Mijn handen zijn zo eng!

[Malibu]

Ongeveer sinds eind januari heb ik een parkietje (duh geen hond! ) ik kan écht genieten van mijn kleine Malibu! Natuurlijk heb ik meteen in het begin het hele internet afgestruind naar alle belangrijke informatie over parkietjes, op die manier kwam ik ook op dit forum terecht. Nu gaat het in principe gewoon goed met haar, ze kwettert erop los (ze vind het vooral errug leuk om zo hard mogelijk boven mijn muziek uit te komen  ) kan heerlijk spelen met haar speeltjes, komt regelmatig haar kooi uit (al gaat ze dan meestal op haar kooi zitten, waar ze dan met een speeltje gaat spelen, of met haar spiegelbeeld die ze ziet in de spiegel naast haar kooi) af en toe doet ze een rondje door mijn kamer, heel zelden komt ze op me zitten (meestal op mijn been)... En daar geniet ik het meest van, ik laat dan ook meteen al mijn andere bezigheden links liggen om volop van haar te genieten... Ik vind het alleen zo jammer dat ze mijn handen wantrouwd ik heb al vanalles geprobeerd, mijn vinger rustig voor haar houden terwijl ik zachtjes tegen haar praat, haar trosgierst voeren, mijn hand open voor haar neerliggen als ze op haar kooi zit etc... Maar als ik mijn vinger voor haar houdt bijt ze meestal, nu bijt ze gelukkig absoluut niet hard, zelfs als ze haar best doet doet ze me nog geen pijn, na een tijdje gaat het vaak over in voorzichtig knabbelen, maar zodra ik mijn vinder dan weer beweeg haalt ze weer uit... En dat vind ik echt ontzettend jammer, want Malibu is zó een lief parkietje, erg speels en ondeugend, maar op de 1 of andere manier lukt het haar niet om mijn handen te vertrouwen... Mijn hoofd vind ze niet eng, soms leg ik mijn hoofd als het ware op haar kooi en begin ik met haar te praten, dan vind ze het geweldig om aan mijn pony te knabbelen (en mijn wimpers vind ze ook interessant haha alleen dat vond ik iets minder geslaagd AUW!), soms houdt ik ook gewoon een bos haar voor en ook dan begint ze haartje voor haartje te knabbelen... Ik heb dus niet echt het gevoel dat ze gewoon met rust gelaten wil worden -want ik begrijp dat ieder parkietje anders is- maar dat ik haar vertrouwen moet winnen, ik heb alleen écht geen ideeën meer
Niet zo lang geleden zat ik op mijn bed huiswerk te maken en kwam ze opeens naar me toegevlogen, ze besloot dat mijn voet een mooie plek was om te landen, daar heeft ze uiteindelijk een half uur gezeten, slapend  ik vond het zó lief dat ik mijn voet niet heb bewogen tot het pijn deed! Maar ik vind het zó jammer dat deze momentjes maar zo zelden zijn...

[ciske]

je hebt je parkietje nog niet zo lang. gewoon geduldig zijn en door gaan op de manier zoals je nu bezig bent. alleen begrijp ik uit je verhaal niet hoe je je parkietje weer in de kooi krijgt om te gaan slapen.
hier wordt meestal geadviseerd je parkietje in de kooi te laten tot ze zelf op je vinger stapt

gr, bas

[Safrena]

Hey Malibu

Ik zou zeggen, blijf het gewoon rustig verder proberen met je hand zoals je bezig bent. Met heel veel geduld, liefde en vooral op een rustige manier zonder haar te dwingen. Bovendien mag je zeker niet vergeten als ze iets doet wat jij wil om haar heel uitbundig en overdreven lief te belonen 

Gaat ze 's avonds zelf in de kooi, of hoe doe jij haar in de kooi?
Ik kan je alleen maar deze raad geven, pak haar nooit met je volle hand, dat vinden de meeste parkietjes absolut niet leuk, en daar win je zeker haar vertrouwen niet mee. Zorg ervoor dat het donker is op je kamer als ze in haar kooi moet, vaak zijn ze dan heel rustig en gaan ze wel op je hand/vinger zitten om ze zo in de kooi te krijgen, beloon haar dan ook meteen dat ze flink is en goed zo enz

Wat betreft het bijten, daar kun je meer over lezen op onderstaande link 

http://www.parkietenfreak.nl/r-croky's_column3.php

Vele groetjes

[Malibu]

Ze gaat zelf altijd haar kooi in en als ze wegvliegt ofzo houdt ik haar kooi voor en stapt ze er zelf in... Ik pak haar sowieso nooit met mijn handen... Dat van dat in het donker is een supergoede tip  ga ik zeker proberen! En dan nog een kleine doorbraak, ze heeft net op mijn open hand gezet, nadat ik een tijdje met trosgierst bij haar zat, waar ze alleen bij kon als ze op mijn hand zou klimmen