Ik wil ook graag jullie mening.

[parkietenfan]

Zoals sommigen misschien gelezen hebben is mijn beste maatje coco afgelopen zaterdag overleden. Ik heb al heel wat tranen gelaten en ik mis hem vreselijk! Ik was gewoon dag en nacht met dat ventje bezig dus ja dan is het wel erg leeg in je huis en hartje. De kaarsjes in de tuin branden ook nog steeds......
Toch, ondanks het feit dat coco uiteraard niet vervangbaar is, denk ik over een nieuw vogeltje.
Ergens diep in mijn hart vind ik dat moeilijk omdat het lijkt of ik coco dan al weer vergeten ben en hij "zo maar" vervangbaar is, wat dus niet zo is. Maar ik vind het zo stil in huis en parkietjes zijn ook een soort hobby voor me. En ik gun een ander parkietje ook weer graag een goed leventje, want ik weet dat ze dat hier hebben. Ze krijgen alle zorg en aandacht.
Heeft iemand ervaring hiermee. Hoe snel heeft iemand al weer wel of niet een nieuw parkietje genomen? Graag jullie mening.
Uiteraard weet ik dat ik weer helemaal van voor af aan moet beginnen en dat ze natuurlijk nooit te vergelijken zijn, ze hebben nou eenmaal allemaal hun eigen karakter.
Maar coco vergeten doe ik nooit.......

[kekavo]

Ik heb dit pas meegemaakt. Mijn lieve Paco overleed in oktober. Ze betekende echt heel veel voor me, en ik was helemaal kapot toen ze dood ging. Maar om zelf niet in een gat te vallen, en om de gedachten aan Paco hoog te houden, wilde ik toch zo snel mogelijk een nieuwe. Dus heb ik na een paar dagen haar kooi helemaal schoongemaakt met een ontsmettend middel (voor het geval ze ziek was geweest) en ben naar de dierenwinkel gegaan. Helaas hadden ze geen jonkies, die kwamen helaas pas 4 weken later.
Wel heb ik expres een vogel uitgezocht niet niet op Paco leek, en heb hem ook een heel ander naam gegeven. Zo kon ik hem niet met Paco gaan vergelijken.
Sommige mensen willen eerst hun verdriet verwerken voor ze een nieuw diertje nemen. Maar ik vind het makkelijker om met mijn verdriet om te gaan door zo snel mogelijk een nieuw vriendje te hebben om voor te zorgen. Dit heb ik altijd gehad, ook na het overlijden van mijn cavia had ik na een paar dagen al een nieuwe. Maar niet iedereen snapt dat.

Ik vind dat je zelf moet weten hoe snel je een nieuwe vogel koopt, als jij daar nu al behoefte aan hebt, schaam je er niet voor en doe het gewoon. Jij weet zelf best dat het geen tweede Coco zal zijn, en ook dat je Coco nooit zal vergeten. Ook zal je hem blijven missen. Maar het kan helpen om de pijn van het verlies te verzachten.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

[parkietenfan]

Heel erg bedankt voor je lieve reactie. Ja mijn hart zegt dat ik een ander parkietje ook weer een goed leventje bij mij wil gunnen en daarmee vergeet ik coco absoluut niet. Maar ben inderdaad een beetje bang dat mensen die dit niet snappen denken dat mijn cocootje niet veel voor me betekende. Maar mijn halve, bijna hele leven draaide om dat beestje, dus dat is echt niet zo. Zeker toen hij ziek werd, stond ik er mee op en ging er mee naar bed, en heb er alles aan gedaan om hem beter te krijgen maar het heeft niet mogen lukken.....En ik mis hem vreselijk!
Vandaar dat ik een beetje in tweestrijd ben.
Maar een nieuw parkietje kan weer een nieuwe start zijn waar ik opnieuw mijn liefde en aandacht in kan steken.

[Idske]

Je moet niet bang zijn dat mensen het niet snappen. Het is zoals Kekavo ook al zegt helemaal aan je zelf wat je wilt en kunt. Dat is voor iedereen verschillend.

Veel succes gewenst!

Groetjes Idske

[parkietenfan]

En er gaat sowieso dan nog wel eventjes een tijdje overheen. De buren van mijn schoonouders hebben een voliere en kweken parkietjes. Daar zou ik dan graag een kleintje willen uit een nieuw nestje, uiteraard pas nadat hij/zij lang genoeg bij paps en mams is geweest. Maar het mooie daarvan vind ik dat je ze dan wel vanaf kleins af aan kan zien groeien. Dat is dan weer nieuw, want coco kwam uit een dierenwinkel.
Maar ik hoor graag jullie mening. Ik heb vanochtend weer zitten snotteren. Ik werk parttime en vandaag is mijn vrije dag. Erg leeg in huis zo en niet echt leuk om vrij te zijn......

[roha]

Hoi hoi,

Wij weten hier allemaal hoe jij je voelt, hoe verdrietig je bent.
Hoe iemand met zijn verdriet omgaat, is voor iedereen verschillend. Je moet doen wat jou het beste gevoel geeft. Ik vind dat jezelf al hele goede redenen aangeeft om de leegte van Coco op te vullen.
Ik denk dat Coco dat misschien ook wel wil, dat je een ander parkietje een goed en liefdevol huis geeft.
Coco doe je nooit vergeten en een ander parkietje zal Coco nooit kunnen vervangen, dat weet ik zeker.
Toen Ren was overleden, ben ik een week zo verdrietig geweest, maar toch was ik blij dat er nog 4 parkietenboefjes kwebbelden in huis.
Jij moet gewoon je gevoel volgen en niks aan trekken wat anderen er van vinden en sluit ik me aan bij het laatste stukje van Kekavo.
Maar heb je nu wel of niet een nieuwe aanwinst?

[parkietenfan]

Hoi,

Nee er is hier nog geen nieuw parkietje. Maar mijn gevoel zegt wel dat dat niet meer zo lang zal duren. Ik ga binnenkort even vragen bij de kweker of hij nestjes heeft op dit moment of binnenkort. Ik wil inderdaad die leegte opvullen en graag weer voor een ander lief parkietje zorgen.......

[roha]

Hoi hoi,

Jij voelt het beste aan wat goed is.
Laat je wel even weten wanneer je een ander parkietje hebt.

Groetjes Hanneke

[smartie]

Half januari van dit jaar verloren wij (het parkietje was gekocht in de tijd dat mijn zus en ik nog thuis bij onze ouders woonden) Goofy. Het was een schat van een beestje en ik was stapel dol op hem. We hebben ruim 1 week nog antibiotica gegeven, in de hoop dat de dierenarts het mis had en Goofy dus geen groot gezwel had maar een infectie. Hij leek halverwege de week even op te knappen, maar dat was absoluut schijn. Zijn kontje werd steeds viezer, zijn energie was op. Hij wilde voorheen altijd bij ons zitten en schreeuwde altijd om eruit te mogen. Het liefst zat ie de hele dag bij ons. Op de vinger, vlakbij de mond waarmee wij natuurlijk zoveel mogelijk moesten kletsen en kusjes geven. Helaas ging het steeds slechter en moesten we de dierenarts bellen. Hij kwam langs en constateerde een nog verder vermagerd diertje en een groter gezwel. We hebben toen met tranen in ons ogen ons schatje laten inslapen. Ik heb nog uren met hem in mijn handen gezeten. Terwijl de tranen over mijn wangen liepen. En ik toch opgelucht was voor hem, omdat ie echt geen energie meer had om te vliegen of om bij ons te zitten. Dit was niet dierwaardig meer en hoewel het vreselijk was om afscheid te nemen was ik dus blij dat hem verder lijden bespaard is gebleven. Voordat ik hier op door ga en nog verder raaskal... daarna kwam de stilte. Tuurlijk bleef het verdriet maar het gemis was ook groot. Hij is half januari overleden en nog geen maand later besloten mijn ouders toch tot een nieuw vogeltje. Niet veel later kocht ik Pino, omdat ik Goofy ook erg miste. Mijn ouders zijn namelijk klaar met werken en in hun vele vakanties was ie altijd bij mij thuis. Ik heb aan hetzelfde getwijfeld als jij. Is het wel 'normaal' om zo snel na zo'n geweldig vriendje een nieuw parkietje te kopen om de leegte mee op te vullen? Net of je overleden vriendje vervangbaar is, wat natuurlijk helemaal niet kan. Ik heb dus eerst een maandje de tijd genomen om te rouwen, mijn verdriet een plekje proberen te geven en mede door deze site begon het toch wel erg te kriebelen. Goofy vergeet ik NOOIT. Maar loslaten was de enige optie omdat we van hem hielden. En we wilden een nieuw vogeltje een goed leven gaan geven en hopelijk veel gezelligheid voor terug ontvangen...

Ik wens je veel succes met uitzoeken van een nieuw parkietje. Het is verdrietig, maar het parkietje zal altijd een plekje in je hart hebben en houden. Het leven gaat gewoon door. En zo zou de natuur het ook willen... 

[parkietenfan]

Bedankt voor deze reactie. Hij is ontroerend en ik snap precies wat je bedoelt!!

[Moppers]

Maar ben inderdaad een beetje bang dat mensen die dit niet snappen denken dat mijn cocootje niet veel voor me betekende.

Die mensen moeten dan lekker hun mond houden en hun moeder gaan pesten ofzo. Zij hebben er helemaal niks mee te maken. En als zij het vinden, is het niet ineens waar wat ze denken. De band die jij met Coco had en nog steeds hebt, ook al is hij overleden, is een feit, die wordt echt niet minder. Daar kunnen meningen niets aan veranderen. Dus mochten mensen zo dom zijn te zeggen dat het stom, gevoelloos of weet ik wat is om een nieuw parkietje te nemen, trek je er dan maar niks van aan. Ze zijn toch vast jaloers op een dergelijke band met een diertje.

Mijn Moppie overleed begin maart dit jaar. Ik wist niet of ik een nieuw parkietje wilde en ik besloot het nog even aan te kijken. Hoe zou het zijn zonder parkiet in huis, zou ik het missen, of zou ik het wel best vinden zo met mijn andere beestjes. Zoiets kan je van tevoren niet voorspellen, dus ik keek het even aan en luisterde naar mijn gevoel, mijn eigen mening. Het was zo stil, ik floot regelmatig naar een parkietje dat er niet was, ik miste het gezellig kletsen, er ontbrak gewoon iets. Na drie weken nam ik dan ook de beslissing twee parkietjes te adopteren. En ik heb er geen seconde spijt van gehad. Moppie was Moppie, Binky en Deuntje zijn heel anders maar ook zij zijn zeker een genot.

[parkietenfan]

Helaas heeft de buurman van mijn schoonouders wel een nestje op dit moment maar die zijn voor tentoonstellingen. Nestjes voor verkoop zijn pas in maart dus dat duurt nog wel even. Ga dus maar even verder kijken en heb al een gezocht topic geplaatst.
Ik hou jullie op de hoogte.
In ieder geval bedankt voor al jullie reacties!! Ze waren allemaal herkenbaar en hebben mij geholpen met mij tweestrijd.
En nee................coco wordt echt niet vergeten!!! Dat kan ik niet eens.