge kruipertjes die het overleven verkopen onder het mom van makkelijk tam te maken, vleugels groeien pas als ze ouder zijn enz. Hier gaan onwetende beginners de mist mee in. Maar voor de broodkweker kost het veel te veel geld om het besmette bestand weg te doen en een nieuw bestand aan te schaffen.

Welke ziekten er door dit soort praktijken in stand worden gehouden is al eerder benoemd, daar ga ik niet op in.

Afwijkingen als Featherdusters ed worden in stand gehouden, doordat er simpelweg vraag naar is. Het maakt deze "liefhebbers" niet uit dat zon diertje veel te jong overlijd. Het gaat om het pronken.

CiteerVeel mensen die TT kwaliteit grasparkieten verzamelen en kweken zijn dol op de Engelse grasparkiet. Hierbij wordt vooral gelet op het postuur.

De Engelse grasparkiet was tot voor kort de enige mutatie waarmee men op een TT kon verschijnen. Het is de "standaard" die is vastgesteld door de vogelverenigingen door de jaren heen. De laatste jaren begint het te komen dat ook Australische grasjes op TT's welkom zijn. Deze vallen in een aparte categorie. Naar mijn mening is de Engelse grasparkiet als ras wel dusdanig sterk te noemen.

Al met al denk ik dat er binnen alle verschillende groepen kwekers rotte appels zitten, die inteelt en doorkweek zowel bewust als onbewust in stand houden. Goede voorlichting kan hier al een stap in de juiste richting zijn, om zo de onwetende liefhebbers bewust te maken van de gevolgen van doorkweek en inteelt. Daarnaast kunnen we alleen maar hopen dat de kwekers die bewust met doorkweek en inteelt bezig zijn gemeden worden en door de mand vallen.
Ik denk dat door de steeds betere voorlichting, de ontwikkeling van het internet als informatiebron, waar steeds meer gebruik van gemaakt word VOOR aanschaf van een dier een stap in de goede richting is. Hierbij ben ik mij wel heel bewust dat er op het net ook heel veel informatie staat die NIET klopt, maar dat geld toch ook voor boeken, informatie in dierenwinkels enz. Ook is het een tendens, dat steeds meer dierenwinkels geen gebruik meer maken van groothandels om hun verkoopbestand aan te vullen en liever zelf kwekers zoeken die de dieren leveren. Daardoor is er ook meer bekend over de achtergrond van het dier.

En het belangrijkste wat we zelf bij kunnen dragen: niet onbezonnen gaan kweken, zeker weten dat er geen bloedband bestaat, wanneer je weet dat een van je vogels een twijfelgevalletje is, niet kweken en wanneer je weet dat jou "gezonde" vogel ooit bij een kruiper heeft gezeten, niet kweken!

kristel

Ik denk dat kleur wel uitmaakt voor mij. Vooral omdat ik nu nog niet weet wat voor karakter de vogels hebben. Ik wil graag 2 mannetjes dus ik moet eerst wachten of er mannetjes in het nestje zitten en zo ja of ik wel keus heb. Maar als ik dan toch mag kiezen zou ik graag 2 verschillende kleurtjes willen dat vind ik het leukste.
Dus voor mij doet kleur er wel toe maar is niet het belangrijkste. Ik ben al wezen kijken of de volgens er goed bij zaten, of het er goed aan toe ging enz.  Dus dat zit wel goed.
Verder ben ik fel tegen incest. Ik bedoel dat doe je nergens niet, niet bij mens en niet bij dier. De fouten er uit kunnen komen en de ziektes dat is niet goed voor het vogeltje en vind ik zielig. :(