waarom broeden?

Gestart door roha, maart 07, 2007, 07:42:01

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

roha

Hoi,

Wat ik mij nu al een tijdje afvraag, is "Waarom willen mensen nou zo graag hun parkietjes laten broeden?"
Terwijl er zo vaak wordt aangegeven hoe moeilijk het is en wat er allemaal bij komt kijken!
Ik snap het gewoon niet.

Hanneke

Joske

Nou, ik wil wel een poging wagen uit te leggen waarom het mij geweldig lijkt de vogels een keer te laten broeden:

Alle verteterende foto's van kleine hummeltjes, het lijkt me heel bijzonder en speciaal om te zien wat jouw parkieten kunnen "voort brengen", welke kleuren ze hebben. De kleintjes van het begin af aan al tam maken. Het is ook de natuur vind ik ergens, je parkieten de mogelijkheid tot broeden te geven.

Maar goed, het is nog niet eens zeker dat Swiffer een vrouwtje is. Dus keep on dreaming :)

Misschien kunnen de mensen die wel eens nestjes gehad hebben vertellen waarom ze het in eerste instantie gedaan hebben en hoe ze er achteraf over denken?

Groet Joske

roha

Hoi Joske,

Ik stel de vraag denk ik verkeerd, want ik begrijp best dat het zo vertederend is en wij hebben Dexter en Ren ook een nestje gehad, omdat Dexter zo geobsedeerd was op Ren, hij zat de hele dag achter haar aan om te kunnn "paren".
We hoopten dat hij er rustiger van werd, dat was ook zo uiteindelijk en moest hij zijn aandacht verdelen.
Maar ik moet zeggen dat wij er heel lang over nagedacht hadden, info vezameld hadden en in die periode zat ik thuis in de ziektewet. Dus ik was erg veel thuis. Toch vond ik het erg moeilijk! Zeker als je ziet hoeveel energie het kost, vooral bij het popje.
Maar ik krijg het idee dat men niet doorheeft wat het teweeg kan brengt.
De reden dat het zo schattig is, vind ik een slechte reden.

Groetjes Hanneke

Sara

Wel, ik heb ook een nestje gehad. Maar ik ben er niet zomaar aan begonnen. Ik ben eraan begonnen, omdat ik mijn parkietjes zo mooi vindt en ik wou graag eens weten hoe hun nageslacht eruit zou zien, maar dat was niet de enige reden.Mijn parkietjes zitten in een buitenvollière en zijn al lang niet meer echt tam. Ik wou graag binnen een parkietje hebben, dat heel tam is en zelfgekweekt, en dat is Pucky geworden.
Ik vind het gewoon geweldig dat ik alles over mijn zelfgekweekt parkietje Pucky weet, van het ei tot nu, en ik ben enorm fier op hem.31 Mei, is ie alweer 1jaar oud. ;D
Ik ben natuurlijk niet zomaar begonnen. Ik ben erover beginnen nadenken, en toen heb ik héél veel info verzameld over broeden. Ik heb op de computer een heel document over broeden staan, met alle sites en informatie die ik er maar over kon vinden. Ik heb deze ook afgeprint, en een heel aantal keer gelezen.
Dan heb ik ervoor gezorgd dat ik alles in huis had en na een heel lange tijd erover nadenken en info zoeken, heb ik nog gewacht tot het broedseizoen, en toen heb ik een nestje gehad.

Vele groetjes,
Sara
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

Joske

Citaat van: roha op maart 07, 2007, 08:05:15
De reden dat het zo schattig is, vind ik een slechte reden.

Dat was dan ook niet mijn enige reden ;)
Het is vertederend, het is de natuur, de parkieten zijn dol op elkaar, je wil een parkietje van het ei af aan tam maken... Dat zijn zo de redenen die mij op dit moment te binnen schieten. Maar er zijn er vast meer.

Boven alles staat natuurlijk een goede voorbereiding: inlezen, vragen stellen, benodigdheden in huis halen, nog meer inlezen en nog meer vragen stellen. En je beseffen dat het moeilijk wordt, natuurlijk. En daar alle voorzorgsmaatregelen voor treffen. Dus ook inclusief tijd, liefde en aandacht. En nog meer tijd voor als het mis gaat. Oja, en in de broedperiode natuurlijk. Oja, en een volwassen baasje, of in ieder geval een volwassene die klaar staat voor als er dingen misgaan.

Na die goede voorbereiding ben je er klaar voor, vind ik. En dan staat er mijns inziens niks in de weg om een broedhokje op te hangen! Maar misschien is dit topic juist wel goed, misschien zijn er wél dingen die je ervan kunnen weerhouden en die de leken niet beseffen. Daar kunnen de nestjes-experts ons wellicht meer over vertellen.

Groetjes Joske

pascalparkiet

hoi,

Ik wil ook nog even reageren op deze draad, als je je goed verdiept hebt in alles dan is het juist aan te raden om een nestje te nemen, dit hoort immers bij de natuur, ik vind het ook van groot belang dat het diertje kans heeft op nakomelingen, en eigelijk zelfs op een vrije partner keuze, het klinkt een beetje raar maar het is de bedoeling dat de dieren het haar hun zin hebben dus zal je ze ook de mogelijkheid moeten kunnen bieden vind ik.

;D
gr pascal

Meltjuh

Ik begrijp best dat roha een beetje bezogd is: Mensen beslissen tè snel om hun parkietjes te laten broeden. Zelfs als ze daar geen ervaring mee hebbeb.
Ik zelf heb natuurlijk ook een nestje gehad. Maar ik was volledig geinformeerd door een kweker die ik ken en natuurlijk het forum en de site. De reden dat ik ze liet broeden was dat ze een goed verliefd koppel vormde en omdat het, wat de andere al zeiden, de natuur is.

Caradow

Pascal,
je vergeet daar wel bij dat parkieten in de vrije natuur niet in de huiskamer in een kooitje zitten. En dat er in de natuur ook geen bemoeienis is van mensen met nbestcontroles en dergelijke. In de natuur zouden ze juist een plek opzoeken waar ze niet gestoord worden.
Ik zou het zeker niet aanraden om een nestje te nemen vanuit dat oogpunt. Zeker niet gezien de leeftijd van de meeste leden hier die graag een nestje willen. Als je goed oplet, zijn het de tieners die graag nestjes willen en de meestel volwassenen vinden het verstandiger om dit niet te doen. Op een enkeling na, maar dat zijn zeker geen mensen die er naar mijn menign TE weinig over nagedacht hebben.
Nee, je doet je parkiet er echt een plezier mee om alle stress van het broeden door te maken...

In de natuur is het noodzaak om voor nakomelingen te zorgen. In gevangenschap zijn er al meer dan genoeg kwekers en meer dan genoeg jonge parkieten die verkeerd terecht komen... Inteelt vogeltjes die zo doorgefokt zijn dat ze bij het minste geringste doodziek worden...




Meltjuh

Citaat van: Caradow op maart 08, 2007, 18:06:42
je vergeet daar wel bij dat parkieten in de vrije natuur niet in de huiskamer in een kooitje zitten. En dat er in de natuur ook geen bemoeienis is van mensen met nbestcontroles en dergelijke. In de natuur zouden ze juist een plek opzoeken waar ze niet gestoord worden.

Het is wel de natuur voor ze om voor nakomelingen te zorgen. Ik ben een beetje van mening dat het ook een proces is wat bij hun leven hoort. Niet dat iedereen nu moet gaan kweken hoor!! Maar omdat mijn koppeltje zo verliefd is en ik er natuurlijk alles over leer op school en werk had ik besloten dat ze bij mij er de kans voor kregen. Kweek ook niet met je parkietjes als je er weinig over weet. Ik heb ook de slechte kanten ervaren. En de meeste weten ook wat voor vreselijke dingen er mis kunnen gaan.

Dat ze de juiste plek zoeken om niet gestoord te worden is natuurlijk helemaal waar: Mijn popje legt alleen eitjes in het broedblok.

roha

Wat Meltjuh en Caradow aanhalen, is precies waar ik me soms een beetje zorgen om maak.
Er wordt veel over gesproken op het forum. Ik bemerk ook aan de reacties die ik tot nu toe heb ontvangen, dat degenen die zo enthousiast zijn over het krijgen van een nestje, eigenlijk (nog) niet reageren.

Het kan wel de natuur zijn, maar wat nu ze bij ons in gevangenschap leven en je hebt een hevig verliefd koppeltje wat vader en dochter is?
Dat is hier het geval, maar er komt hier dus geen broedblok in de voliere te hangen.
Maar als je ziet hoe verliefd ze zijn,  :-*

Mars

Misschien heb je dan aan mijn reactie iets, hoewel ik ook niet bij die tieners hoor, die hun parkietje net hebben en dan maar meteen nestjes willen hebben. En ik moet ook zeggen dat het me tegen staat als ik merk dat er mensen parkietjes aan het verzamelen zijn om ze dan deze zomer maar te laten broeden.

Ook ik zou het fantastisch vinden om eens een nestje te krijgen, nu niet, maar in de toekomst. Hoewel ik er ook wel tegenop zie: zo'n eerste nestje schijnt meestal niet zo goed te gaan (tenminste dat lees ik) en het lijkt mij vreselijk om kleintjes te vinden die het niet redden.

Maar wat zou het mooi zijn om 1 keer kleintjes te hebben: een keer dat proces van 'van ei tot vogel' te mogen meemaken. Tsja dan gaan bij mij mijn moedergevoelens ook een beetje voor mijn vogeltjes spelen. Zeker toen ik vorige week Jimmy en Timo met zoveel liefde met elkaar om zag gaan...

Wel moet ik schrijven, dat ik niet jaren achterelkaar een nestje (of 2 a 3 keer per jaar) zou willen: dat wil ik mijn parkietjes niet aandoen. Daarvoor hebben ze de vrijheid en de ruimte niet (zoals in de natuur) en ik wil ook zeker niet dat mijn parkietjes er onder lijden, dat ik besluit om ze te laten nestelen. Dus hopelijk geen uitputtende taferelen. Mijn parkietjes zijn me veel dierbaarder dan het geluk van een nestje.

En inderdaad, onder geen enkele voorwaarde inteelt: dus geen vaders en dochters bij elkaar. Ookal vinden sommige mensen dat dat allemaal wel wat meevalt.

Groeten Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Meltjuh

Ik heb ook gekozen om mijn popje maar 1 keer per jaar te laten broeden.
Het kan 2 keer maar ben daar zelf niet zo'n voorstander van. Ook zal het aankomende nestje (als ze zin hebben dit jaar hihi)
waarschijnlijk haar laatste zijn. Ik heb ze niet genomen om mee te kweken en ik wil niet dat ik meer risico loop omdat ze ouder word (ze is pas 2 maar toch).

Het word wel weer spannend. Als ik de nadelen bekijk (mogelijk uitval van jongen e.d) krijg ik wel een naar gevoel. Maar daar tegenover staan de mooie momenten van vorig jaar. En als ik dan nu de foto's bekijk van Pucky en Belle komen al die herrineringen weer naar boven :-*.