1 week in huis, eet nauwelijks, beweegt nauwelijks...

Gestart door Mars, december 10, 2006, 13:58:40

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

mozart

Lijkt dus de goede kant op te gaan.FIJN!

Wel verstandig om toch evt medische oorzaak uit te sluiten!
Succes verder hoor!

karin v h

Laten we hopen dat Timo op deze weg verder gaat - iedere dag iets meer eten ;)
Goed dat je toch de poepjes nog even laat onderzoeken als is het maar voor je eigen geruststelling.
Succes ermee.
Groetjes karin

parkietenfan

Fijn om te horen dat het al weer wat beter gaat!! En inderdaad slim om even de ontlasting na te laten kijken. Volhouden hé :)

kekavo


Scotty - Keecko

Dat is goed nieuws, Marcia!  :)
Laten we hopen dat Timo zo vooruit blijft gaan!

Groetjes, Ilse

Mars

Even een update, na bijna vijf weken...

Het gaat nog steeds niet echt goed met Timo en ik had me er bij neergelegd dat hij misschien wat meer tijd nodig had. Tot ik beide parkietjes tweede kerstdag maar alvast mee had genomen naar mijn ouders (voor het vuurwerk van oudjaarsdag en aangezien ik zo rond de feestdagen veel bij mij ouders ben.) en zij mij na een half uur gelijk gaven: hij zit niet lekker in zijn vel.

Timo en Jimmy kunnen het over het algemeen best goed samen vinden. Ze kriebelen elkaar regelmatig en Jim voert Timo wel eens.
Timo eet nog steeds weinig en als hij gaat eten wordt hij door Jim weggestuurd. Ipv naar het andere bakje te gaan, gaat Timo dan weer op de stok zitten.
Hij komt ook zelf niet in actie: de enige beweging die hij krijgt is wegspringen voor Jim of voor ons als we hem proberen te laten opstappen. Hoewel hij dat ook wel een beetje wil. Wel toont hij interesse in wat er om hem heen gebeurt: hij kijkt je aan als je met hem praat of als je probeert te spelen. Maar zelfs voor een stukje trosgierst wordt niet een 'wandelingetje' ondernomen.

De eerste twee weken ging Timo wel in discussie (terugpikken) met Jim als die zijn macht even liet blijken. Maar nu springt hij weg. Hij lijkt zijn kracht verloren te zijn (om terug te vechten), maar ziet er totaal niet ziek uit. Ook het depressieve van de eerste weken is wat over. Maar spelen of fluiten of een stukje klimmen is er niet bij.

We weten niet waar het aan ligt: vindt hij Jimmy niet lief (een beetje kibbelen is normaal toch en als er meestal geknuffeld wordt?)? Mist hij zijn vriendjes? Of heeft hij zo erg last van zijn geblesseerde vleugel (een behoorlijk wondje dat af en toe weer open gaat, ook na het lijmen van de DA), dat hij het liefst stil blijft zitten? Het idee is nu om Jim maar weer apart te zetten, zodat Timo wat aan kan sterken en misschien weer wat meer voor zichzelf op kan komen. De kooien tegen elkaar aan en dan hopen dat ze niet de hele dag naar elkaar gaan roepen... want als ze even niet bij elkaar zijn, missen ze elkaar meteen  :) Eigenlijk vind ik het apart zetten wel wat zielig voor Jim: ze is zo blij met haar vriendje, ookal speelt ze de baas over hem.

Ook zal ik even informeren of ik zijn ontlasting na kan laten kijken, want dat heb ik nog niet gedaan.

Iemand tips, wat vinden jullie van mijn arme Timo? Ik heb zelfs gisteravond overwogen om hem toch terug te brengen naar de dierenwinkel (wat bij aankoop als optie is gegeven, voor het geval het niet klikte...), maar ik wil Timo helemaal niet kwijt... Je ruilt vogeltjes toch niet zo maar om? Maar wat nu als hij zijn vriendjes mist?

Elkaar 'veren' doen ze toch niet het grootste deel van de dag als ze elkaar niet mogen? Wat zouden jullie doen in mijn geval? Heeft er iemand ervaring met geblesseerde parkieten (aan de vleugel), na hoeveel tijd bloeien ze weer wat op?

Dus wie steekt me 'een hart onder de riem'? ik weet het niet meer...
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

marretje

Ik zit zelf ook met een parkiet met een vleugel wat niet echt goed is. Verkeerd gegroeit ofzo. Ook deze parkiet is afstandelijk tegen de andere parkieten. In het begin dacht ik dat hij gewoon tijd nodig had maar nog steeds is hij afstandelijk. Ik heb ook geen idee wat het is maar hij eet goed en wacht dan ook dat hij kan gaan eten. Heel af en toe zit hij bij de anderen en dan lijkt het of hij het naar zijn zin heeft. Maar snavelen enz. dat doet hij niet. Opstappen op mijn vinger dat wil hij ook niet. Wel als ik zacht tegen hem praat vindt hij de aandacht wel fijn maar dat is het dan ook. Ook ik wil hem niet wegdoen omdat hij zo is, ik heb dan ook het gevoel dat hij voelt dat hij anders is of zo. Aan die vleugel valt niets meer te doen en hier zal hij mee moeten leven. Hij heeft er geen pijn van. Hij is wel al volwassen misschien scheelt dat. Ik hoop dat het bij jou nog beter word maar Timo is gelukkig nog een jonge parkiet toch?

Mars

Hoi Marretje

Timo is ongeveer negen maanden schat ik. Verder heeft hij nu nog wel last van zijn vleugel, maar zou het wel goedkomen volgens de dierenarts. Er zit een flinke wond op, die steeds weer een beetje open gaat en zijn vleugeltje is waarschijnlijk wat gekneusd. Hij strekt zijn vleugel niet helemaal uit als hij zich uitrekt. Maar verder houd hij hem wel netjes langs zijn lichaampje. Wel houdt hij het vleugeltje wat van zich af als hij een stukje gefladdert heeft (= gevlucht is voor ons (we/ik proberen het tammaken maar heel rustig aan te doen) of voor Jim) of het trilt een tijdje. Dus zijn vleugeltje is in ieder geval niet ok. Ik vraag me alleen af of dat nu na 5 weken, nog steeds de reden is dat hij niets onderneemt.

Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Mars

Beste mensen,

ik heb vrijdagmiddag een afspraak voor maandag 13.40 uur gemaakt bij de dierenarts.
Nu zullen sommigen van jullie denken 'dat werd tijd' en misschien hebben jullie wel gelijk... Maar ik wilde Timo ook de kans geven te wennen aan zijn nieuwe huisje en de dierenarts en ik gingen er tot nu toe van uit dat het gedrag van Timo kwam door zijn geblesseerde vleugel. Maar zijn vleugeltje is nu beter: hij rekst hem nog niet helemaal uit als hij zijn vleugeltje even strekt (je weet wel op 1 pootje even lekker uitrekken), maar ik heb hem afgelopen week wel een paar keer even op de stok zien fladderen. Ook trilt hij niet meer met het vleugeltje als hij een vluchtpoging (dus bij ons weg is 'gevlogen', hij heeft gekortwiekte vleugels) heeft gedaan.

Hij zit sinds vrijdagmiddag weer alleen, met Jim in de kleine kooi naast hem. Jimmy is zo gek op hem, dat Timo vaak voor hem op de vlucht gaat om even rust te krijgen. Dat was dan ook de enige beweging die Timo de afgelopen weken heeft gehad: heen en weer springen van stok naar stok. Terugvechten deed hij alleen de eerste twee weken (en met succes!). Als gevolg van Jimmy's dominante gedrag wordt Timo vaak bij het etensbakje weggestuurd, maar hij zoekt dan ook geen ander bakje. Hij laat het zo. Bij mijn ouders, waar hij een weekje gelogeerd heeft, was de theorie dat Timo zich niet op zijn gemak voelt bij Jimmy, te weinig eet en dat hij daarom zo depressief op zijn stokje zit. Nu moet ik zeggen dat hij al met al wel redelijk at.
Timo heeft gister alleen in de kooi best veel gegeten: een dikke twee schepjes ExtraVital schat ik zo in. Maar verder heeft er nog geen beweging ingezeten. Ook is de hoeveelheid voer misschien wel iets om me juist zorgen om te maken...

Nou mensen, wens me maar succes bij de DA morgen. Hoewel ik niet zo goed weet hoe 'succes' er uit ziet bij een vogeltje dat niets onderneemt. Moet ik nu hopen dat hij wel ziek is? Of moet ik hopen dat hij niet ziek is? ik neem aan dat jullie mijn ietwat cynische opmerking begrijpen... ;)

Groeten Marcia
Timo: lief klein havikje, ik hoop dat je van bovenaf naar beneden tuurt om te kijken wat we doen...
Winky: klein eigenwijsje, ontdekkingsreizigertje, dag dapper kanarietje, geniet er van!
Dag Lay, dag bloempje van me...
Mijn lief tam Kesje: amper 5 weken oud, te nieuwsgierig voor deze wereld..

Sanne

Hoi Marcia,

ik lees dit topic nu pas :O

Maar als ik jou was zou ik me niet teveel zorgen maken over de "relatie" tussen jim en timo...
Met Simba en Robin gaat 't hier net zo. Als Simba aan 't eten is komt Robin d'r aan (niet omdat die wil eten maar omdat die naar Simba wil) en dan gaat Simba weer weg (en niet uit de andere bak eten, maar Simba gaat dan gewoon op een stokje zitten). En ze maken af en toe ruzie maar ze zijn ook lief voor elkaar... ik denk dat dat d'r een beetje bij hoort ;)

Groetjes Sanne

P.s. 'k heb niet 't hele topic gelezen dus over je beslissing om naar de DA te gaan kan ik niks zeggen (maar 'k las toevallig dat stukje over Timo en Jim over hoe ze met elkaar omgaan)

Caradow

Van mij geen "dat werd tijd" Ik weet dat je al vanaf het begin met Timo in je maag zit EN je betn al met hem naar de DA geweest voor zijn vleugel toen en de DA heeft toen ook aangegeven dat hij er verder goed uit zag. Juist omdat Timo zulke tegenstrijdige signalen afgeeft, het ene moment lijkt het goed te gaan, het andere moent heb je weer zoiets van nee, het is het niet helemaal...

En dan nog dat Timo eigenlijk nooit een druktemaker is geweest tot nu toe en omdat je hem nog maar zo kort hebt maakt dat het extra lastig.
Ik ben heel benieuwd!