Pootje weg

Gestart door Sara, maart 07, 2008, 16:41:28

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Sara

Hallo,

Ik ben helemaal in shock, kwam van school en ging zoals steeds de parkietjes eten geven. Pina bleef op één pootje op haar stokje zitten en ik wist dat dit niet normaal was.
Ik ging beter kijken, van de zijkant, en haar pootje is er gewoon af! Het is weg, helemaal weg! :'( Het is totaal bloedrig(het bloed is al wat verdroogt) op de plaats waar normaal haar linkerpootje vertrekt. Maar haar linkerpootje is eraf. Ik heb overal gekeken in de vollière en heb nog geen echte bloedsporen ontdekt. Dit lijkt me meer iets om achteraf uit te zoeken, nu dus mijn dringende vraag : Help! Wat moet ik doen? Ik heb haar appart in een kooitje gezet binnen, ze zit stilletjes een beetje bol maar is erg angstig(niet tam) kan ik beter haar ventje(Luka) bij haar zetten? Of haar gewoon in de vollière laten bij de andere 3? Ik kan niet naar de dierenarts, ik ben nog tot vanavond alleen thuis. Wat moet ik doen?
Ik vind het zo vreselijk, ween helemaal, hoe is dit nu weer kunnen gebeuren :'(

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

ciske

mee naar de vogelarts gelijk. een parkietje heeft maar heel weinig bloed in het lichaam, en kan makkelijk dood bloeden.

hoe het heeft kunnen gebeuren is van latere zorg. en zou haar even alleen zetten

Sara

Maar ik kan nu echt niet naar een dierenarts, ik mag niet zomaar weg zonder dat mijn mama, broer of zus er van weet.
Mijn zus wordt geoppereerd vandaag en ik kan hier nu absoluut niet weg.
Hopelijk komt mijn broer rond 6 uur thuis en gaan we dan naar de dierenarts.
Is er voorlopig niets dat ik kan doen?

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Audrey

Ik las hier ergens op het forum dat je wat bloem aan het stompje kunt doen, zelf heb ik hier geen ervaring mee.
Wat zielig dat je parkietjes een pootje kwijt is!  :( Zoals al gezegd, ga vanaf je kunt naar de dierenarts of nog beter een vogelarts, kun je geen briefje leggen of zo dat je naar de dierenarts bent? Of even bellen of zo? Het is echt heel belangrijk voor je parkietje.
Hou ons zeker op de hoogte, ik hoop voor je dat alles goed komt.

Sara

Bloem is om het bloeden te stoppen, bij Pina is het niet meer aan het bloeden. Ik heb de wonde zonet voorzichtig proberen schoon te wassen met wat lauw water, nu zie ik alleen nog zo'n zwart stompje. :'(

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Caradow

Jee Sara wat verschrikkelijk!

Ik hoop dat je snel kans ziet om naar de da te gaan, mischien dat je deze alvast kan bellen?
Is er eventueel een buurvrouw die je alvast kan aanschieten? Ik denk dat in een situatie als deze, je mama het echt wel begrijpt! Ik weet ook dat als de mogelijkheid er is, dat het absoluut niet zal laten.

Sara, ik neem aan dat het op dit moment niet bloed? Als het nog wel bloed, doe er dan iets op, inderdaad zou bloem een optie zijn, of zelfs een pleister zal geen probleem zijn. Bel in ieder geval alvast de da op, dat deze weet dat je er straks nog aan komt..

Heel veel sterkte meis en we horen wel wat er verder nog uit komt.. Probeer rustig te blijven en helder na te denken, daar zal Pina meer bij gebaat zijn als dat je in paniek blijft hangen...

En probeer later straks te zoeken naar een oorzaak. Is het pootje ergens blijven hangen oid... Misschie is er een plek in de voliere waar dit weer zou kunnen gebereuen en dan kun je maatregelen nemen om dit in de toekomst te voorkomen.

Sterkte meid, een dikke knuf en kop op!

Sara

Dankje voor je bericht.
Bij de buren kan ik niet terecht, we kunnen eigenlijk niet echt goed met hen overweg(in tegendeel :-[).
Ik heb mijn broer een smsje gestuurd, en meteen als hij terug is(zo rond kwart na 6) gaan we naar de dierenarts. Is er nog iets wat ik voorlopig kan doen om Pina wat gerust te stellen of iets wat de pijn verzacht? Het bloedt tevens niet(al niet meer van toen ik het zag). Nu ik dit aan't typen ben, begint ze ineens luid te stjilpen(misschien naar de parkietjes buiten of naar Pucky?). Ze is ook aan't rondhinken in de kooi maar verliest hierbij nogal haar evenwicht. :(

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Caradow

Hou haar maar lekker rustig. Ze heeft wel bloed verloren. Laat haar maar lekker alleen zitten voor nu, eventueel wat warmte geven. Zet in ieder geval wat eten en drinken in de kooi (maar dat heb je natuurlijk al) en misschien is het handiger als je haar op de bodem laat zitten en de stokken eruit haalt, als ze dan valt, valt ze niet zo ver, tenzij ze als een gek gaat klimmen.

En verder... Ja, een pootje missen is een handicap, maar vermits het wondje niet geinfecteerd raakt (ze zal sowieso denk ik wel antibiotica gaan krijgen) denk ik dat Pina het ergste al gehad heeft. Ze heeft niet dusdanig veel bloed verloren dat ze daaraan sterft, dan zou ze er nu al veel slechter aan toe zijn... (lijkt mij)

Succes straks bij de da.. Je hebt het prima gedaan tot nog toe Sara!

(heb je de da al gebeld? ;))

Sterkte meis

Sara

Ik heb de dierenarts niet gebeld, omdat de dierenarts zowiezo open is tot half 9 op weekdagen en je geen afspraak moet maken.
Kan ik toch beter bellen(vaak zit er geen volk bij de dierenarts)?
Ik heb zoals je zei de stokjes uit de kooi gehaald, maar ze klimt dan alsnog op de tralies naar boven, kan ik er toch niet beter terug een stok inhangen?

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Caradow

Hang dan 1 stokje terug, maar hang het niet hoog ;)

Je zou voor de zekerheid even kunnne bellen dat je er aan komt met een parkietje met een geamputeerd pootje... Maar als je daar altijd gewoon binnen kan lopen, dan kan dat natuurlijk ook ;)


Mars

He wat een schrik! Waarschijnlijk is hij ergens tussen blijven hangen...
Ik hoop dat het wel snel beter gaat, gelukkig was de wond dicht.

Sterkte, je laat wle even weten hoe het verder gaat, he?

Liefs Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Milo-Pixel

O Sara.. Wat vervelend! Ik hoop dat je snel bij de dierenarts terecht kan (of dat je er nu al bent  :-\ )! Het is in ieder geval een goed teken dat het niet meer bloed..

Laat het ons weten hé, wat de dierenarts gezegt heeft!

Groetjes en sterkte,

Marit

hillie

Wat een naar bericht Sara.... hoe kan zo iets toch gebeuren.
Ik zal gauw de oorzaak opzoeken zodat het niet nog eens gebeurt.

En ben je al bij de dierenarts geweest.
En wat heb die er van gezegt.....
Nou sterkte er mee.

groetjes hilde

Parkieten-Freak

Jeetje, wat een vreselijk bericht, hoe is het toch mogelijk?  :(
Veel sterkte Sara, en laat je even weten wat de dierenarts gezegd heeft?


roha

Jeetje Sara, das wel erg schrikken.
Goed dat je broer direct met je mee wil naar de dierenarts.
Sterkte voor allebei!

Hanneke

Ingrid

Kan me jouw paniek voorstellen meid! Ik hoop dat je nu inmiddels meer weet na je bezoek aan de dierenarts. Heel veel sterkte!!

Sara

Ik ben net terug van de dierenarts.
Heb Pina met een doek over de kooi meegenomen, ze was erg rustig en heeft alleen in de wachtzaal een paar tsjilpjes gedaan.
De dierenarts heeft het even bekeken en hij zei dat er eigenlijk niet veel aan te doen was. Hij vroeg zelfs cynisch : "wil je dat ik er een prothese aanzet?".
Hij zei het wel misschien nog een tijdje te ontsmetten, meer kon je er volgens hem niet aan doen.
Hij zei dat vogels perfect gewoon terug hun plan trekken, ook al is het dan met één pootje, van hem mocht ik Pina gewoon terug in de buitenvollière plaatsen en zou ze gewoon zo verder kunnen leven.
Ik heb er dus eigenlijk wat mijn twijfels erbij, gaat die dierenarts er niet te zacht over?
Ik heb haar in ieder geval gewoon nog binnen gehouden in haar vervoerskooi, het lijkt me geen goed idee om haar nog bij de anderen te voegen nu het donker is(misschien dat ik dit morgen heel geleidelijk aan doe, ook om temperatuursverschillen te voorkomen).
Pina kan wel wat verdragen, het is altijd een sterke dame geweest die er om bekend staat de dominanste van het 5-tal te zijn.
Toch heb ik mijn twijfels bij de consultatie van de dierenarts.
Wat denken jullie ervan?

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Parkieten-Freak

Het is inderdaad niet bijster tactvol van de dierenarts om over prothese's te beginnen.  :( Het is geen leuke opmerking van hem en hij had beter moeten weten.

Kijk, op zich kun je niet veel doen. Wel moet je goed opletten dat er geen bloeding en/of infectie aan het stompje optreedt.
Ik zou dit vogeltje zeker niet terugzetten in de volière. Pina moet eerst nog wennen aan de nieuwe situatie (en jij ook) en jullie allebei moeten er eerst vertrouwen in hebben dat Pina zich goed kan redden met haar ene pootje.
Tot die tijd zou ik haar apart houden en haar nauwlettend in de gaten houden! Verwen haar maar lekker!
Sterkte Sara!


Milo-Pixel

Ik vind het eigenlijk ook wel een beetje onprofessioneel van de DA om dat te zeggen..

Ik zou haar nog niet in de voliere zetten, het is toch ineens heel anders voor Pina. Wat je misschien wel kan doen, is haar mannetje bij haar zetten.. Dan is ze niet zo alleen. Ik weet alleen niet of dit verstandig is? Even afwachten wat de rest daar over zegt..

Succes Sara!!

Ilse*

Jeetje Sara, wat een droevig nieuws :(
Wat zul je geschrokken zijn, zeg....
Ik denk ook dat je er nu niet zoveel aan kan doen, geef haar rust, aandacht en verwen haar maar lekker. Maar dat doe je vast al. Ook zou ik haar tijdelijk binnen houden, zodat je zeker weet dat het wondje goed geneest en zodat ze kan wennen aan de nieuwe situatie. Met de inrichting van de kooi moet je ook goed rekening houden...

Heel veel sterkte, meis
Tis niet niks wat er is gebeurd :(

Liefs, Ilse

Sara

#20
Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en steun, voel me zo meteen wat beter.
Ik denk ook dat het het beste is om haar nog een tijdje binnen te houden, maar ik ben heel erg bang dat ze dan nooit meer aanvaardt gaat worden door de anderen(een 'nieuw' parkietje wordt moeilijk aanvaardt en dat ze maar één pootje heeft maakt het er niet makkelijker op...).
Is het dan toch het beste om haar ventje bij haar te zetten of daar ook nog mee te wachten of niet?
Het probleem is dan wel dat ze nu in een gewone reservekooi zit - niet echt ruim dus-.

Ook is ze helemaal niet gewoon om binnen te zitten, laat staan zo dicht bij mensen, ze voelt haar minstens even angstig als een parkietje dat net nieuw is, alles is nieuw, en dan nog met één pootje... Ik heb ook totaal geen idee hoe ik alles moet aanpassen voor haar.
Hoe kan ik het haar in de kooi zo gemakkelijk mogelijk maken? Ik dacht eerst aan laddertjes plaatsen enzo, maar dat is meer een aanpassing die je maakt voor kruipertjes. Pina moet nu alles doen met haar snaveltje en haar ééne pootje.

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Mars

Ja, ik zou er ook voor kiezen haar mannetje bij haar te zetten. En in de voliiere gaat het straks vast wel goed, maar eerst maar een tijdje even wennen en kijken of ze zich een beetje redt.

Sterkte er mee!
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

carla-dobbe

Hoi Sara,
Misschien kan dit je gerust stellen:
Mijn oma had in het bejaardenhuis een kanarie. Die kanarie was geringd, maar omdat die ring irriteerde, is geprobeerd die ring weg te halen. Dat is uiteindelijk niet helemaal goed gegaan, dus uiteindelijke is dat pootje zwart geworden en afgestorven. De kanarie heeft wel een beetje moeten wennen (er was antislip om de stokjes geplakt, zodat de kanarie met zijn ene poot beter grip had, en ook voor de ingang van het badje) wat extra stokjes rond drink en voerbakjes, maar na een tijdje was het of hij niet anders gewend was. Hij was zelfs "een attractie" voor het personeel van het bejaardenhuis, omdat het toch wel een bijzondere kanarie was. De kanarie is er ondertussen niet meer, maar hij is gewoon dood gegaan van de ouderdom, niet omdat hij maar 1 pootje had.
Dus ik heb goede hoop voor jou Pina.

Heel veel sterkte ermee,
liefs van
           Carla
                & Noddy

P.s. ooit eens de duiven op straat goed bekeken? daar zie je er ook vaak 1 op de zoveel tussen lopen met 1 poot en 1 stompje.

Caradow

Ik sluit me aan bij de rest...

en houd het pootje goed in de gaten meis, als je het idee hebt dat het dik of rood word, terug naar de da (of een andere als je dat liever doet)

Chicowen

Hej Sara,

Wat zul jij geschrokken zijn zeg! Wel heel goed dat je even naar de DA bent geweest, maar ook ik vind dat hij een beetje raar gereageerd heeft.
Verder sluit ik me aan bij de rest, nog even lekker binnen houden, eventueel met een vriendje erbij.

Liefs en veel sterkte!
snavelkusjes van Chico, Pucky, Fender, Noukie, Junior en Kiki!
Dag lieve Zipper en Yno, we zullen jullie niet vergeten.

Belleo

Hay Sara,

Heel veel succes, zo te horen gaat het nu wel goed met je parkietje. Wacht anders met terug zetten in de voliere totdat de temperatuurs verschillen van buiten naar binnen niet meer zo groot zijn. Ik zou zeker haar mannetje erbij zetten zodat ze niet alleen is.

Sterkte,
Groetjes Anne

Susanne32

Hoi Sara,

Wat erg dat Pina haar linkerpootje is kwijtgeraakt... Hoe kan dat nou gebeurd zijn is inderdaad de grote vraag... Maar ik denk ook dat ze zich zal weten te redden met 1 pootje, hoe cru het ook klinkt...

Mijn Koko is 1 teen kwijtgeraakt, waarschijnlijk door een ander eraf gepikt, maar hij is er gelukkig nooit minder vrolijk om geweest... En een tante van Jacco heeft 2 zebravinkjes waarvan er eentje ook een heel pootje is kwijtgeraakt... Dat was natuurlijk wennen voor het beestje, maar gaat nu prima...

Maar het zijn verschrikkelijke dingen om mee te maken... Een ongeluk zit wat dat betreft in een klein hoekje...

Sterkte voor jou en Pina!

Sara

Ik heb vandaag tegen jullie advies in toch Pina terug bij de anderen gevoegd.
Ze zat hier de hele tijd op een stokje, in een kooitje dat zo'n 12 keer kleiner is dan ze gewend is, in alle stress.
Ik kon niet langer aanzien hoe ze hier in dat kooitje zat, hier in huis waar ze eigenlijk helemaal niet thuis hoort. De harde dame die alles voor mekaar had in de buitenvollière zat hier ineens zielig te verkommeren binnen.

Ik hoop dat jullie het me niet kwalijk nemen, maar iets in me zei dat ik het moest proberen.
Toen ik het kooitje opendeed was ze niet meer te houden, in geen tijd zat ze weer tussen de anderen.
Ik ben een hele tijd van op een afstand blijven kijken hoe het ging. De dame die hier suf binnen zat, sprong daar vrolijk van stok naar stok, op de schommel, en ging meteen gewoon eten.
Ze deed het daar prima.
Na haar doen-en-laten geobserveerd te hebben was het belangrijkste nog: de reactie van de anderen.
Net zoals ik gevreesd had, de anderen bekeken haar enorm 'scheef'. Letterlijk en figuurlijk dan. Je zag duidelijk hoe de andere parkietjes met een scheef kopje zaten te staren naar onder, naar het pootje van Pina dat er niet meer is. Heel lang zaten ze zo van op een afstand te staren. Ik vond het echt enorm zielig.
De parkietjes durfden na een tijdje toch weer dichterbij komen, maar zelfs Pina's mannetje, Luka, leek haar niet te herkennen, of had toch duidelijk schrik van haar.
Noah sloop zelfs dichterbij en pikte naar Pina, maar Pina liet zich niet doen en bitste meteen terug.
Luka is na een tijdje ook wat dichter bij Pina durven komen, en hij lijkt toch weer stilletjes aan 'normaal' tegen haar te gaan doen, al bekijkt hij haar nog steeds zo van :'wat zie jij er eng uit'.

Ondanks deze reacties van de andere parkieten ben ik wel opgelucht, toen ik Pina in de vollière bezig zag, zag het er veel minder ernstig uit dan dat het leek toen ze hier zo in dat kooitje zat. Ze herleefde weer helemaal, en het gaf me veel moed om haar zo fit te zien rondhuppelen.
De reacties van de andere parkietjes vallen nog heel goed mee, ik denk dat ze niet meer aanvaard zou worden als ze langer binnen gebleven was.
Als de anderen haar nu weer aanvaarden, denk ik niet dat haar nog veel in de weg zal staan om gewoon weer het dominante en vrolijke dametje van voorheen te worden. Ik hou het in ieder geval sterk in het oog.

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Milo-Pixel

Hoi Sara,

Natuurlijk word het je niet kwalijk genomen, het is jou keus. Een baasje die zijn parkieten goed kent heeft een soort "baasjes-instinct". Die weet wat het beste is. Als ik hoor hoe Pina het in de Voliere doet, is het de goede keuze geweest, maar het is ook een risico.. Hou haar maar wel goed in de gaten! Ik hoop voor je dat Pina snel weer goed evenwicht heeft en dat de anderen snel zien dat ze nog steeds de oude Pina is die ze was.

Succes en sterkte!

Groetjes, Marit

Caradow

Soms zijn het de dingen die onverstandig lijken, juist de dingen die goed doen...

Fijn om te horen dat het zo goed gaat tot nu toe Sara!

hillie

Zie je wel dat het goed gaat met haar, ze redt ze zelf wel.
Heb je voor niks ongerust gemaakt.
Alleen een beetje rare opmerking van die dierenarts om dat te zeggen.
En dat die andere een beetje scheef naar hem kijken zal wel een beetje onwennigheid van die vogeltjes zijn.
Het is net als bij mensen als je er wat anders uit ziet dan kijken ze ook na....
En het zal bij de parkieten wel bij trekken en weten ze niet anders.
En anders verwen haar dan maar...
Sterkte er mee.

groetjes hilde

Mars

Je stelde zelf in eerste instantie dat je bang was om haar terug te zetten in de voliere, maar ik denk dat dit gewoon een heel goed ding is. Als het pootje maar mooi dichtblijft, daar had ik zelf even een paar daagjes voor gewacht. Maar ze is toch een volierevogel en de anderen zullen haar straks snel weer accepteren. Zoals al eerder geschreven, je moet gewoon je gevoel volgen, jij kent je parkietje het beste en dus kun jij het beste bedenken wat goed voor haar is :)

Daar moet je ook iet onzeker in zijn, tot nu toe is dat voor iedereen op deze site altijd een heel goed advies geweest: als je je vogels kent, moet je je gevoel volgen.

Kom helemaal goed, hoor!
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Idske

Wat een verhaal Sara!

En een belachelijke reactie van de dierenarts!  >:(

Hoe verloopt het tot nu toe allemaal?

Groetjes idske
Klein lief babbelend verenbaaltje. Rust zacht!

Sara

#33
Mijn excuses dat ik niet eerder reageerde, ik zit nu in de examenperiode, maar omdat ik morgen examen Nederlands heb, kon ik toch langskomen. ;)

Pina stelt het erg goed. ;D
Alles loopt weer 'normaal' tussen haar en de anderen, buiten dat missende pootje is ze toch de 'dominante', maar zeker lieve dame, van voorheen gebleven. ;)
Haar ventje kroelt en voert haar weer, ik werd enorm blij toen ik 't zag.
Het is heel erg jammer van haar pootje en vreselijk dat dit is kunnen gebeuren, maar nu vind ik het toch zeker het allerbelangrijkste dat ze weer liefde krijgt van haar ventje Luka en dat ze weer geaccepteerd is door de anderen.

De oorzaak is nog steeds onbekend, ik vind het erg eng om neer te zetten, maar het pootje heb ik dus niet teruggevonden. Ik betwijfel meer en meer of het echt om een ongelukje gaat.
Vooral dan ook omdat het pootje niet gevonden is, maar nog meer omdat we hier nog steeds last hebben van muizen (mijn mama beweert dat er ook ratten zitten). Muizen lopen al erg lang de vollière in en uit, ze 'stelen' het voer van mijn parkieten, dus ik denk niet dat het muizen geweest zijn. Maar als er echt ratten zitten, ben ik wel bang ervoor... Ik voel me zo schuldig bij de gedachte dat het één of ander jaagdier geweest kan zijn. :o Stel dat het zo is, dat moet echt een vreselijk traumatische ervaring geweest zijn voor Pina en de andere parkietjes. :(

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Parkieten-Freak

#34
Fijn dat het goed gaat met Pina!
Toch kan ik haast niet geloven dat dit het werk van een muis is. Er bestaan wel vleesetende muizen (ik weet niet of ze in België en Nederland voorkomen) maar deze vallen vaak gezamenlijk hun prooi aan.
Ik heb geen idee wie of wat er gebeurd is. Het feit dat je het pootje niet gevonden hebt, wijst toch op wel op een (groter?) knaagdier.
Ik zou heel snel maatregelen nemen, want je moet echt voorkomen dat deze beesten in je volière kunnen komen!