begint te knagen...kan ik wel zonder??

[keobnepo]

Hoi,

juliie kennen allemaal wel het verhaal van Mini die van het hoge noorden naar het zonnige zuiden is verhuisd naar Kleintjes.

Dit hebben wij gedaan omdat Mini, na het overlijden van zijn vriendje Rossi wel erg alleen was. Wij (ik en mijn vriendin) werken namelijk allebei full-time en zijn dagelijks pas in de avond en in de weekenden thuis. Ik had voorgesteld om er een vriendje bij te nemen voor Mini, maar mijn vriendin was zo erg geschrokken van de dood van Rossi dat ze het niet aandurfde, dus besloten wij Mini weg te doen.

Nu wij een tijd zonder gevleugelde vriend hebben gezeten begin ik het toch heeeel erg te missen en naar mijn verbazing ook mijn vriendin. Ik ben elke dag op deze forum en als ik dan al die verhaaltjes lees over de schatjes en de plaatjes zie van jullie parkietjes, begint het alweer heel erg te kriebelen. Dus mijn vraag:

Wij willen niet dezelfde fout maken als met Mini (dat hij alleen is en eenzaam). Wij missen het allebei zo erg dat er geen parkietje bij ons woont dat wij er stiekem aan beginnen te denken om misschien weer vogels te nemen. Kan dat volgens jullie. We zouden dan 2 parkietjes willen nemen, zodat ze zich niet helemaal alleen voelen als wij er niet zijn. Of vinden jullie dat wij te weinig thuis zijn om vogeltjes te hebben?

Ik hoor heel graag van jullie!!

[kekavo]

Als ze elkaar hebben, en ze hebben verschillende speelgoedjes, dan zie ik niet in waarom niet. Er zijn meer mensen hier met een full-time baan.
En als je 's avonds wanneer je wel thuis bent voldoende aandacht aan ze besteed, dan wennen ze toch aan jullie.

Ik weet hoe stil het is, als je ineens geen parkietengeluid meer in huis hebt. Dat kan je echt vreselijk missen
Dus ik snap jullie kriebels best

[Josephine]

Tja, ik kan het me voorstellen dat je de parkieten mist... Tuurlijk kan je wel twee parkietjes kopen, alleen je moet zorgen dat ze in groot genoege kooi hebben zodat ze ook hun vleugels kunnen strekken als ze er niet uit kunnen. En inderdaad ook voldoende speeltjes...


Groetjes Josephine

[Kleintjes]

Hoihoi,

ik zit hier te lachen, niet omdat ik jullie uitlach maar omdat ik dit al verwacht had. Ik weet hoe stil 't is als je ineens geen gebabbl en getjilp meer hoort. Toen ik thuis ben weggegaan heb ik ook bijna 1,5 jaar zonder verenballetjes gezeten en vondt 't erg stil. Ik had non-stop de radio aan om maar iets te horen, en zodra 't mooi weer was vloog de deur open om de vogels goed te kunnen horen.

Ik had dit al verwacht, als je 't eenmaal gewend bent ga je 't enorm missen. 2 Parkietjes zijn niet zo snel eenzaam, ze hebben immers elkaar. En als 't goed is, kunnen z ook samen spelen, zij 't dat elk z'n eigen speeltje pakt. Als je er helemaal zeker van bent, en je vriendin ook, dan kun je eens 't beroemde lijstje maken met alle voors en tegens. Dit kan helpen bij de keuze maken. Echter, als je er al helemaal uit bent zie ik geen probleem. Jullie hebben nu geleerd van de ervaringen, dat scheelt alweer 'n boel. Iedereen maakt wel eens 'n foutje (om 't zo even te noemen) en we leren er van. Ik heb geleerd hoe je met gehandicapte vogels omgaat en hoe je met jonge vliegeniers om gaat.
Zoals ik al zei, als jullie zeker zijn van de zaken dan kun je natuurlijk 2 parkietjes nemen, ze hebben elkaar en spelen met elkaar (als 't goed is hihi). Ze zullen jullie dan ook niet zo erg missen als jullie werken zijn, daarom had ik toen ik begon met parkietjes ook 2; als ik dan naar school was en mijn ouders niet thuis, dat ze elkaar hadden. Ze waren echt 'n super close stelletje die elkaar niet konden missen, maar toch als ik dan thuiskwam of mijn ouders, heel hard tjilpen omdat ze blij waren je weer te zien. Ze missen je wel en zijn blij je te zien, maar veel minder erg dan 'n vogeltje dat alleen is.

Ik ben benieuwd wat jullie keuze gaat worden, ik blijf dit topic zeker volgen  

Groetjes en liefs van ons aan jullie en succes met de keuze!!!

[Sam]

Ik kan het me ook goed voorstellen dat je het vrolijke gekwetter van de vogels mist en dat het daarom gaat knagen om er twee te nemen.
Ik denk ook zeker niet dat als je er twee neemt ze eenzaam of zo zullen zijn omdat ze inderdaad elkaar hebben.

Succes met het maken van je beslissing

[keobnepo]

Kleintjes,

jij had het dus al verwacht  Ik moet eerlijk zeggen: ik niet. Ik dacht dat het gemis wel minder zou worden, maar het wordt alleen maar erger. Ik mis echt iets thuis en ik ben ook zo gehecht geraakt aan die vogeltjes!

Maar wonder boven wonder mist mijn vriendin het dus ook. Zij zit door de weeks ook wel eens thuis (zij is freelancer en werkt niet altijd alle dagen van de week) en die kreeg ook een glimlach op haar gezicht toen ik het voorzichtig naar voren bracht dat ik eigenlijk wel weer parkietjes wilde hebben.

Ja, dus nog even overleggen en als het aan mij ligt halen we zeker 2 parkietjes......Dan nog een goede kweker in de buurt zoeken als het zover is.....

[Caradow]

Ik zeg maar niks....

Of toch wel...het komt voor mij ook niet onverwacht, je doet je naam eer aan
Je bent hier dagelijks trouw komen kijken, ondatks dat je Mini wel doordacht bij Kleintjes hebt ondergebracht...

Maar je hebt groot gelijk... Zoek een mooie grote kooi uit, 2 lieverds er in.... en er is weer parkietengeklets in je leven

[Sonja]

Hoi Keobnepo,

Graag zou ik hier ook even op willen reageren.

Ik denk dat jullie heel erg goed moeten nadenken voordat jullie deze beslissing gaan nemen.
Want wat gebeurt er als jullie straks (weer) 2 parkietjes hebben, en op een gegeven moment komt er eentje te overlijden?
Herhaalt de geschiedenis zich dan?

Natuurlijk denk je niet meteen aan de dood van een parkietje, als je voornemens bent om ze aan te schaffen. Maar het is toch belangrijk om alles van tevoren heel goed tegen elkaar af te wegen.

Bezint eer ge (weer) begint....

Groetjes, Sonja.

[keobnepo]

Sonja,

je hebt helemaal gelijk. Daarom zal ik ook eerst duidelijk moeten overleggen met mijn vriendin. We moeten wel realistisch blijven natuurlijk en ziekte is nou eenmaal een deel van het leven.

Als het aan mij ligt dan twijfel ik geen seconde, maar we doen het natuurlijk met zijn tweeën....

Dank je wel voor je advies.

[Parkieten-Freak]

Huh? 
Begrijp ik het goed?
Mini is een weekje weg weg, en je wilt nu ineens 2 nieuwe parkietjes?
Er rest mij maar 1 vraag: waarom heb je niet gewoon een nieuw vriendje voor Mini gekocht?

[Corien]

Mini is een weekje weg weg, en je wilt nu ineens 2 nieuwe parkietjes?
Er rest mij maar 1 vraag: waarom heb je niet gewoon een nieuw vriendje voor Mini gekocht?

Ik had voorgesteld om er een vriendje bij te nemen voor Mini, maar mijn vriendin was zo erg geschrokken van de dood van Rossi dat ze het niet aandurfde, dus besloten wij Mini weg te doen.

[keobnepo]

Je was me voor Corien 

inderdaad, dat was ook het eerste waar ik aan dacht, een nieuw vriendje erbij nemen, maar inderdaad mijn vriendin was zo erg geschrokken van de dood van Rossi, dat ze het niet durfde. Ze was heel erg bang dat de nieuwe parkiet dan ook ziek zou worden en ze wilde het niet nog een keer meemaken.

Maar nu Mini dus weg is begint zij ook te beseffen dat ze het eigenlijk heel erg mist....

[Parkieten-Freak]

Ik had voorgesteld om er een vriendje bij te nemen voor Mini, maar mijn vriendin was zo erg geschrokken van de dood van Rossi dat ze het niet aandurfde, dus besloten wij Mini weg te doen.

Ook de nieuwe parkietjes kunnen (zoals Sonja al opmerkt) ziek worden en overlijden.
Verdriet kun je niet ontlopen, hooguit vermijden. Je zou in dat geval kunnen besluiten om geen huisdieren meer te nemen.
De gezelligheid en het plezier die huisdieren je geven, mis je dan ook.
De dood hoort nu eenmaal bij het leven, hoe hard het soms ook is.

[keobnepo]

Precies, het hoort er nou eenmaal bij, net als mensen worden dieren ook ziek en kunnen overlijden. Dat besef ik heel goed. Het is natuurlijk een afweging die je moet maken:

Het plezier die je beleeft van een huisdier versus het verdriet als deze ziek wordt/overlijdt.

Het tweede leek zwaarder te wegen bij mijn vriendin, maar nu Mini dus weg is beseft ze dat het eerste (plezier beleven) toch heel erg zwaar weegt.

Dit is ook echt geen impulsiviteit. We hebben ook nog niet echt besloten om nu twee parkietjes te nemen, maar de gedachte begint nu echt steeds vaker te komen (bij mij was deze er altijd al). Dus we zijn nu in overleg. Het komt erop neer dat we allebei gek zijn van die vogeltjes, maar bij haar is de angst groot voor ziekte/overlijden. Ze beseft wel meer dat dit gewoon realisme is, onderdeel van het leven. Vergelijking: Dat je bang bent voor een aanrijding moet je er niet van weerhouden ooit nog auto te rijden...

[Mars]

Ik denk dat we die angst allemaal wel hebben. Dat je 's ochtends de doek van de kooi afhaalt en hoopt dat ze er nog zijn. Zo niet, dan ben ik blijkbaar uniek en erg bang ingesteld, maar ik heb het wel.

Als jullie het plezier zo missen, dan zou ik zeker twee andere parkietjes nemen. Ze zullen een goed huisje hebben. Jammer dat jullie het je nog niet eerder hadden gerealiseerd.

Groeten Marcia

[Kleintjes]

Ik denk dat we die angst allemaal wel hebben. Dat je 's ochtends de doek van de kooi afhaalt en hoopt dat ze er nog zijn. Zo niet, dan ben ik blijkbaar uniek en erg bang ingesteld, maar ik heb het wel.

Groeten Marcia

Goeiemorgen,

He Marcia, je bent echt niet de enige met dit gevoel hoor. Dat zijn er wel mee, of in elk geval wij 2 dan 

Of je er nu 1 hebt of 10, dat gevoel heb je toch, en dat is heel natuurlijk; ze zijn toch onderdeel van 't hele gezin geworden.

@Has: na goed overleg komt de beslissing, en wat deze ook mag zijn: Je kan hier altijd terecht voor raad, maar als 't goed is wist je dat al  Overleg eerst uitgebreid en duidelijk, dat is nu even de hoofdzaak. Ben benieuwd wat jullie gaan doen.

Groetjes en liefs van ons aan jullie en pootjes van de boefjes

[Cropje]

Dat heb ik ook hoor!

Als ik 's avonds in m'n bed (hoogslaper, Arie staat eronder) ben geklommen, doe ik altijd even een piepgeluidje waar Arie op reageert, en het eerste wat ik doe als ik wakker wordt, is dat piepgeluidje. En o wee als ik geen reactie krijg! Ik heb al een keertje met een halve hartaanval onder haar doek staan te gluren, ik was veel later gaan slapen dan de doek over zijn kooi ging, en ze was allang in dromeland gelukkig!

@KeobNepo: spreek wel goed met je vriendin af dat als er onverhoopt eentje ziek mocht worden of overlijden, al is dat na jaren, wat jullie dan doen, het andere parkietje alleen houden of een vriendje erbij bijvoorbeeld.

[DarkWolf]

@KeobNepo: Ik wil even zeggen dat de angst voor overlijden weg gaat. Toen mijn hond gestorven was, en ik mijn parkiet kreeg had ik ook de hele tijd schrik. Ik dacht dat hij elk moment dood ging vallen, ziek ging worden,... Heb nu nog steeds een grote angst dat hij weg gaat vliegen (omdat er hier thuis niemand hem in de kooi steekt als de achterdeur open gaat).
Ik weet dus hoe je vriendin zich voelt. Maar ik zeg je, die angst gaat weg als je je nieuwe diertje(s) hebt. In het begin gaat ze zich mss niet durven hechten, uit schrik dat de diertjes zo gaan overlijden..Dat had ik ook. Maar als jullie samen voor de parkietjes zorgt, denk ik dat ze snel over haar angsten zal zijn
Jullie moeten het maar even bekijken, en overleggen!

[keobnepo]

We gaan zondag kijken bij een kweker. Deze heeft 4 jongkies (week of 7/8) en ook meerdere (wat minder jonge) parkietjes. Ik ben benieuwd hoe het bij hem is. Als het er allemaal goed verzorgd en gezond uitziet en wij zien twee parkietjes die we heeeeel lief vinden....

[Kleintjes]

Hoihoi,

vroeg me net af: Is 't gelukt met nieuwe parkietjes? Of hebben jullie zoiets van: We wachten nog even af? Kan ook hoor, en er is niks vreemds mee.

Was gewoon even nieuwsgierig 

Groetjes en liefs van ons aan jullie

[roha]

Ja, ik ben eigenlijk ook wel nieuwsgierig of jullie al 2 nieuwe parkietjes hebben?