Wanneer doe je een parkietje weg?

[Parkieten-Freak]

Er ontstaat hier een slow-chat, en dat is niet de bedoeling.
Hou het discussietopic zuiver mensen.

[Rory]

Ik vind dat je een dier ( maakt niet uit wat voor een dier) alleen weg mag doen als het voor jou of van 1 van je huisgenoten slecht is voor de gezondheid, of voor het welzijn van het diertje

Mijn dieren ( behalve mijn grasparkieten) komen allemaal uit het dierenasiel. 1 kat die ik heb was daar heel erg vals en vloog iedereen aan, volgens het dierenasiel was zij mishandeld. Deze heb ik toen meegenomen omdat zij weinig kans had om op der oude dag een goed leventje te krijgen.
Deze kat is heel lief geworden

[Mandy]

Precies!

Eenmaal gekozen blijft gekozen, tenzij je medische redenen hebt.
En een parkiet kun je niet tam kopen die moet je tam maken....
En als ie niet echt tam wil worden dan moet je of harder je best doen, of het erbij laten en nemen zoals ie is.

En dat geldt ook niet alleen voor parkieten.
Dat is nou net het gevaar. Mensen heb geen zin meer in een diertje en doen het zomaar weg. Asielen vol en noem maar op.

Ik vind dat mensen die aan huisdieren en zo beginnen eerst overspoeld moeten worden met informatie.
Ik kan wel even een nieuw discussie topic openen!

[Kyrenna]

Om op de vraag uit de onderwerpstitel te antwoorden: in principe nooit.

Ik heb 't maar één keer moeten doen, ooit. Muis had het zesde vogeltje in m'n kamervoliere moeten worden, en het mannetje voor het derde vrouwtje. Het probleem was alleen dat hij bijna vanaf het moment dat hij bij de groep werd gezet het dominantste vrouwtje aanviel. En dan niet wegpikken bij de voerbak, nee, borstveren uit trekken, en achternazitten tot ze op de bodem zat. Bleef ze daar zitten, dan ging hij haar manneke aanpakken, of het tweede vrouwtje. Hij was vrij energiek: dat vrouwtje had weinig rust meer, en de hele groep werd onrustig. Ik snapte geen bal van zijn gedrag: had hij in de dierenwinkel immers niet met meer vogels in één kooi gezeten, die nog eens kleiner was ook? Daar had ik niets van dit alles gezien. Na een paar dagen viel z'n hele staart in één klap uit. Dat was de druppel: ik zette hem apart op m'n slaapkamer in het (kleine) ziekenkooitje dat ik had. Dat hielp het vrouwtje aan haar rust, maar Muis' gemoedstoestand verbeterde niet: als hij niet de boel bij elkaar krijste knaagde hij aan z'n vleugelpennen. Ik zette 'm in dat kooitje terug in de woonkamer: geen verbetering, en de groep werd weer onrustig. Ik kon het niet aanzien en ben in 't rond gaan bellen. Twee weken nadat ik 'm kocht is-ie naar m'n nichtje gegaan, met vrouwtje 3. Die accepteerde hij wel. Sterker nog, hij bleek heel lief en zorgzaam voor haar, en zij voor hem. Als ik bij m'n nichtje langs ging zag ik weer het rustige, gelukkig pruttelende vogeltje uit de dierenwinkel terug. Ah, en, nee. Ik had geen hekel aan dat vrouwtje, maar aangezien ze echt een vijfde wiel aan de wagen was in de groep, ik me voorlopig niet aan nóg een aankoop ging wagen, en Muis echt een maatje nodig had omdat m'n nichtje overdag werkte, was die keus snel gemaakt.

Wat Muis me toen (tien jaar geleden oid?) heeft geleerd is dat je altijd een goede back-up kooi moet hebben voor dit soort gevallen. Die had ik niet, en aan 100 gulden voor die goeie kooi kon ik ook niet zomaar komen. Achteraf denk ik namelijk dat Muis weliswaar gestresst werd van de groep waar hij in zat, maar ook echt niet zonder vogelgezelschap kon, hoeveel aandacht ik hem ook gaf verder. Dat ziekenkooitje was alleen al te klein voor één actief jonkie, laat staan voor twee. En dan onze woonkamer. Vier mensen en een tv! Maar misschien, als ik hem had kunnen laten afkoelen met voldoende ruimte, met of zonder dat vrouwtje, met of zonder doek over z'n kooi, met of zonder...misschien had ik het dan na een paar maanden nog eens kunnen proberen...een vorm van 'bezint eer ge begint' dus. Aan de andere kant had ik wel nagedacht over het mannetje dat ik wilde kopen, en ben ik een keer 's morgens en een keer 's middags naar de dierenwinkel gegaan om hem te observeren. Op het moment dat ik hem kocht had ik al jarenlang parkieten gehad, en ik was ronduit verbijsterd door zijn gedrag. Zó agressief had (en heb) ik ze nog nooit meegemaakt.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met mijn verhaal is: als je denkt dat je parkieten kent, zul je niet op zoek gaan naar meer informatie. Je hebt ze al tijden, of je ziet mensen in je omgeving ze houden en denkt dat dat dé manier is, of je begint net en wordt verkeerd voorgelicht. Als het dan mis gaat is het te laat. Dan besef je ineens dat je meer op je hebt genomen dan je vooraf had bedacht, en dan moet je een zo goed mogelijke oplossing zoeken. De beste oplossing is niet altijd dat de vogel bij je blijft: Muis was in de stress geschoten, en met de middelen (en kennis, ook wel) die ik toen had kon ik hem daar niet uit krijgen. Ik kende geen andere parkietenbezitters, toen ik de situatie uitlegde bij de dierenwinkel en vroeg of ik 'm mocht ruilen lachten ze me uit, en internet...internet was er nog niet echt.

Natuurlijk zijn er mensen die huisdieren behandelen of het schoenen zijn. Ik heb momenteel 3 paar in huis, het schrijnendste geval nog wel het konijntje waar een collega van m'n vader vanaf wilde omdat hij 'te groot' werd, en 'te wild'. 't Arme beest is als fokking levende teddybeer gebruikt door die k*tkinderen, en heeft een manke achterpoot. Nee, navragen hoe groot zo'n koddig kleintje wordt is natuurlijk te veel moeite, en mensen die jou een gebroken pootje bezorgen mag je niet ontwijken :/

Eh. M'n punt. Je hebt dus die schoenen-mensen, en je hebt 'freaks'. Daartussen zitten zat mensen die best over de aanschaf van hun huisdier nadenken, die informatie opzoeken, die op basis van die informatie denken 'ok, deze belasting (lullig woord maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel) kan ik inpassen in m'n leven', die om het dier geven, maar die 'm tóch weg doen als de belasting onverwachts zwaarder blijkt dan ze dachten. Die mensen ga ik niet veroordelen. Ieder z'n prioriteiten, en huisdieren staan maar bij een enkeling helemaal bovenaan. Dat je niet één van die enkelingen bent betekent niet dat de beslissing afscheid te nemen van een dier niet een verdrietige kan zijn.

[proman]

Gewoon houden! je leest en op TV zie je verwaarloosde dieren omdat hun baasje ze niet meer leuk vinden. Maar in jouw situatie is het te begrijpen en je kan je parkiet toch beter terug brengen als hij zich daar prettiger voelt dan een leven lang in een (stom) kooitje met een eigenaar die je niet leuk vindt.

[let]

  Nee zou mijn parkietje nooit weg willen doen, ben het ook dus niet met je eens, ik heb mijn parkietjes net een week, en steek er veel tijd in, geduld heb je niet??....dan zou ik maar nergens aan beginnen als ik jou was.
Zeker met een parkietje moet je veel geduld hebben, zoiezo met alle beesten.
Hoop dat je van deze berichten geleerd hebt en goed nadenkt over het aanschaffen van een parkiet...Wens je veel wijsheid toe....

[mick]

Ik ben het er niet mee eens dat mensen een vogel (snel) wegdoen het is immers een levend wezen. En levenden wezens hebben nou eenmaal een eigen karakter. Ik vind dat het niet een stuk speelgoed is wat je even kan omruilen als het je niet bevalt. Dan moeten mensen maar visjes ofzo nemen. Ooit was ik bij een hondentraining waar je naartoe gaat om honden te leren zitten, liggen etc. en daar waren 2 mensen die vonden dat hun hond niet snel genoeg leerde. Wat denk je dat ze deden? ze gingen het beestje omruilen voor de zelfde soort ras. Die gedachte zou bij mij niet eens op komen.

Mick

[dianatjuhh]

ik vind dat je een vogel pas moet kopen als je de voor en nadelen naast elkaar hebt gezet en er zeker zijn hele leven voor kunt/ willen zorgen

maar als je er plost geen tijd meer voor hebt vind ik dat je beter een goed thuis kunt zoeken voor je pietje. als je alleen eten, drinken en kooi verschonen kunt door te weinig tijd dan vind ik dan moet je hem een beter thuis bieden het is zielig om een vogel depresief te laten worden.

en dat een parkiet te veel geluid maakt dat weet je van te voren pietjes kunnen veel geluid produceren kijk eerst bij de kweker of dierenwinkel hoe het vogeltje is of vraag het. maar een parkiet kan gewoon veel geluid maken daar staan ze om bekend..
gr diana

[Sammydeparkiet]

Ik heb pas nog, iets minder dan 3 weken geleden. M'n parkietje met spijt weg moeten doen.
Ik had haar altijd alleen zitten, tot ik het zielig vond en ik kocht er een tweede bij. Sammy was geintereseerd maar moest laten zien dat ze de baas was. Na ongeveer een maand tijd begon het echt tot een ruzie. Het werd steeds erger en erger dat ik thuis kwam en ze elkaars veren er gewoon uittrokken. Cathy mocht niet meer eten als ik er niet was. Sammy was echt de baas. En opgegevemoment begon ze mij te bijten en Cathy mocht eigenlijk niets meer doen. Dit kon zo echt niet meer, en Sammy en Cathy waren daarom ook echt niet gelukkig. Ik vond het zo zielig dat ik een adresje gezocht had en toen ineens was het zover, en moest m'n parkietje weg. Toen ik bij het adresje was waar Sammy heen ging, had ik zo m'n twijfels. M'n moeder heeft later nog gebeld hoe alles ging. Ze zit nu gezellig met ongeveer 8 andere parkieten in een binnenvoilere en ze word niet ''buitengesloten''. Het klikte echt gewoon niet tussen mijn twee parkietjes. Het liefst had ik er een tweede kooi bij genomen. Maar de parkieten staan op m'n slaapkamer en dat paste gewoon niet. Ik weet wel dat het echt de moeilijkste beslissing ooit in m'n leven was geweest. Al komt er een nieuw parkietje later bij, vervangen gebeurd niet. En nog steeds als altijd, hangt er een mooie grote portret foto in m'n kamer. Om haar nooit te vergeten.

[dianatjuhh]

dat vind ik een goede reden
en ze is nu gelukkig 

[petervangorkum]

Bij de aanschaf van een parkietje (of welk dier dan ook) is het van groot belang dat je hem neemt zoals hij is. Dus niet denken: "hm..deze bevalt me eigenlijk toch niet zo, ik ruil hem in voor een andere..."

Ik neem misschien nog een parkietje erbij misschien maar als ze elkaar bijten. Dan gaat de parkiet die ik het laatst bij nam weer terug. Als Nico een goed maatje heeft gevonden mag hij blijven en dan blijft hij ook. Tenminste in de situatie waar ik in zit vind ik het wel makkelijk om terug te ruilen als ze elkaar steeds aanvallen!

[Judith]

misschien begrijp ik je een beetje verkeerd omdat het via de pc gaat, maar ik snap niet dat je er zo over kunt praten als bijvoorbeeld een nieuwe broek die je koopt in de winkel waar al een scheur inzit en dan terugbrengt.

Ik heb nu nog geen parkietje, ik heb wel al hamsters en konijnen gehad, en al beten ze mij ook al eens enzo zeker in het begin, dat heeft er net voor gezorgd dat ik ze nog meer aandacht gaf zodat ze wel tammer werden!

Zo denk ik erover, vanaf ik een diertje zou kopen zou ik het echt niet over mijn hart krijgen om het weer weg te doen als het gewoon maar is omdat hij niet tam is.
Natuurlijk als er een medische reden is moet het wel he.

En je kan volgens wat ik al gelezen heb elk parkietje tam krijgen! En dat moet je weten voor je er een aanschaft, dan moet je volgens mij bereid zijn om al wordt je parkietje niet makkelijk tam, om er toch zo veel tijd als mogelijk is aan te geven en het toch tam krijgen, als je niet bereid bent om dat te doen moet je er volgens mij niet aan beginnen, want dan heb je wel eens kans dat je het terug zal moeten doen!
Dat je niet van je diertje kan houden snap ik niet zo goed, want bij ons is het zo, eerst denk ik heel goed na en zoek ik heel veel op over het diertje dat ik wil, dan vraag ik aan mijn ouders of het mag (ik hoop dat dit niet klinkt alsof dat ik zowat elke maand een nieuw diertje wil, in juni zijn mijn konijntjes overleden, en sinds de grote vakantie zoek ik vanalles op over grasparkietjes) en als het van mijn ouders mag, zoek ik nog een hele hoop meer informatie, en pas DAN ga ik een diertje aanschaffen, dat wil zeggen dat ik er dan echt wel zeker van ben dat ik er goed voor zal zorgen, wat voor karakter het vogeltje ook heeft, en dat ik er zowiezo van zal gaan houden.

Grtjs,
Judith

[Marjolein90]

Hij bedoelt het volgens mij zo dat, als het niet klikt met het parkietje wat ie al heeft, hij hem weer terug brengt.

[petervangorkum]

Hij bedoelt het volgens mij zo dat, als het niet klikt met het parkietje wat ie al heeft, hij hem weer terug brengt.

Juist, als het wel klikt tussen Nico en het nieuwe parkietje gaat hij niet weg! Ook al bijt hij mij zo hard 

[Judith]

oke sorry voor het fout interpreteren 

[miep]

Ik vind dat je een parkietje wel weg kan doen als je weet dat je er zelf niet goed voor kan zorgen, maar hij ergens anders wel een goed leven kan krijgen.

Mijn 2e parkietje, Richie (donkerblauw) komt van onze buren af. Daar hadden ze haar al erg lang. Richie kreeg weinig aandacht, en mocht van mijn buurvrouw nooit de kooi uit, omdat ze bang was dat ze op de meubels zou poepen . Toen hebben ze haar na een tijdje aan ons gegeven. Wij hadden al een parkiet, Findus (hij is aan komen vliegen, vandaar zijn naam), en bij ons leefde ze helemaal op . Kortom, het is soms gewoon beter voor een parkietje als hij/zij weg gedaan wordt.

[Deem]

Ik vind dit zooo zielig. Neem dan geen parkietje. Als je kind bijv. niet luistert of je hebt een huilbaby ga je hem toch ook niet inruilen! Parkietjes zijn levende wezens net zo als wij! Ik ben al driekwart jaar bezig om mijn parkietje tam te maken en hij heeft schurftmijt maar ik doe hem ook niet weg omdat dat gewoon zielig is en bovendien hou ik gewoon te veel van haar!

[lovesbudgies]

weetje, ik ben het eigenlijk niet zo eens met 'je mag je parkiet nooit weg doen, alleen als er een medische reden voor is'.

Ja, oké, je kiest voor een beestje en je hebt zijn leven lang de verantwoordelijkheid voor hem, maar ook voor de kwaliteit van zijn leven.
En als die kwaliteit van leven voor je parkiet nou veel beter is bij iemand anders, waarom zou je hem dat dan niet gunnen?

Als jij en je parkiet elkaar nou echt niet kunnen uitstaan, is het dan niet beter voor je vogel hem aan iemand te geven die van hem houdt en andersom? Daar word hij toch veel gelukkiger van? En als je hem niet genoeg aandacht kan geven, wordt ie dan niet gelukkiger bij iemand die dat wel kan?

Ik vind het zelfs een beetje egoïstisch een vogeltje te houden die je niet genoeg aandacht of liefde kan geven. Dat hoort bij zijn verzorging, kan je dat niet geven, vind ik dat hij beter terecht is bij iemand die dat wel kan.

Tja en wat de beginpost betreft, misschien heeft ze hem iets te overhaast teruggebracht, parkietjes moet wennen, hebben zo hun buien, kunnen veranderen e.d., ik vind wel dat vóór je het opgeeft je er alles aan gedaan moet hebben, én de tijd moet hebben genomen om het even aan te kijken en om een band te kunnen smeden.

[Emmmi]

Ik moest mijn vorige parkietje weg doen omdat ik vanwege prive omstandigheden opgenomen moest worden.
Ik woonde op mezelf, dus er woonde geen andere mensen in huis..
Mijn moeder wou hem wel, maar daar kreeg die dan niet genoeg aandacht omdat mijn zusje bang voor hem was.
Vandaar dat ik liever wou dat tie naar een vogelliefhebber ging, zodat tie toch de goede aandacht kreeg.
En dat is ook gelukt. Maar ik moest wel heel erg zeker weten dat tie goed terecht kwam.

[parkietenfreak]

Hallo allemaal

Mijn mening.
Ik ben van mijn stoel af gevallen toen ik dit had gelezen .
Je zij ik denk voortaan heel goed na voordat ik een daadwerkelijk diertje aanschaf,kan je zelf niet eens de moeite doen om je parkietje een goed leven te bezorgen.En je moet goed na denken voordat je een parkietje aanschaft maar ook goed nadenken voordat je er een weg doet.Ik vind jou manier van denken over een parkietje weg doen maar flauw.Zou jij het leuk vinden om eerst geen aandacht te krijgen je door je *baasje* niet erg gemogen worden en dan ook nog eens weg gedaan worden leuk?.Wat zou bassie dan wel niet denken?.Jij hebt er voor gekozen er voor te zorgen en ondanks dat ze nog niet zo snel tam zijn moet je door gaan met van ze te houden en ze tam proberen te maken.Kijk mijn parkietjes vinden mij soms verschrikkelijk iritant omdat die grote enge hand de kooi in gaat,en ze hebben mij een keer in mijn lip gebeten toen ik ze een kusje wilde geven.Maar toch hou ik van ze.Niet omdat ze verschrikkelijk schattig zijn,maar omdat ze niet anders wisten en om hun apparte karakter .Eens een parkietje beloofd goed voor hem te zorgen moet je ook na komen.Ik vind dit maar niks.Maar ik denk dat je eerst wat meer informatie had moeten opzoeken over tam maken.En wat heb je er aan als iemand anders jou gevleugelde vriend tam maakt.Dan is dat geen herinnering maar dan is dat dom,dom om niet zelf de verantwoordelijkheid te nemen je parkietje zelf tam te maken.Je had kunnen weten dat je ook niet zo maar een beste vriend vind.Daar moet je lang over na denken.
Ik zou hier maar eens heel goed over na denken.

Dat was mijn mening

Lang he?

Doei