Pootje weg

[Sara]

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en steun, voel me zo meteen wat beter.
Ik denk ook dat het het beste is om haar nog een tijdje binnen te houden, maar ik ben heel erg bang dat ze dan nooit meer aanvaardt gaat worden door de anderen(een 'nieuw' parkietje wordt moeilijk aanvaardt en dat ze maar één pootje heeft maakt het er niet makkelijker op...).
Is het dan toch het beste om haar ventje bij haar te zetten of daar ook nog mee te wachten of niet?
Het probleem is dan wel dat ze nu in een gewone reservekooi zit - niet echt ruim dus-.

Ook is ze helemaal niet gewoon om binnen te zitten, laat staan zo dicht bij mensen, ze voelt haar minstens even angstig als een parkietje dat net nieuw is, alles is nieuw, en dan nog met één pootje... Ik heb ook totaal geen idee hoe ik alles moet aanpassen voor haar.
Hoe kan ik het haar in de kooi zo gemakkelijk mogelijk maken? Ik dacht eerst aan laddertjes plaatsen enzo, maar dat is meer een aanpassing die je maakt voor kruipertjes. Pina moet nu alles doen met haar snaveltje en haar ééne pootje.

Vele groetjes,
Sara

[Mars]

Ja, ik zou er ook voor kiezen haar mannetje bij haar te zetten. En in de voliiere gaat het straks vast wel goed, maar eerst maar een tijdje even wennen en kijken of ze zich een beetje redt.

Sterkte er mee!

[carla-dobbe]

Hoi Sara,
Misschien kan dit je gerust stellen:
Mijn oma had in het bejaardenhuis een kanarie. Die kanarie was geringd, maar omdat die ring irriteerde, is geprobeerd die ring weg te halen. Dat is uiteindelijk niet helemaal goed gegaan, dus uiteindelijke is dat pootje zwart geworden en afgestorven. De kanarie heeft wel een beetje moeten wennen (er was antislip om de stokjes geplakt, zodat de kanarie met zijn ene poot beter grip had, en ook voor de ingang van het badje) wat extra stokjes rond drink en voerbakjes, maar na een tijdje was het of hij niet anders gewend was. Hij was zelfs "een attractie" voor het personeel van het bejaardenhuis, omdat het toch wel een bijzondere kanarie was. De kanarie is er ondertussen niet meer, maar hij is gewoon dood gegaan van de ouderdom, niet omdat hij maar 1 pootje had.
Dus ik heb goede hoop voor jou Pina.

Heel veel sterkte ermee,
liefs van
           Carla
                & Noddy

P.s. ooit eens de duiven op straat goed bekeken? daar zie je er ook vaak 1 op de zoveel tussen lopen met 1 poot en 1 stompje.

[Caradow]

Ik sluit me aan bij de rest...

en houd het pootje goed in de gaten meis, als je het idee hebt dat het dik of rood word, terug naar de da (of een andere als je dat liever doet)

[Chicowen]

Hej Sara,

Wat zul jij geschrokken zijn zeg! Wel heel goed dat je even naar de DA bent geweest, maar ook ik vind dat hij een beetje raar gereageerd heeft.
Verder sluit ik me aan bij de rest, nog even lekker binnen houden, eventueel met een vriendje erbij.

Liefs en veel sterkte!

[Belleo]

Hay Sara,

Heel veel succes, zo te horen gaat het nu wel goed met je parkietje. Wacht anders met terug zetten in de voliere totdat de temperatuurs verschillen van buiten naar binnen niet meer zo groot zijn. Ik zou zeker haar mannetje erbij zetten zodat ze niet alleen is.

Sterkte,
Groetjes Anne

[Susanne32]

Hoi Sara,

Wat erg dat Pina haar linkerpootje is kwijtgeraakt... Hoe kan dat nou gebeurd zijn is inderdaad de grote vraag... Maar ik denk ook dat ze zich zal weten te redden met 1 pootje, hoe cru het ook klinkt...

Mijn Koko is 1 teen kwijtgeraakt, waarschijnlijk door een ander eraf gepikt, maar hij is er gelukkig nooit minder vrolijk om geweest... En een tante van Jacco heeft 2 zebravinkjes waarvan er eentje ook een heel pootje is kwijtgeraakt... Dat was natuurlijk wennen voor het beestje, maar gaat nu prima...

Maar het zijn verschrikkelijke dingen om mee te maken... Een ongeluk zit wat dat betreft in een klein hoekje...

Sterkte voor jou en Pina!

[Sara]

Ik heb vandaag tegen jullie advies in toch Pina terug bij de anderen gevoegd.
Ze zat hier de hele tijd op een stokje, in een kooitje dat zo'n 12 keer kleiner is dan ze gewend is, in alle stress.
Ik kon niet langer aanzien hoe ze hier in dat kooitje zat, hier in huis waar ze eigenlijk helemaal niet thuis hoort. De harde dame die alles voor mekaar had in de buitenvollière zat hier ineens zielig te verkommeren binnen.

Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen, maar iets in me zei dat ik het moest proberen.
Toen ik het kooitje opendeed was ze niet meer te houden, in geen tijd zat ze weer tussen de anderen.
Ik ben een hele tijd van op een afstand blijven kijken hoe het ging. De dame die hier suf binnen zat, sprong daar vrolijk van stok naar stok, op de schommel, en ging meteen gewoon eten.
Ze deed het daar prima.
Na haar doen-en-laten geobserveerd te hebben was het belangrijkste nog: de reactie van de anderen.
Net zoals ik gevreesd had, de anderen bekeken haar enorm 'scheef'. Letterlijk en figuurlijk dan. Je zag duidelijk hoe de andere parkietjes met een scheef kopje zaten te staren naar onder, naar het pootje van Pina dat er niet meer is. Heel lang zaten ze zo van op een afstand te staren. Ik vond het echt enorm zielig.
De parkietjes durfden na een tijdje toch weer dichterbij komen, maar zelfs Pina's mannetje, Luka, leek haar niet te herkennen, of had toch duidelijk schrik van haar.
Noah sloop zelfs dichterbij en pikte naar Pina, maar Pina liet zich niet doen en bitste meteen terug.
Luka is na een tijdje ook wat dichter bij Pina durven komen, en hij lijkt toch weer stilletjes aan 'normaal' tegen haar te gaan doen, al bekijkt hij haar nog steeds zo van :'wat zie jij er eng uit'.

Ondanks deze reacties van de andere parkieten ben ik wel opgelucht, toen ik Pina in de vollière bezig zag, zag het er veel minder ernstig uit dan dat het leek toen ze hier zo in dat kooitje zat. Ze herleefde weer helemaal, en het gaf me veel moed om haar zo fit te zien rondhuppelen.
De reacties van de andere parkietjes vallen nog heel goed mee, ik denk dat ze niet meer aanvaard zou worden als ze langer binnen gebleven was.
Als de anderen haar nu weer aanvaarden, denk ik niet dat haar nog veel in de weg zal staan om gewoon weer het dominante en vrolijke dametje van voorheen te worden. Ik hou het in ieder geval sterk in het oog.

Vele groetjes,
Sara

[Milo-Pixel]

Hoi Sara,

Natuurlijk word het je niet kwalijk genomen, het is jou keus. Een baasje die zijn parkieten goed kent heeft een soort "baasjes-instinct". Die weet wat het beste is. Als ik hoor hoe Pina het in de Voliere doet, is het de goede keuze geweest, maar het is ook een risico.. Hou haar maar wel goed in de gaten! Ik hoop voor je dat Pina snel weer goed evenwicht heeft en dat de anderen snel zien dat ze nog steeds de oude Pina is die ze was.

Succes en sterkte!

Groetjes, Marit

[Caradow]

Soms zijn het de dingen die onverstandig lijken, juist de dingen die goed doen...

Fijn om te horen dat het zo goed gaat tot nu toe Sara!

[hillie]

Zie je wel dat het goed gaat met haar, ze redt ze zelf wel.
Heb je voor niks ongerust gemaakt.
Alleen een beetje rare opmerking van die dierenarts om dat te zeggen.
En dat die andere een beetje scheef naar hem kijken zal wel een beetje onwennigheid van die vogeltjes zijn.
Het is net als bij mensen als je er wat anders uit ziet dan kijken ze ook na....
En het zal bij de parkieten wel bij trekken en weten ze niet anders.
En anders verwen haar dan maar...
Sterkte er mee.

groetjes hilde

[Mars]

Je stelde zelf in eerste instantie dat je bang was om haar terug te zetten in de voliere, maar ik denk dat dit gewoon een heel goed ding is. Als het pootje maar mooi dichtblijft, daar had ik zelf even een paar daagjes voor gewacht. Maar ze is toch een volierevogel en de anderen zullen haar straks snel weer accepteren. Zoals al eerder geschreven, je moet gewoon je gevoel volgen, jij kent je parkietje het beste en dus kun jij het beste bedenken wat goed voor haar is

Daar moet je ook iet onzeker in zijn, tot nu toe is dat voor iedereen op deze site altijd een heel goed advies geweest: als je je vogels kent, moet je je gevoel volgen.

Kom helemaal goed, hoor!

[Idske]

Wat een verhaal Sara!

En een belachelijke reactie van de dierenarts! 

Hoe verloopt het tot nu toe allemaal?

Groetjes idske

[Sara]

Mijn excuses dat ik niet eerder reageerde, ik zit nu in de examenperiode, maar omdat ik morgen examen Nederlands heb, kon ik toch langskomen.

Pina stelt het erg goed.
Alles loopt weer 'normaal' tussen haar en de anderen, buiten dat missende pootje is ze toch de 'dominante', maar zeker lieve dame, van voorheen gebleven.
Haar ventje kroelt en voert haar weer, ik werd enorm blij toen ik 't zag.
Het is heel erg jammer van haar pootje en vreselijk dat dit is kunnen gebeuren, maar nu vind ik het toch zeker het allerbelangrijkste dat ze weer liefde krijgt van haar ventje Luka en dat ze weer geaccepteerd is door de anderen.

De oorzaak is nog steeds onbekend, ik vind het erg eng om neer te zetten, maar het pootje heb ik dus niet teruggevonden. Ik betwijfel meer en meer of het echt om een ongelukje gaat.
Vooral dan ook omdat het pootje niet gevonden is, maar nog meer omdat we hier nog steeds last hebben van muizen (mijn mama beweert dat er ook ratten zitten). Muizen lopen al erg lang de vollière in en uit, ze 'stelen' het voer van mijn parkieten, dus ik denk niet dat het muizen geweest zijn. Maar als er echt ratten zitten, ben ik wel bang ervoor... Ik voel me zo schuldig bij de gedachte dat het één of ander jaagdier geweest kan zijn. Stel dat het zo is, dat moet echt een vreselijk traumatische ervaring geweest zijn voor Pina en de andere parkietjes.

Vele groetjes,
Sara

[Parkieten-Freak]

Fijn dat het goed gaat met Pina!
Toch kan ik haast niet geloven dat dit het werk van een muis is. Er bestaan wel vleesetende muizen (ik weet niet of ze in België en Nederland voorkomen) maar deze vallen vaak gezamenlijk hun prooi aan.
Ik heb geen idee wie of wat er gebeurd is. Het feit dat je het pootje niet gevonden hebt, wijst toch op wel op een (groter?) knaagdier.
Ik zou heel snel maatregelen nemen, want je moet echt voorkomen dat deze beesten in je volière kunnen komen!