Wanneer doe je een parkietje weg?

Gestart door Marieke-Tommy, maart 15, 2007, 20:33:59

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Annika

zelf heb ik twee keer een parkietje 'weggedaan', de eerste keer nadat we haar een aantal maanden hadden maar ze panisch bleef voor onze handen. Als ik met mijn hand in de kooi kwam vloog ze van de ene kant naar de andere en dus tegen dingen aan. Als de uit de kooi was kreeg je haar dus ook niet zomaar terug. Twee kooien is hier geen optie en de anderen moeten toch kunnen vliegen en vooral ook zelf weer de kooi in kunnen wanneer ze dat willen. Na lang gedacht te hebben heb ik een nieuw thuis gezocht waar ze een voliere in kon, weg van alle mensenhanden, maar met vriendjes en vriendinnetjes.

Het tweede parkietjes dat ik heb weggedaan was Kip, omdat mensen die afgesproken hadden het laatste jong op te halen niet kwamen opdagen. En het klinkt stom, maar ik was inmiddels al zo gehecht geraakt aan Frummel (stom stom, maar het gebeurde gewoon) dat ik haar daarna ook niet meer weg kon doen. En 5 parkieten kan echt niet in deze kooi en vindt mijn partner ook gewoon niet goed.
Dus ik moest een beslissing nemen. Deze was niet makkelijk, ik was dan al gehecht aan Frummel, maar Kip had ik eigenlijk aangeschaft in de hoop dat ze een koppel kon vormen met onze Joey. Ik had hem graag een keer (of meerdere) willen zien met een nestje, maar helaas zit dat er nu niet meer in.
Kiezen of delen denk ik en ik denk zelf dat ik allemaal een plezier heb gedaan. Kip zit bij Boefje van het forum in de voliere, samen met heel veel andere parkietjes en ze heeft inmiddels al haar oog laten vallen op een man, dus hopelijk komen daar ook nestjes van.

Ik vind echter wel dat je heeeeel erg snel hebt beslist dat je je parkietje niet leuk vond ...  ???  Hoelang had je 'm nou?  Je kunt niet verwachten dat elk parkietje met een week tam is! Tamme parkietjes, zoals eerder gezegd, komen niet zomaar uit te lucht vallen.
Een enkeling maakt jongen vanaf dat ze nog in het blok zitten al handtam, zoals ik, maar dat wil niet zeggen dat ze tam blijven als jij weinig geduld hebt.

Groetjes Annika

Sonja

#21
Hoi Marieke,

Haten doen we je natuurlijk helemaal niet.
Maar begrijpen doen we je ook niet....

Bovendien denk ik dat je mijn opmerking niet helemaal hebt begrepen zoals ik hem heb bedoeld.
Het is overigens een opmerking die niet alleen maar voor jou geldt, maar in het algemeen, er zijn helaas veel meer parkietenbaasjes die hun parkietje "wegdoen". :(

Ik bedoel ermee te zeggen dat niet alleen jij, maar iedereen, zich goed moet afvragen of hij het op kan brengen het diertje in zijn waarde te laten en het te nemen zoals het is. OOK als dat diertje niet helemaal aan de verwachtingen voldoet.

Verder vind ik de dingen die je schrijft nogal tegenstrijdig.... ???

In je laatste berichtje schrijf je dat je de goede beslissing hebt genomen, en een paar berichtjes hierboven schrijf je dat je zo'n vreselijke spijt hebt dat je de verkeerde beslissing hebt genomen......

Je kunt na zo'n korte tijd niet zeggen of een parkietje wel of niet bij je past.
Het diertje moet eerst de kans krijgen om te wennen en zich een beetje thuis te gaan voelen.
Het duurt een poosje voordat je ziet wat voor karaktertje je parkietje heeft.

Hoe een parkietje zich ontplooit, ligt voor een heel groot deel aan de eigenaar!
Met een goede benadering en een flinke dosis geduld, wordt elk diertje een echt hartevriendje. En natuurlijk wordt de ene net wat tammer dan de andere. Maar dat is dus ook juist wat ik bedoel: Als je nu net een parkietje hebt wat ietsje minder tam wordt, kun je het diertje dan, ondanks dat, toch in zijn waarde laten en hem nemen zoals hij is?
Dat is iets wat je je al van tevoren af kunt vragen....

Groetjes, Sonja.

maartje

ten eerste wil ik zeggen dat ik het dapper van je vind dat je toe geeft dat jou keuzes de afgelopen tijd niet goed doordacht waren en deze hier ook bekend. Dit forum is erg duidelijk in zijn mening mbt het "behandelen" van dieren en specifiek de parkiet, ik kan me goed voorstellen dat je na deze reacties niet meer zou reageren (wat ook erg vaak gebeurt) maar je blijft reageren.

Dat een diertje tegen kan vallen snap ik. Hij voldoet niet aan de verwachtingen van zijn baasje, maar helaas kun je niks van een diertje verwachten. We kunnen niet met ze communiceren over wat ze wel en niet mogen doen en wat we graag van ze willen. Dit moeten we ze aanleren, door geduld te hebben en concequent te zijn.
Ik hoop dat het nog lang niet zover is, maar eerlijk gezegd als mijn mussen er over een paar jaar niet meer zijn zal ik niet kiezen voor een nieuw parkietje. Ze voldoen in zo verre ook niet aan mijn verwachting dat ik ze niet kan knuffelen en dan bedoel ik ook echt 'de-hout-greep-knuffel'. Natuurlijk wist ik dit van te voren en ik weet ook dat dit voor een groot gedeelte aan mij ligt, als opvoeder. Dat neemt niet weg dat ik nog elke dag van ze geniet, maar ook dat ik ze zeer zeker af en toe niet uit kan staan. Dan zijn ze lastig omdat ze mij niet begrijpen en ik hen ook niet.

Ik heb heel erg veel geluk gehad (besef ik ook pas later na veel verhalen hier) met Isodorus. Annika heeft haar min of meer met de hand opgvoed waardoor zij erg tam was/is. Wanneer annika dit niet had gedaan, was iso nooit zo tam geworden en daardoor mus ook niet. En dan had ik ook niet zo veel van de parkieten genoten. (annika.. dank je wel)

Het meest rare wat dit betreft dan, is dat wij voor verantwoordelijkheid kunnen kiezen en de dieren niet, maar daar vaak niet genoeg bij stil staan. Gelukkig hebben dieren een intuïtie waar ze naar luisteren, jammer genoeg zijn wij de met de tijd een beetje kwijt geraakt.

Parkieten-Freak

#23
Marieke schrijft:
CiteerIk heb het gedaan omdat ik er spijt van had dat ik geen tam parkietje genomen had als tweede parkietje.

Marieke, tamme parkietjes worden niet geboren.
Jij ben hun trainer, jij moet hen tam maken. Dat gaat niet vanzelf, daar heb je geduld en tijd voor nodig, en vooral veel geduld. Daar ontbreekt het sommige mensen nog al eens aan.
Je eerste parkietje is ook niet tam, so what?
Niet alle grasparkieten hoeven perse tam te zijn! Als de vogels samen zijn is het ook goed.

In zijn algemeenheid:
Ik persoonlijk vind het persoonlijk getuigen van impulsiviteit, naiviteit en onvolwassen gedrag om een parkiet weg te doen omdat hij "niet tam is".
Ik krijg zelf als ik dit soort berichtjes lees altijd het gevoel van "hij doet het niet....ik wil een andere".

Marieke, je gaat er geheel aan voorbij dat hier de trainer tekort schiet, en niet de grasparkiet.
Een parkiet is geen speelgoed. Je hebt ervoor gekozen en zoals Safrena al terecht opmerkte: het parkietje heeft niet gevraagd om bij jou te mogen komen wonen.
Jij hebt ervoor gekozen.

Afstand doen om andere redenen kan af en toe nodig of gewenst zijn, zoals bij Annika destijds. Dit waren echter weloverwogen en goed onderbouwde beslissingen van haar!


Danielle

Ik heb voordat ik mijn grasparkieten en valkparkiet had, heel veel dieren weg moeten doen.
Mijn ratten, woestijnratjes en zwerfkat. Maar dit was allemaal omdat ik allergisch bleek te zijn voor al deze diertjes.
Ik ben opgegroeid met katten en wist dus niet dat ik allergisch was. Deze allergie kwam opeens opzetten toen ik op kamers ging wonen.
Ik vond het echt verschrikkelijk moeilijk om ze weg te doen, vooral de laatste dieren mijn woestijnratjes. Daar had ik net een nestje van gehad, met 7 mooie jonkies. Ik heb vrezelijk gehuild toen ik de laatste diertjes weg moest doen.

Hierna heb ik voor mezelf heel duidelijk de keuze gemaakt, dat ik nooit meer een diertje weg wil doen.
Ik heb hierdoor bewust een allergie test gedaan voordat ik aan mijn parkieten begon.
Bij mijn tweede parkiet Sammie heb ik ook heel veel geduld moeten hebben. Het leek alsof Gijsje en Sammie echt geen vriendjes wouden worden. Maar ik gaf niet op! En ook bleek ze nog ziek te zijn, waardoor ik haar 3 antibiotica kuren moest geven. HIerdoor is ze echt een stuk minder tam geworden. Ook ik baal hier wel eens van.
Maar toch geniet ik van haar, vooral de momenten dat ze met Gijsje aan het snavelen is en aan het spelen, besef ik dat ik met mijn geduldigheid heel wat heb bereikt.

Dus alleen gezondheidsredenen vind ik een reden om je diertjes weg te kunnen doen, omdat je dan geen andere keuze heb.
Wel vind ik dat als iemand echt ongelukkig is met zijn parkiet en hierdoor het diertje helemaal geen aandacht geeft, het ook beter is dat diegene een ander baasje zoekt. Dit voor de bestwil van het diertje.

Trippy

Ook ik snap het niet echt Marieke maar goed...

Ik zou ook alleen om medische redenen een parkiet weg doen.
Maar als ik op mijn achtiende nogsteeds mijn parkietjes heb en ik moet studeren,dan zitten ze lijk mij nog meer alleen,misschien dat je dan de keuze kan maken om toch een goed huis voor je maatje zal zoeken. Al denk ik dat ik er nog allles aan zal doen het hier te houden,veilig bij mij thuis.

In de tijd dat ik nu Wizzy en Woppy heb heb ik ook wel gemerkt dat het karakter van Wizzy en mij niet echt met elkaar over eenkomen. Maar toch doe ik haar niet weg,na een half jaar zijn ze niet tam, nou en ?!
Ik heb er zoals velen al zeggen voor gekozen om parkieten te nemen en wil dan ook zolang ik kan voor ze zorgen, een diertje weg doen vanwege niet tam zijn vindt ik een (onredelijk) reden.

Ik indt ook dat er de laatste tijd wel erg veel parkietjes worden aangeboden. Sommige met een goede reden maar andere met zo'n reden als waar slaat het op (!). Daar kan ik me ook erg boos over maken. Het liefst zal ik ze allemaal een goed tehuis willen bieden maar helaas kan ik dat niet. Het is niet voor niets mijn droom om later in de tuin een mooie grote buitenvoliere te hebben vol met parkietjes die een 2e kans verdienen,het is nu nog een droom,ik hoop zo dat ik het waar kan maken. En als ik nogsteed vogelarts wil worden en ik het nogsteeds kan worden ga ik dat ook zeker doen!

Eens een parkietenfreak is altijd een parkietenfreak (hoop ik !)

Groetjes,Ursula


hillie

ik begrijp het ook niet helemaal, omdat je parkietje niet snel genoeg tam is doe hem maar weg.
Ik zou dat niet kunnen.
Dat merk ik al als de parkiet al anders reageert als anders( bijv rustiger is en continu slaapt ).
dan ben ik al bang dat die dood gaat en hem al moet missen.
Daarom zou ik niet zo gauw een parkietje weg doen ook al valt die tegen.
Onze parkiet trekt ook meer met m,n man op zit daar meer dan bij mij.
Maar daarom doe ik hem nog niet weg. :(


groetjes hilde

Danielle

Ik heb er nog eens over nagedacht.............

En ik denk wel dat het goed is dat als je echt niet blij bent met je huisdier (in dit geval grasparkiet) en dit nadelig gaat werken naar het huisdier toe (geen aandacht, verwaarlozing etc.), het goed is dat zo iemand een nieuw beter adres gaat zoeken voor dit diertje. Want dan vind ik dat het parkietje een beter huis/voilere verdient.
Ook als je merkt dat een  grasparkiet echt niet in een kooi kan leven, als hij bijvoorbeeld al gewend is om in een voilere te zitten, denk ik dat het soms goed is om de stap te nemen om je parkiet naar een voilere te brengen. Maar ik denk dat je dit pas goed kan zien als je je parkietje al lange tijd hebt.

@Annika: Hoelang heb jij  gewacht tot je je eerste grasparkiet weg deed naar een voilere?


Sam

Ook ik ben van mening dat je als je dieren hebt, je daar verantwoordelijk voor bent en je ze in principe niet weg zou moeten doen. Maar ik wil daar wel een kanttekening bij maken.

Tuurlijk moet je voor je er aan begint alle voor en nadelen tegen elkaar afwegen en en weloverwogen keuze maken. Dieren bereiken nu eenmaal een bepaalde leeftijd en je kan niet na een tijdje zeggen, nu is het mooi geweest ga maar weg...
Medische redenen kunnen er natuurlijk altijd zijn en dan vind ik dat je je best moet doen om een goed thuis voor je beestjes te zoeken.

Maar dat je het karakter van een beestje niet leuk vind, of hij wordt niet snel genoeg tam, nee dat vind ik geen redenen om een beestje weg te doen.
Wat al meer gezegd is, wij mensen kiezen ervoor een beestje in huis te nemen, het diertje kiest er niet voor....

Maar aan de andere kant, als inderdaad een diertje verwaarloosd dreigt te raken omdat de eigenaar het dier gewoon echt niet leuk vind, dan vraag ik me inderdaad af of het niet beter is om voor het beestje een beter thuis te zoeken.
En dan kan wel iedereen roepen, neem je verantwoordelijkheid, maar als iemand het echt niet op kan brengen om zelf voor het beestje te zorgen dan denk ik dat het inderdaad wel verantwoordelijk is om een nieuw thuis te zoeken voor het diertje zodat hij het echt beter krijgt.

Idske

Coco was in het begin echt heel erg stil, heb wel gedacht van "ojee hoe gaat dit verder en hoe gaat hij zich ontwikkelen" Heb er nooit maar 1 moment over gedacht om Coco weg te doen! Want het is echt een superleuke parkiet geworden waar we heel veel plezier van hebben! Af en toe lekker kletsen, of chagarijnig zijn en ontzettend veel lawaai maken om aandacht te krijgen. En bijten als het hem niet bevalt... :-X

Ik sluit me aan bij de reacties dat je een dier voor het leven hebt, hij is afhankelijk van jou!

Marieke, ik kan me niet vinden in jouw argumenten waarom je bassie hebt terug gebracht naar de kweker. Een dier kan nooit precies zo worden zoals je wil, maar had het in ieder geval geprobeerd en had je best gedaan om hem tam te maken en had het langer volgehouden omdat je hem nog maar zo kort had. Na verloop van tijd was je weet ik wel zeker leuke dingen gaan zien van bassie. :(

Groetjes Idske





Klein lief babbelend verenbaaltje. Rust zacht!

Marieke-Tommy

#30
Even voor de duidelijkheid
iedereen denkt nu dat ik Bassie VERWAARLOOSDE. :(
Dat is echt NIET waar!!!
Ik gaf hem gewoon de aandacht die hij nodig had.

Bedankt Maartje! zo'n opkikker had ik wel even nodig tussen al die negatieve berichtjes ;) :( (ookal snap ik iedereen best wel)

Jullie hebben mijn argumenten allemaal gehoord en ik kan er niet mee van maken. Ik heb Bassie weg gedaan en ik denk nog steeds dat dat de beste beslissing was.

Ik vind het heel knap van mensen dat zij een parkietje gewoon houden terwijl ze hem helemaal niet leuk vinden. Ik kan dat niet.
Maar ik was ook op zoek naar een parkietenVRIENDJE. Bassie was mijn vriendje niet, die was een last. (misschien zeg ik het hard maar ik uit mijn  gevoelens alleen maar).

Sonja, misschien heb ik me vertypt maar ik heb er geen verschrikkelijke spijt van dat ik Bassie heb teruggebracht. Ik heb me WEL verschrikkelijk gevoeld (dat voel ik me nog steeds) tegenover Bassie. Maar nogmaals , volgens MIJ was het wel de juiste beslissing.

Marieke

oh ja,
ik vond het best raar dat iemand vond dat annika wel een goede rede had om haar parkietje weg te doen: ze wilde liever dat kleintje hoiden omdat ze daar verliefd op was geworden. en dat jullie mijn rede dan raar vinden.

Marieke

Berichtjes samengevoegd.
Groetjes, Sonja.

Caradow

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 16, 2007, 17:48:09
oh ja,
ik vond het best raar dat iemand vond dat annika wel een goede rede had om haar parkietje weg te doen: ze wilde liever dat kleintje hoiden omdat ze daar verliefd op was geworden. en dat jullie mijn rede dan raar vinden.

Marieke

Annika zat met overbevolking en er MOEST 1 weg... Dat ze dan kiest om het jong te houden en een ouder parkietje weg te doen, maakt dan geen verschil meer toch? Was Frummel gewoon opgehaald, dan was er niets aan de hand...

Vind ik toch wel heel anders dan een parkietje na een week weg doen omdat ie niet tam is... of omdat het karakter niet bij je past, wat je na ene week nog helemaal niet kan beoordelen...

Beetje flauw om nu Annika op die manier te gaan aanvallen...(of ons, omdat wij Annika in haar beslissing hebben gesteund)

En over dat je het knap vind dat mensen een parkietje die ze niet zo leuk vinden houden... Dat is nu eenmaal de verantwordleijkheid die je voor het beestje draagt.. Sorry, maar als je kind vanalles mankeert waardoor hij of zij nu eenmaal niet zo leuk is, doe je die toch ook niet weg?

Scotty - Keecko

#32
Hoi Marieke,

We denken of zeggen helemaal niet dat je Bassie verwaarloosde.
We vinden het gewoon heel erg dat je na een paar dagen al besluit dat Bassie weg moet, omdat hij niet tam is en omdat hij niet voldoet aan de eisen, terwijl je eerst overal hebt geschreven dat je zo blij was met Bassie.

Hoe kun je een parkietje nu zien als een last :o :(
Daar schrik ik wel heel erg van...!
Een parkietje is een parkietje en die moet je accepteren zoals hij/zij is en al helemaal niet als een last zien... Je haalt ze immers zelf in huis... daar hebben zij niet voor gekozen.

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 16, 2007, 17:45:13
Ik heb me WEL verschrikkelijk gevoeld (dat voel ik me nog steeds) tegenover Bassie. Maar nogmaals , volgens MIJ was het wel de juiste beslissing.

Dat is ook wel wat tegenstrijdig... ???
Je voelt je rot dat je hem weg hebt gebracht, maar je zag hem toch als een LAST?

Maar goed, het is al gebeurd...
Ik hoop dat je voortaan 100x extra nadenkt voordat je nog een diertje aanschaft... tsja, niet alle diertjes zijn zoals jij wil, ook al wil je dat nog zo graag. Je moet dat echt accepteren hoor! anders kun je (zoals al is gezegd) beter geen dieren meer aanschaffen :-\

Sorry dat ik misschien boos overkom, maar ik hoop dat je kan begrijpen waarom ik me hier zo druk over maak (net als vele anderen van dit forum)...

Misschien vind jij het wel de juiste beslissing, maar ik kan me hier echt niet in verplaatsen...

Mars

Marieke,

Ook in het belang van een nieuw tweede parkietje (want zo te zien was je daar wel naar op zoek):

Wil je ons alsjeblieft geloven als we zeggen dat je het karakter van een parkietje niet in een weekje kunt zien?

Zo'n beestje is helemaal van slag: het begrijpt helemaal niets van alle veranderingen. En ik moet je een compliment geven: dat je netjes toch nog antwoord, terwijl de meesten van ons het zo met je oneens zijn.

Groeten Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Parkieten-Freak

#34
Citaat van: Marieke-Tommy op maart 16, 2007, 17:45:13
...................oh ja,
ik vond het best raar dat iemand vond dat Annika wel een goede reden had om haar parkietje weg te doen: ze wilde liever dat kleintje houden omdat ze daar verliefd op was geworden. en dat jullie mijn reden dan raar vinden.

Die iemand ben ik.
Annika doet niet "zomaar" een parkietje weg. Een jonkie werd tegen de afspraken in niet opgehaald. Er moest één parkietje weg (ze had er 5), dus ze moest een keuze maken.
Dat vind ik van een heel andere orde dan een parkietje na een paar dagen "wegdoen" omdat hij niet tam is.


Danielle

Marieke,
Het zijn misschien allemaal best aanvallende berichtjes. Maar je moet je goed bedenken dat het een discussie topic is en iedereen er weer anders over denkt. Ik vind ook goed dat jij deze hebt gestart, om te kijken hoe anderen over dit onderwerp denken. Ik vind dat dat wel wat over je karakter zegt, namelijk dat je wel bereid bent om naar anderen standpunten te kijken, ook al ben jij eigenlijk als enige die er anders over denkt. En in elke discussie is het moeilijk als je alleen staat  ;).
En wij hopen inderdaad dat wij jou duidelijk kunnen maken, wat wij belangrijk vinden, zodat je als je weer een parkietje neemt, je niet na een korte tijd beslist of je hem leuk of niet leuk vind, maar dat je hier goed de tijd voor neemt.

Parkieten-Freak

//offtopic:
@ Danielle:
Een discussietopic zou geen discussietopic zijn als er niet in gediscussieerd werd.  ;)
De berichtjes naar Marieke toe zou ik nou niet direct aanvallend willen noemen, wel kritisch.
Op het moment dat iemand een discussietopic opent met een onderwerp dat niet algemeen maar persoonlijk van aard is, loop je het risico om kritiek te krijgen op je handelswijze.
Op zich is daar niets mis mee, je kunt er van leren. We kunnen er trouwens allemaal van leren. ;)




Sanne

Hallo allemaal

Ik vind dat er nog een goede reden is om een parkietje weg te doen (behalve dan gezondheidsredenen).
Als je bijvoorbeeld een (dood)ziek parkietje opvangt waar je eigenlijk geen ruimte enzo voor hebt... maarja dan is het ook niet een parkietje waar je voor "gekozen" hebt...
Dan vind ik het wel kunnen dat je daar een goed baasje voorzoekt als die (weer een beetje) beter is.

Verder ben ik het met de meeste mensen hier eens dat je een parkiet alleen weg "mag" doen om gezondheidsredenen. (of immigratie naar de andere kant van de wereld ofzo ;))

Groetjes Sanne

Cheryl87

#38
Hoii,

Hoewel ik het voor 90% eens ben met de reacties is er ook een 10% die het hier niet mee eens is.
Als je een dier koopt ben je verantwoordelijk voor dat dier. Maakt niet uit wat voor dier. Dat dier kiest er niet voor om bij jou te komen, maar jij kiest dat dier.
MAAR als jij dat dier een last gaat vinden, of vervelend gaat vinden kan ik begrijpen dat hoe langer je dat dier houd, hoe meer je hem gaat tegen staan.
En dieren voelen als geen ander de emoties van de mens aan. Wat dat betreft zou ik het beter vinden als je het dier op zo'n moment weg doet (wat heel cru klinkt) maar dat je wel een goed huis voor hem zoekt want dat ben je wel aan hem verplicht.
Ik zou zelf ook liever niet ergens verblijven waar ik niet welkom ben. Denk maar aan vervelende schoonouders, daar ga je ook dan niet graag naar toe. Of juist als je hele aardige schoonouders hebt, dan ga je er graag naar toe. Zo ook met dieren, als die aanvoelen dat jij ze niet mag, komen ze echt niet naar je toe! Of ze vallen aan.. Voelen ze aan dat je ze mag, dan komen ze (vaak) wel.

Maar goed, als jij, in dit geval je parkiet, niet mag vind ik het beter als je hem inderdaad terug brengt naar de kweker waar je weet dat hij daar wel goed zit en hem bijvoorbeeld niet op marktplaats terecht kom en hem weggeeft aan de eerste de beste persoon die zich aanbied...
Wat ik wel ook jammer vind om te lezen is dat je na een week al tot die conclusie bent gekomen dat je hem niet mag.
Zoals andere ook al hebben aangegeven moet een dier wennen. Het gedrag wat je parkietje de 1e week vertoont is niet het gedrag wat hij de rest van zijn leven zal vertonen.
Daarom word ook met tam maken aangeraden om je parkietje de eerste (2) dagen met rust te laten zodat hij kan wennen aan zijn omgeving.
Mijn 2e parkiet, Sneezy, is pas na een half jaar ofzo tam geworden. Nou ja.. Tammer. Zij was een heel bang parkietje waarop ik heb besloten om haar met rust te laten totdat zij aan zou geven dat ze naar me toe wilde. Gelukkig voor mij was Dopey, mijn 1 parkiet, super tam en is Sneezy hem gaan volgen waardoor ze tammer werd en toen ben ik weer met haar gaan oefenen.

En het resultaat mag er wezen.
Als je zelf al aangeeft dat je weinig geduld heb snap ik niet waarom je aan parkieten bent begonnen omdat die geduld nodig hebben. Of je zou juist parkieten nemen om je geduld te oefenen. Geduld is een schone zaak!

Groetjes Cheryl

Moppers

Laat ik me er ook eens in mengen.

Wat betreft het afstand doen van dieren vind ik dat er 1 en slechts 1 punt voorop moet staan: het welzijn van het dier.

Stel, je hebt een parkietje, maar om wat voor reden dan ook wil je hem niet meer of kan je niet meer voor hem zorgen. Dan kan je hem wel houden omdat je de verantwoordelijkheid aan bent gegaan, maar zodra de kwaliteit van zijn leven erop achteruit gaat, moet je ingrijpen. Vaak verzorgen mensen een niet meer gewenst niet goed meer, krijgt het diertje geen liefde en aandacht meer. Ik vind dat hij dan beter af is bij iemand anders die hem wel een gelukkig leven kan bieden.
(Marieke, ik bedoel hier niet mee te zeggen dat jij Bassie niet goed verzorgde etc, ik bedoel het als algemene observatie. Op jouw geval kom ik zo terug)

Het nadeel is dat er vaak geen nieuw baasje voor het dier gevonden kan worden. Dieren zitten daardoor vaak maandenlang in asiels te wachten en te wachten. Uiteindelijk komt er wel iemand, maar in die tussentijd heeft het diertje niet de aandacht en liefde gehad die een baasje kan bieden. Asiels hebben nou eenmaal vaak veel dieren in de opvang, dus is er niet vaak tijd om te troetelen etc.

Ik wil graag even een geval aanhalen wat ik ooit heb meegemaakt. Ik werkte toen nog als vrijwilliger in het knaagdierenasiel.
Een moeder kwam met haar zoontje van 7 afstand doen van hun konijn van 4 maanden oud. Waarom? Het konijn hield niet zo van knuffelen, en het zoontje had er geen zin meer in. Vervolgens vertelden ze dat ze de volgende dag bij de dierenwinkel een cavia gingen kopen. We zijn toen een partij pissed geworden!!! Het konijn 'functioneerde' niet naar behoeven, dus werd hij afgedankt, en vervolgens KOPEN ze een cavia. Nee die wordt dan lekker knuffelig! We hebben ze gelijk de formulieren laten ondertekenen en hup, de deur uit gebonjourd.
Het konijn was bij het Knagertje dan wel beter af, en zou een beter baasje krijgen, maar dat ze vervolgens een cavia gingen aanschaffen, dat vind ik zo hypocriet als maar kan.

Dus Marieke, ik ben in tweestrijd wat jouw geval betreft. Je hebt besloten Bassie weg te doen omdat je van mening was dat dat voor hem beter zou zijn en hij een beter leven zou krijgen. Ik denk dat je gelijk had, en dat hij nu een beter leven heeft. En ik geloof je als je zegt dat je het een moeilijke en vervelende beslissing vond.
Maar de oorzaak van dat hij bij jou niet gelukkig kon zijn ligt volgens mij toch echt bij jou. Je zegt dat je heel weinig geduld hebt. Waarom ben je dan uberhaubt aan dieren begonnen? Een dier is niet op afstand bestuurbaar, dus daar heb je nou eenmaal geduld bij nodig.
Vervolgens zeg je ook dat je alsnog een 2e parkietje aan gaat schaffen. Als die zich niet helemaal ontwikkelt naar jouw wensen, wat zou je dan doen? Ben je dan wel bereid om er de tijd en aandacht in te steken om hem tam te maken, en ben je bereid hem te accepteren zoals hij is?

Het is vaak niet het feit dat mensen afstand doen van een dier, maar de achterliggende reden waar ik boos om kan worden.

Tot slot nog een algemene opmerking: een dier doe je niet 'weg', daar doe je afstand van. Het is geen stuk meubilair!