oogjes vies

[Mars]

Zolang hij nog niet goed zelf eet, geef hem dan in ieder geval voor de nacht een voeding. Die mag je pas op het laatst overslaan. Ook kun je eerst 's ochtends ook nog geven. ik weet niet op hoeveel voedingen je zat, maar je moet het wel even rustig afbouwen. Dus de tijd tussen de voedingen langer maken.

En leg maar wat trosgierst op de bodem, daar kunnen ze het gemakkelijkste mee beginnen te eten. Een leeftijd van zes weken is op zich ook wel een leeftijd dat er aardig met zaadjes eten begonnen kan worden. Maar misschien gaat het wat langzamer doordat je parkietje geen voorbeeld heeft? ik bedenk maar iets hoor!

[L.ove]

grappig, dat was mijn plan dus ook, 's ochtends en 's avonds nog pap. dan heeft hij 's nachts om over de ''vastpakstress'' heen te komen en dan de hele middag. Ja, sinds hij er is (vrijdag pas..) ligt er trosgierst, trosgierst als trosgierst en een paar stukjes verkruimeld. Ook ligt er wat gewoon parkietenzaad op de bodem, in het bakje, vermalen, xtravital.

Ik wou hem net gaan voeren, maar hij zit even te dutten (vanmiddag da, even uitrusten (?) normaal zijn ze 's avonds actiever.) echt dutten, niet bolzitten trouwens.

Strakjes voer ik hem dus nog een keer pap, spulletje voor veren en ogen, ik hoop dat ik het allemaal goed doe.

Ik heb trouwens een filmpje en foto's gemaakt bij de da, als ik dat ergens op kan zetten..

Ik ben echt blij met mijn parkietje :)En ik hoop echt zo dat ik nog heel lang blij zal blijven. Niet als in, dat het me zou gaan vervelen want dat doet het me zeker nooit, sinds de zomervakantie wacht ik al op het nestje , maar dat hij goed gezond blijft en goed groeit. Hoop ik voor iedere parkiet voor iedereen
(haha, wordt sentimenteel, maar het was ook wel echt scrikken met die luchtkrop, ben dankbaar dat ik een kans heb het goed te maken..)

[L.ove]

Hij is dood.

[Sonja]

Och Nina.....nee toch.....

Wat vind ik dit verschrikkelijk...

En het leek juist weer beter te gaan....
Is het plotseling gebeurd?

Ik vind het heel erg, het arme diertje....en ik kan me voorstellen hoe jij je nu moet voelen...

Heel erg veel sterkte met het verlies van je kleine lieverdje.

Groetjes, Sonja.

[L.ove]

Ik werd wakker, liep de andere kamer in, zag dat het pas half 8 was, deed mijn laptop en gigabytebox aan voor muziek, liep naar de kooi, zei 'buongiorno' terwijl ik het doek van de kooi haalde, zag hem liggen.
Ik weet dus niet hoe hij gestorven is. Hij was al koud en slap toen ik hem pakte.

Het is typisch, het moment dat ik me geen zorgen meer maak omdat de dierenarts me heeft gerustgesteld en omdat hij zo goed aan zijn zaadjes knabbelt gaat het fout. In zijn kropje zie je nog steeds wat zaadjes zitten.

Ik vind het ook zo naar voor hem, misschien had hij in zijn nest moeten blijven, ondaks die moeder. Of een pleegnest. Want het is compleet mijn schuld, ik heb hem verkeerd handgevoed of iets dergelijks.

Ik had me misschien ook nog niet zo moeten hechten, ik wist natuurlijk dat zoiets zo fout kan gaan. Maarja, het voelt natuurlijk behoorlijk *knip* rot, naast het schuldgevoel is er ook nog die hoop en droom dat het echt leuk zou worden, die nu vroegtijdig, veel te vroeg, weg is.

En ik wou zo graag een parkietje, nu vraag ik me af of ik uberhaupt wel een tweede moet nemen. Eerst maar eens gepast afscheid nemen van Matti.

Woord aangepast. Gr. Ingrid

[petra]

Jeetje....heel veel sterkte gewenst!!
En dat je je hechte aan dat kleintje is logisch, daar ben je een parkieten-freak voor. Het beestje heeft liefde gekend, wat heel erg belangrijk is....toch??!!!
Groetjes Petra

[Sonja]

Hoi Nina,

Het is logisch dat je al meteen zo gehecht raakt aan zo'n klein hummeltje, dat gaat vanzelf...

Probeer jezelf niet zo de schuld te geven, je hebt gedaan wat jij dacht dat op dat moment het beste voor hem was, bent zelfs nog naar de dierenarts gegaan toen het niet goed met hem ging.

Je weet ook niet hoe het gegaan zou zijn als je hem in het nest had laten zitten, of dat er misschien toch al iets mis was met het diertje.
In de natuur worden jongen door de ouders verstoten als er iets niet goed mee is....je weet het gewoon niet, het blijft gissen.

Ik hoop dat je het verdriet een plekje kunt geven over een poosje.

Heel veel sterkte.

Groetjes, Sonja.

[roha]

Heel veel sterkte met dit groete verlies.

[Trippy]

Heel veel sterkte !

Het verliesen van je parkietenvriendje is niet makkelijk !

Groetjes,Ursula 

[Cropje]

Hey!

Wat een verschrikkelijk berichtje! Net nu het weer wat beter leek te gaan!

Je moet jezelf niet de schuld geven hoor! Ik ken het gevoel wel, je gaat alles bedenken wat je anders had kunnen doen, en waarom je dat niet gedaan had en dat het misschien wel beter was geweest als je het anders had gedaan. Maar ik zeg niet voor niets MISSCHIEN! Want zeker weten doe je het nooit of hij het wel overleefd had als je het anders had gedaan. Daarbij wist je van tevoren niet hoe het zou lopen en je hebt op elk moment gedaan wat jou het beste leek! De dierenarts, het bijvoeren... je hebt echt je best gedaan en meer kun je niet doen! Probeer van dat schuldgevoel af te komen, want het is al rot genoeg dat je hem kwijt bent, meer vervelende gevoelens heb je echt niet nodig nu!

En dat je je niet had moeten hechten, tja, dat gaat vanzelf hoor Als je zo'n lief klein hummeltje ziet ben je toch meteen verliefd! Zulks houd je niet tegen! En ergens is dat juist goed, want als je dat niet had gevoeld, had je hem niet zo goed geholpen!

Het is niet zo gek dat je nog niet meteen een tweede wil, je bent er net eentje vrij onverwacht kwijtgeraakt. Probeer dat eerst maar eens te verwerken. En als je over een tijdje wat meer over hem heen bent, denk dan maar eens opnieuw na over een tweede. Misschien mis je zo'n gezellig maatje wel enorm!

Voor nu: heel veel sterkte met het verwerken van het verlies!

[L.ove]

Bedankt iedereen voor de steun, behalve mijn vader begrijpt de rest van de familie niet goed dat het echt heel rot is. Ze vonden het eigenlijk al gek dat ik naar de dierenarts ging met een parkiet..

Tjah, maar het blijft zo dat ik behalve internet en boeken geen ervaring had met parkieten. Heel veel inlezen, theorie kennis, gaat niet boven praktijk. Dat ik naar de da ben gegaan helpt wel een beetje, ik weet wel dat ik niet 'niets' heb gedaan zegmaar.

Ik kijk ook wel even hoe het gaat, want dat ik nog steeds een parkietje wil, weet ik zeker. Ik heb al jaren gewacht tot ik een vogel mocht. (mijn leeftijd en dat het niet in mijn slaapkamer mocht, nu kan het wel omdat ik er 2 heb) En toch is met het schoonmaken van de kooi (en mijn kamer, onder de zaadjes en papvoer..) niet het gevoel dat er al een nieuwe vogel kan komen, zegmaar. Als er eentje van het volgende nest uitvliegt, paar weken, misschien dan wel.

Even een vraag, het was toch zo dat gezond parkietenvoer in planten moesten groeien met wat aarde en water? Ik heb voer over het graf gestrooid..zou het ook groeien?

[Idske]

Heel veel sterkte gewenst met dit verlies!

Groetjes Idske

[Parkieten-Freak]

Ook namens mij veel sterkte met het verlies van Matti. 

Parkietenzaad kan zeker ontkiemen, maar dan moet de bodem wel heel vochtig zijn.
Misschien is het in dit geval beter om symbolisch een sliertje trosgierst op het grafje te leggen.

[Mars]

Heel veel sterkte toegewenst, wat vreselijk triest.

Natuurlijk heb je je gehecht aan dit kleintje. En wij kennen als geen ander de reacties van mensen die het niet begrijpen. Die zijn erg wrang!
Geef het even tijd... Dat heb je gewoon even nodig.

Groeten Marcia