Wanneer doe je een parkietje weg?

Gestart door Marieke-Tommy, maart 15, 2007, 20:33:59

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Marieke-Tommy

Hallo allemaal,
ik wil een nieuw discussie topic openen: Wat vinden jullie een goede rede om je parkietje weg te doen? Of vind je dat, hoe vervelend je parkietje mischien ook is, je je parkietje nooit weg mag doen?

Ik open topic door een bepaalde aanleiding:  :(
Afgelopen zondag heb ik namelijk mijn tweede parkietje 'Bassie' terug gebracht naar de kweker. :(
Ik denk dat jullie me heel stom gaan vinden als jullie dit lezen maar ik wil het toch even zeggen.
Ik vond het echt NIET leuk om hem terug te brengen.  :'( (dat daar geen misverstanden over ontstaan ;)).
Ik heb het gedaan omdat ik er spijt van had dat ik geen tam parkietje genomen had als tweede parkietje. Daarbij vond ik Bassie niet zo leuk: hij was de hele dag alleen maar boos aan het schreeuwen. Doordat hij zo schreeuwde en ook doordat hij altijd heel druk was en alleen maar heen en weer vloog had ik het idee dat hij zich gewoon fijner voelde in een voliere. Ik heb heel weinig geduld en vind het daarom ook moeilijk om een parkietje tam te maken. :-[ Maar ik vind parkietjes wel ongeloofelijk leuk! :D Daarom neem ik asl tweede parkietje dus een tamme.

Toen ik van mijn ouders hoorde dat ik een parkietje mocht (nadat ik het gevraagd had uiteraard :P) ging ik natuurlijk van alles lezen over het tam maken van een parkiet. Als je dat dan leest is het net of een parkietje heel snel tam is (vind/vond ik). Pas toen ik een parkietje had ontdekte ik dit forum en hier las ik pas hoe lang het kon duren.

Het parkietje die ik nu heb (Tommy :-*) is ook niet tam (die heb ik nu ongeveer 6 weken) maar bij hem vind ik het op de een of andere manier niet erg. :-[ (ik wil natuurlijk wel dat hij ooit tam wordt maar ik doe rustig aan). Maar misschien komt dat ook doordat Tommy gewoon een heel lief karakter heeft (hij is nooit bang geweest voor mijn hand en vanaf de tweede dag mag ik hem over zijn buikje aaien. Verder is hij gewoon ongeloofelijk schattig :-* (zie foto :P)).

Dit is dus de rede waarom ik dit topic geopend heb. Ik wil niet de hele tijd doen alsof ik nog twee parkietjes heb terwijl ik er nog maar 1 heb. Ik hoop niet dat jullie me nu haten. :(

Marieke en Tommy

(misschien is het net of ik dit heel makkelijk vertel door de manier waarop ik het typ maar dat is echt niet zo!)

Caradow

Een huisdier, wat voor dier ook, is ene levend wezen..

Ik vind dat wanneer je een huisdier aanschaft, je deze aanschaft voor het leven..
Die doe je dus niet weg..

Tenzij:
* er een gegronde medische conditie jou belemmerd om het dier nog te houden

* het voor de gezondheid van het dier zelf noodzakelijk is om elders te verblijven

In deze gevallen moet je wel zelf op zoek gaan dat de diertjes GOED terecht komen..

Dat een vogeltje niet tam word, niet mooi is niet leuk meer is..  en dat soort onzin, sorry, daar hoef je bij mij niet mee aan te komen. Ook asl je je parkiet niet leuk meer vind, heb je de plicht om er GOED voor te blijven zorgen...het dier heeft er zelf niet voor gekozen om bij jou te komen, daar heb jij hem toe gedwongen...


ibi

heey

eigenlijk als je aan een parkiet begint moet je hem nooit weg doen vind ik zelf.
hoezo ben je anders aan een parkiet begonnen.
Maar aan de ene kant je bijv. je neemt een parkiet en je hebt alles tot de puntjes geregeld
dat je parkiet een fijn leven bij je heeft tot je opeens allergisch bent.
dan snap ik dat je je parkiet weg doet.
of als het huis niet goed genoeg is voor een parkiet zou ik hem ook niet nemen.
dat van bassie snap ik best maar dat hij niet tam is niet.
dat zou je best zelf kunnen doen toch  ;)

ik snap ook wel dat zo'n parkietje fijner leeft in een voilare.
hier zou ik ze niet weg doen , omdat er niet word gerookt geen giftige kamerplanten zijn,geen openkeuken hebben.

groetjes ibrahim

Marieke-Tommy

Hallo Caradow en Ibi,
Bedankt dat jullie niet zo boos reageerden!!! :)
Ik zat namelijk echt in de zenuwen net omdat ik bang was dat iedereen heel boos zou worden.

Zelf heb ik, op Bassie na, nog nooit een dier weg gedaan en ik was het ook echt niet van plan. Ik voel me ook schuldig tegenover Bassie omdat hij moest lijden doordat ik een verkeerde beslissing heb genomen. Maar voor hem is het beter zo in een grote voliere.

Ik doe dieren niet graag weg maar ik kwam er echt pas achter toen ik Bassie al had dat ik beter een tamme parkiet had kunnen nemen. :-[

Heel veel liefs Marieke

Mars

ik vind dit heel moeilijk... Als je een parkietje neemt, dan heb je het gekozen en dan is het van jou. Dan heb je de plicht om er zo goed mogelijk voor te zorgen. Of ze nu tam zijn of niet of zelfs... jawel ziek. ik heb zelf tot twee keer toe een ziek parkietje gekocht, maar kon het niet over mijn hart verkrijgen het terug te brengen.

En dan lees ik dat jij je parkietje weg doet omdat het niet meteen tam is... En je aandacht zoekt (want dat is dat schreeuwen). Dus nee, dit begrijp ik niet. ik dacht dat het toch wel duidelijk was dat tamme parkietjes niet uitb de lucht komen vallen. Dat je daar moeite voor moet doen en dat dan de een wat tammer wordt dan de ander.

Ben helemaal niet boos ofzo... maar wel een beetje teleurgesteld  :(

groeten Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Caradow

Dat ik niet boos reageer, wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben Marieke, maar ik schiet er niets mee op als ik hier boos ga reageren...

Daarbij komt dat er de laatste tijd zoveel parkieten aangeboden worden, dat ik maar doe alsof ik het niet meer zie... kost me veel te veel negatieve energie...

Safrena

Hey Mensen

Mijn menig hier in :-X

Je doet nooit of nooit je diertje weg.
jij hebt ervoor gekozen om het te verzorgen en alle liefde te geven en dat moet je dan ook doen in goede en slechte tijden.
Het diertje heeft nooit verteld dat ie bij jou wilde komen wonen. die keuze heb je zelf gemaakt en je moet dan ook jouw verantwoordelijkheid nemen daarvoor.

Alleen als het om medische reden nodig is, maar dan moet je instaan om een super goede thuis te vinden voor je diertje en niet zomaar hier of daar of bij de eerste de beste te dumpen

Vele groetjes

Jippie

Hoi allemaal!

Ook ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet begrijp wanneer iemand een levend wezen wegdoet, "omdat ie niet leuk genoeg is" (lees: omdat ie niet doet wat ik wil). Aan de andere kant vraag ik me af hoe goed het is voor een dier (welk dier dan ook) om te blijven bij een baasje dat hem of haar eigenlijk een beetje zat is... Misschien is het in sommige gevallen dan ook wel beter dat een dier naar een ander baasje gaat, omdat die persoon wél voor het beestje wil zorgen.

Hiermee wil ik natuurlijk absoluut niet zeggen dat ik het een goed idee vind om een levend wezen "terug te brengen". Ik kan wel wat redenen bedenken, maar die heeft Caradow ook al genoemd. Mensen zouden eens wat beter na moeten denken voordat ze een levend wezen in huis nemen!

Groetjes, Ilse
Toeter en Dafne!

Sonja

Een dier kies je, en niet andersom.
Vanaf het moment dat je voor het dier hebt gekozen, begint je verantwoordelijkheid ervoor.
Die verantwoordelijkheid duurt zolang het dier leeft.

Ik vind het heel erg verdrietig dat er de laatste tijd zo verschrikkelijk veel parkietjes te koop worden aangeboden, en dan de redenen waarom.
Caradow schreef het al: het zijn levende wezentjes met gevoel, die "doe je niet weg" omdat ze niet meteen doen wat je zo gehoopt had.
Dat is de weg van de minste weerstand.
Het gaat niet om een paar oude schoenen die je wegdoet, omdat de kleur je niet meer bevalt.
Dit klinkt misschien heel hard, zoals ik het opschrijf. Maar dit is zoals het op mij de laatste tijd toch vaak overkomt.

Voor mij zijn er eigenlijk nauwelijks redenen op te noemen waarom een dier "weg moet".
Ik denk dat er beter, veel beter nagedacht moet worden VOORDAT het diertje wordt aangeschaft.
Vaak gebeurt dat veel te impulsief, en uiteindelijk is het betreffende diertje, zoals altijd, de dupe. Hoe je het ook wendt of keert.
Triest maar waar. :(

Groetjes, Sonja.

Marieke-Tommy

Hallo,
(Caradow, natuurlijk snap ik dat je het er niet mee eens bent ;), maar ik ben allang blij dat je geen vervelende woorden gebruikt hebt).

Ik wil even zeggen dat ik het heel goed vind wat jullie allemaal zeggen! Ik vind ook zeker niet dat je zomaar een dier weg mag doen (al geloven jullie me misschien niet meer na mijn eerste bericht). Maar door Bassie (sorry Bassie :'( ) zag ik mijn parkietjes meer als een last. Ik was niet gelukkig met hem. En dat moet hij toch wel gevoeld hebben. :( Ik ben heel blij voor hem dat hij nu weer veilig terug is bij zijhn vriendjes.

Ik heb er echt veel moeite mee gehad om hem terug te brengen omdat ik me superschuldig voel. Maar ongeveer 10 jaar voor een beestje zorgen die je niet zo leuk vindt is ook niet alles. Dan is het misschien beter als het vogeltje nog 1 nare rit ergens naartoe moet maken maar dat ie het daar dan wel fijn heeft.

Marieke

luis

#10
en als je je parkietje weg doet, terwijl je weet dat hij/zij het beter zal krijgen?
ik bedoel; grotere kooi (voliere), meer soortgenootjes om te spelen?

maakt dat het minder erg, het wegdoen van een pietje?
dan worden beide partijen er toch beter van.

begrijp me niet verkeerd, dat ik zo gemakkelijk met dieren omga. dat is niet zo.

persoonlijk, als ik om wat voor reden dan ook dieren weg doe / weg geeft wil ik wel weten waar ze heen gaan en of ze er op vooruit gaan. en als ik weet dat ze het beter zullen krijgen, wordt de drempel minder hoog om ze daad werkelijk weg te doen

mvg Luis


Marieke-Tommy

Hallo luis,
Ik begrijp je vraag niet helemaal maar ik heb mijn parkietje terug gebracht naar de kweker waar ik hem (en ook Tommy) gekocht had. Alle parkietjes daar kende hij dus al.

Marieke

Sonja

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 15, 2007, 22:46:10Maar ongeveer 10 jaar voor een beestje zorgen die je niet zo leuk vindt is ook niet alles.

Wat ga je dan doen, als je in de toekomst weer eens een diertje in huis hebt gehaald wat je, bij nader inzien, toch niet zo leuk vindt?

Groetjes, Sonja.

Mars

Maar ik kan niet begrijpen dat je nu al besloten hebt dat Bassie niet leuk was... Hij was nog niet eens gewend! Hij moest toch nog kennis maken met jou en Tommy en de omgeving...

Wat nu als dat zogenaamd tamme parkietje van jou ineens niet meer zo tam blijkt te zijn, nadat je hem gekocht hebt en hij wat gewend is aan zijn nieuwe omgeving?

Ik begrijp hier echt heel weinig van...
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Marieke-Tommy

Wow Sonja,
dat is een hele moeilijke vraag. :(

Ik heb echt verschrikkelijk veel spijt over dat ik een verkeerde beslissing heb  genomen en dat Bassie daar dus onder geleden heeft.
Ik wil niet nog een keer een verkeerde beslissing nemen dus ik denk er voortaan heeeeeeeeel goed over na voor ik daadwerkelijk een diertje aanschaf. Misschien zou ik dan eerder een parkietje van iemand kopen die hem vanwege bijv. allergie weg doet. Dan kan je beter kijken hoe zijn karakter is.

Groetjes Marieke

Marieke-Tommy

Hallo Mars,
ik heb er niet zoveel verstand van maar als je vaak met je hand in de kooi gaat en het parkietje op je hand laat zitten blijft hij toch gewoon tam?
Ik weet dat het minder kan worden maar het komt toch wel weer terug?

Marieke

Mars

Als je goed gaat oefenen dan blijft de tamheid wel en dan groeit hij. Maar parkietjes die nog niet jaren tam zijn kunnen soms terugslagen hebben: het gaat met ups en downs en een parkietje dat net verhuisd is en daarvoor wel tam was kan zomaar eerst niets van mensen willen weten (een paar weken).
Ook andere vogeltjes kunnen van invloed zijn: die zijn natuurlijk erg interessant.
Jimmy kocht ik handtam, maar ze beet (nadat ze meteen al ziek was geweest) wel behoorlijk. Had ik daarop gereageerd (wat ik eerst ook deed) en het opgegeven dan was ze echt niet tam gebleven of beter tam geworden. Die zogenaamde handtamme parkietjes zijn tam doordat er veel aandacht aan ze besteed is, of omdat ze met de hand gevoed zijn en dus denken dat er wat te halen valt. Maar je moet daarmee goed oefenen. En ga er maar vanuit dat er zeker weken zullen zijn dat je parkietje denkt 'bekijk het maar' en dat is zijn goed recht: daar is het een dier voor! Sterker nog: ik vind eigenwijze parkietjes erg leuk  :-*! Jim en Winky zijn daar voorbeelden van. Winky wist zich zlefs in de dierenwinkel niet te gedragen (ging steeds aan de wandel, de kooi stond open, parkietjes waren gewiekt). teon was ik al verliefd op hem en nu heb ik hem gekregen van een baasje dat hem na vier weken niet meer leuk vond (want niet tam genoeg).

Een parkietje kan soms enorme aanpassingsmoeilijkheden hebben en vooral de eerste vier weken stil zijn of juist heel druk. Als je er vanuit gaat dat je een parkietje tam wilt maken, dan zul je moeten rekenen op zeker twee maanden lang iedere dag oefenen. Parkietjes die gemakkelijk tam worden zijn uitzonderingen. Een handgevoed of veel in aanraking met mensen geweest parkietje is misschien wat gemakkelijker in het begin (de echte angst is er af), maar ga er niet van uit dat het zonder moeite verder gaat.

groeten Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Sonja

Citaat van: Marieke-Tommy op maart 15, 2007, 22:57:10
Wow Sonja,
dat is een hele moeilijke vraag. :(

Ik heb echt verschrikkelijk veel spijt over dat ik een verkeerde beslissing heb  genomen en dat Bassie daar dus onder geleden heeft.
Ik wil niet nog een keer een verkeerde beslissing nemen dus ik denk er voortaan heeeeeeeeel goed over na voor ik daadwerkelijk een diertje aanschaf. Misschien zou ik dan eerder een parkietje van iemand kopen die hem vanwege bijv. allergie weg doet. Dan kan je beter kijken hoe zijn karakter is.

Groetjes Marieke

Bij de aanschaf van een parkietje (of welk dier dan ook) is het van groot belang dat je hem neemt zoals hij is. Dus niet denken: "hm..deze bevalt me eigenlijk toch niet zo, ik ruil hem in voor een andere..."
Voordat je overgaat tot de aanschaf van een parkietje, of ander diertje, denk ik dat je er goed aan doet, om jezelf eerst deze vraag te stellen...

Elk dier verdient het om in zijn waarde te worden gelaten en geaccepteerd te worden zoals hij is.
Kun je dat niet opbrengen, dan kun je beter niet aan het houden van dieren beginnen, is mijn mening.

Groetjes, Sonja.

Marieke-Tommy

#18
Hoi Sonja,
ik heb ook al jaren cavia's en daarvan heb ik er nog nooit eentje teruggebracht. Parkietjes hebben ieder hun eigen karakter. Het karakter van Bassie paste niet bij mij.

Marieke

Sonja, ik vind het heel erg dat je zegt dat ik beter niet aan dieren had kunnen beginnen :o
Ik ben namelijk echt een dierenvriend.

Bassie paste niet bij mij en voor HEM is het ook beter zo.

Misschien haten jullie me nu 2x zoveel als jullie me eerst haatten maar ik vind zelf dat ik de goede beslissing heb genomen:
Bassie is nu weer gelukkig bij zijn vriendjes en in een grote voliere en ik ben zo ook gelukkig.

Marieke :(

Berichtjes samengevoegd. Gr. Ingrid

Mars

Allereerst Marieke, haat is iets heel ergs. Natuurlijk haten we je niet... Maar we begrijpen je niet, of ik in ieder geval niet.

Ik snap niet hoe je na een paar dagen kunt zeggen dat een parkietje niet bij je past. Je hebt zijn ware karakter nog niet gezien, hij is nog niet eens gewend!

Je kunt helemaal niet zeggen dat het karakter van je parkietje niet bij je past, zeker niet na een paar dagen.

Ik heb inmiddels vier parkietjes gehad en ze hadden allemaal een ander karakter. En ja, ik moet toegeven... de band met de eerste is sterker dan met de anderen, maar die band is ook gegroeid. Het wil niet zeggen dat dat niet verandert of dat ik de anderen niet aardig, lief of leuk vind, want het zijn (waren) stuk voor stuk geweldige dieren: eigenwijs, terughoudend, angstig, aandachtzoekend of vreselijk nieuwsgierig... Zelfs als ze niet tammer dan dit worden, dan zijn het nog mijn schatjes, mijn allesjes.

En dus gaat het me aan mijn hart wat jij schrijft en niet alleen jij... Want denk niet dat je de enige bent, die zo gemakzuchtig met zijn parkietjes omgaat. Ik hoop dat je nog jong bent en eens goed nadenkt de komende jaren over hoe je met bezittingen, dieren en mensen omgaat, want volgens mij hangt dat wel samen. En ik moet zeggen dat ik nog het meest teleurgesteld ben in je ouders, want die zouden je moeten leren dat je een verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van dieren en een dier wegdoen na een week heeft niets te maken met verantwoordelijkheid: want dat probeer jij nu als beredenering te gebruiken: dat het beter is voor Bassie. Misschien is dat zo... maar niet om de reden die jij geeft... (denk daar maar eens over na)

Ik hoop dat je goed nadenkt voor je een nieuw tweede parkietje neemt. En vooral nadenkt wat je verwacht van je parkietje en of hij het jou kan geven. En wat een parkietje van jou mag verwachten en of jij dat kunt geven. Tamme parkietjes die doen wat jij zegt groeien niet aan bomen. En gelukkig maar, want parkietjes met een eigen willetje zijn veel leuker  :-*

Groeten Marcia

Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..