voor het eerst naar de oppas....

[Milo-Pixel]

Hey,

Ik heb Milo en Pixel vanmiddag voor het eerst naar de oppas gebracht en het valt me toch wel zwaar moet ik zeggen... er spookt vanalles door mijn hoofd! Ben echt bang dat er iets gebeurd, of dat ik vergeten ben iets belangrijks uit te leggen. Ze moeten naar de oppas omdat ik bij mijn vader ben en hij is allergisch, en mijn moeder is op vakantie. Ach ik maak me vast onterecht zorgen    hebben jullie hier ook last van als jullie parkietje(s) naar de oppas moeten of ben ik echt overbezorgd  (mijn moeder zegt namenlijk van wel, haha).

groetjes, Marit

[DarkWolf]

Ik heb mijn parkietjes nog nooit naar een oppas gedaan, en dat zal ik ook nooit doen. Toen ik in september voor 3 dagen weg ging met school, ging ik met tranen in mijn ogen weg. Ik heb me 3 dagen ongerust gemaakt en niet echt kunnen genieten van de uitstap met school. Ik heb moeite met mensen vertrouwen, en zeker om dingen die me nauw aan het hart liggen toe te vertrouwen.
Als ik weg ga (al is het maar voor 1 dag) schrijf ik duidelijk op een briefje wat ze moeten doen (hoeveel scheppen eten, kijkn naar hun drinken,...en er staat altijd bij: niet los laten vliegen - want ik heb zo'n schrik dat er iets zal gebeuren als ze vrij los zijn!).

Maar euhm, je kan misschien even naar de oppas bellen en vragen of alles lukt met de parkietjes Vragen staat vrij he

[Mars]

Tja, over het algemeen kies je een oppas uit die je vertrouwd met je beestjes en die het leuk vindt om er voor te zorgen (of het graag voor jou doet). Em dan zul je er toch op moeten vertrouwen dat alles goed gaat...

[simpy]

Beste Marit

Gelukkig, ik ben niet de enigste met deze angsten!! 
Vroeger, toen ik nog klein was, moest ik altijd heel hard huilen als ze naar de oppas gingen als wij op vakantie gingen.
Het ergste was nog wel dat ze meestal 2 á 3 dagen voor vertrek al weg moesten. De kamer was opeens zo stil en rustig.
Soms, als we op vakantie gaan, moet ik wel nog huilen. Maar dan doe ik het stiekem.

Je bent heus niet de enigste met deze angsten.

Groetjes Simone

P.s. Prettige feestdagen!

[roha]

Hoi Marit!

Ik ken dat gevoel heel goed!!
We hadden gelukkig een vriend die dit heel leuk vond en altijd graag wilde doen. Maar sinds we verhuisd zijn kan dat niet meer.
Afgelopen mei zijn we voor het eerst op vakantie geweest en heb ik aan onze lieve buurman gevraagd. Maar totaal geen verstand van parkietjes.
Ik heb alles uitgebreid op papier uitgelegd, maar dan ook tot in de details. Daarnaast heeft de arme man nog alles aan moeten horen, de hele uitleg. Daarnaast had ik van alle parkietjes(waren er toen nog 4) een foto genomen, namen erbij en uitgeprint!
En dan nog blijft dat gevoel aan je kangen, of alles wel goed gaat met ze enz. Gelukkig kun je tegenwoordig zo alle foto's van je schatjes bekijken op de telefoon...
Maar mijn vriend zegt ook steeds dat het wel goed gaat etc. etc. en dan komen we weer thuis en dan hoor je iets van zie nou dat alles goed is!     

Ik kan wel zeggen, maak je geen zorgen, maar dat doe je toch wel , ik kan alleen maar zeggen, geniet ervan en vertrouw erop dat alles goed is.

Groetjes, Hanneke

[Milo-Pixel]

ben blij dat ik niet de enige ben Heb vandaag maar even naar haar gesmst maar alles gaat nog super gelukkig!! was wel een opluchting om even van haar te horen.

[smartie]

Ik snap je zorgen wel, maar helaas kan je je parkietenvriendjes niet zo makkelijk mee nemen op vakantie, dus een goed logeeradres is toch wel erg prettig! Gelukkig kunnen mijn schatjes altijd naar mijn ouders of zus, die ook allemaal opgegroeid zijn met grasjes en die weten wat voor een zorg ze nodig hebben. En waar ze terecht kunnen mocht er iets mis zijn schromen ze niet om naar de dierenarts te gaan. Liever 1x teveel....

Veel plezier op vakantie!