Broeden ja of neen?

Gestart door Safrena, september 26, 2006, 19:30:42

Vorige topic - Volgende topic

0 Leden en 1 gast bekijken dit topic.

Safrena

Hey Mensen

Het is weer tijd voor  een nieuw discussie onderwerp ;)

Wel of niet broeden? Wanneer broeden? Wel of geen handopfok? en alles wat bij broeden hoort.

Laat maar horen, maar blijf netjes en respecteer ieder zijn  mening die anders is dan de jouwe ;)

Vele groetjes


Scotty - Keecko

Broeden mag wel, alleen in de broedperiode en alleen met parkietjes die ouder dan 1 jaar zijn (tot 5 jaar).
Ook vind ik dat mensen pas met broeden mogen beginnen als ze zoveel mogelijk informatie erover hebben opgezocht, bij hobbyfokkers zijn langsgeweest en een hoop geld opzij hebben gelegd (voor eventuele DA) en alle spullen in huis hebben die je bij het broeden nodig hebt. Handopfok echt niet!!  :'( Alleen als de moeder ze niet accepteerd of iets anders waardoor ze zelf niet zouden overleven.

Groetjes Ilse

opal, sitah en misty

#2
hoi allemaal

ik heb zelf veel heel erg veel gelezen en aan een fokker gevraagd over fokken met gras parkieten en toestemming moeten vragen aan mijn ouders om een nestje jongen zelf te kweken ik alles bij elkaar gespaar (student dus moeten sparen)
ik had alles eindelijk bij elkaar gespaard weer een jaar verder koppeltjes hadden ze zelf al gevormd
dus ik rond april nest kastjes op ge hangen 1 meer dan er koppels waren om ze zelf een keuze te laten maken
de popjes hebben hun keuze gemaakt
ik vind dat de ouders zelf de jongen moeten voeren en ze rust moeten hebben
bij mij is het resultaat twee nesten met jongen een nest met 2 jongen en een nest met 3 jongen
na de eerste broed poging heb ik de nest kastjes er uit gehaalt om ze niet meteen voor de eerste keer uit te putten
je moet er naar mijn mening de ruimte en de tijd er voor hebben
en de parkieten moeten er ook voor in de stemming zijn

maar denk altijd aan deze regel
bezint eer ge begint
dat is bij elke beslissing met dieren zo

groetjes yvo

Josephine

Dit vind ik van broeden:
-Pas beginnen als het koppeltje oud genoeg is en niet te oud, dus tussen 1 en 5 jaar.
-Dat je alle spullen ervoor in huis hebt.
-Als je nog thuis woont, toestemming van ouders en ook voor als je eventueel niet de kleintjes na het uitvliegen kwijt kan, dat ze dan nog gewoon mogen blijfen.
-Genoeg geld voor dierenarts.
-Zeker niet de kleine parkietjes met de hand voeden. Alleen als het perse nodig is, als de kleinen niet door de ouders geaccepteert worden bijv. Ik heb ooit 1 keer zelf een parkietje moeten voeden, omdat het niet door de ouders geaccepteert werd. Maar het is veel werk, en er lastig. Uiteindelijk is het toch goed gekomen.

De punten die ik heb genoemt zijn al door anderen genoemt maar ik wil duidelijk maken dat ik het er mee eens ben.

Groetjes Josephine

Caradow

Ik ben van mening dat er veel te licht gedacht word over het kweken met grasparkietjes. Ik vind dat men heel goed moet overwegen of men wel wil kweken. Je moet goed op de hoogte zijn van mogelijke complicaties die kunnen optreden wanneer er iets mis gaat.
Wat als de kleintjes verstoten worden en je zou ze met de hand moeten opfokken...
Wat als de ouders om andere redenen niet voor de kleintjes kunnen zorgen
wat als er eventuele andere parkieten de kleintjes van het koppel niet accepteren...
Heb je wel genoeg ruimte voor de parkieten met kroost...

Ik heb het gevoel dat er de laatste tijd een heleboel hele jonge mensen ineens beginnen met kweken... en dan niet goed doordacht, maar gewoon een nestkastje ophangen zonder goed op de hoogte te zijn van het hoe en wat. Dit is een tendens die hier op dit forum heel erg gegroeid is de laatste maanden. Nu is het forum zelf natuurlijk ook enorm gegroeid, maar ik heb geen goed gevoel over deze tendens hier.

Tuurlijk moeten de ouders van thuiswonende kinderen toestemming geven om te kweken, maar zijn de ouders zelf ook wel goed op de hoogte van de consequenties en zijn deze ook beried om in te springen wanneer het fout gaat of ene kleintje om de paar uur gevoerd moet worden.

Ikzelf vind dat je eerst toch zeker langere tijd ervaring moet hebben in het HOUDEN van parkietjes, voor je ook maar mag gaan DENKEN aan het KWEKEN met parkietjes. En als ik heel eerlijk ben vind ik dat kinderen van 13/14 jaar NIET moeten kweken. Ja het lijkt allemaal heel erg leuk en als alles goed gaat is het ook leuk, maar als het verkeerd gaat is het NIET leuk meer.

Ikzelf heb nu zon 2.5 jaar parkietjes en nu ze de grote voliere in de kamer hebben en dus ruim de ruimte heb voor meer, gaat het bij mij wel kriebelen om er een blok in te hangen. Ik heb al geinformeerd bij de dierenarts over bijvoeding (omdat ik pellets voer) en naar de beste maten voor een blok bij een andere kweker en hoe het aan te pakken, maar ik ben er nog steeds niet over uit. Waarschijnlijk zou ik de kleintjes zelf willen houden, maar ja, wat als er meer popjes zijn dan mannen, wat als de bloedverwanten met elkaar gaan beginnen, wat als Coco het broeden niet aan kan en overlijd aan legnood of andere complicaties... Nee, ik wacht nog wel even, ik durf het niet goed aan, want Coco kwijtraken omdat IK zo nodig kleintjes wil... nee...




Maur@

O het is zo een geweldig iets om mee te maken als de vogels eieren krijgen en ze komen uit en je krijgt dan ook nog kuikentjes. Zo geweldig die natuur. Echter, medeschuldig. NATUUR. Laten wij de vogels wel hun natuur volgen of hangen we te pas en te onpas een blok in hun verblijf. Vinden wij dat ze te pas en onpas maar moeten jongen. Je kunt het de vogels niet kwalijk nemen, er hangt een blok en ze gaan hun gang, maar wij, de eigenaren, moeten heel goed nadenken. Ervaring over niet goed nadenken, ja dat heb ik. Twee geweldige vogels, twee maal een nest eieren gehad. eerste keer niets, wel bevrucht maar niet gegroeit. Tweede keer, vlak voor het uitkomen gaan de jongen dood. Weer niets. Resultaat. vrouwtje, doodziek, was al niet gezond en we hebben haar toch twee keer een nest laten krijgen, mannetje verstoot het vrouwtje, vrouwtje voor de kenners is Ivory, zij is nog steeds niet gezond en ik vrees elke dag voor haar leven.

Tweede ervaring, doordachter gedaan, denk ik tenminste. Het is maart, voorjaar, de twee verliefde vogels allang apart, blok opgehangen en ja hoor bingo. Eieren. Uit 5 eieren komen twee zulke geweldige mooie lieve vogels, Uno en Due. De rest was onbevrucht. Het mannetje verstoot het eerste jong, Uno al met net iets van vier en halve week. Later blijkt dat Uno een mannetje is, hij was op dat moment waarschijnlijk een bedreiging voor de vader. Due, wat later een vrouwtje blijkt te zijn, is en blijft volledig geaccepteerd. De jongen zitten nog in het blok, nou ja niet de jongen, Due zit nog in het blok en mams begint al weer met eieren leggen. Om de dag verwijder ik het ei, dit gaat maar door en door en door. Bij ei nummer 7 heb ik er genoeg van. Due is inmiddels zelfstandig en ik verwijder het blok. De volgende dag ligt er een ei op de grond. Daar blijft het gelukkig bij.

Door omstandigheden heb ik vogels weg moeten doen, waaronder een paartje. Ocean, vrouwtje en Lemon, mannetje. Zij komen in een hele grote buitenvoliere terecht. Er hangen veel blokken. Pas kreeg ik bericht dat ze 6 eieren hadden waarvan al vier uitgekomen waren met gezonde, mooie jongen.

Wat ik hiermee wil zeggen is. In gevangenschap binnen of buiten kweken. Dat is een heel belangrijke vraag. Binnen heb ik minieme resultaten gehad. Nou ja, miniem. Twee hele mooie jongen. Maar ook een heel ziek geweldig vrouwtje. Buiten hebben twee van mijn vogels nu al 4 mooie gezonde jongen gehad.

Het is zo iets geweldigs om mee te maken, die kleine piepkleine eitjes, waar 18 dagen later minieme, blote, schreeuwende wurmpjes uitkomen. Die binnen 2 weken herkenbare vogels zijn en met 4 weken gewoon vogels zijn. Maar o als ik er aan terug denk. De stress, zijn de eieren wel bevrucht, zijn ze niet verrot. En dan zijn ze geboren, krijgen ze wel genoeg te eten, doet de moeder het wel goed. Moet ik helpen. Wat een gedoe. De moeder van onze twee was een geweldige moeder. Als ik nog terug kijk hoe zij bijvoorbeeld het blok schoon hield, ze schraapte alles naar de zijkant. Ik heb geen jong gezien met poep aan zijn pootjes. Ze verzorgde haar jongen zo, nou daar kan menigeen een puntje aan zuigen.

Ik kan zo een blok ophangen en dan heb ik zo weer jongen. Maar nee. Ik doe het niet meer. Ik weet dat onze vogels het prima naar hun zin hebben. Wat wil je, 4 poppen en 1 man die geweldig met elkaar kunnen opschieten. Als ik nu een blok ophang, waardoor ik de vogels moet gaan scheiden, is de hele hiearchie verstoort. Het is goed zo. Ik heb het één keer meegemaakt en vond het een geweldige ervaring. Maar voordat ik ook maar begon met kweken had ik boeken aangeschaft en heeeeeeeeeeeeel veel op het internet gezocht. En toch sta je voor vragen. Bijvoorbeeld, wat met de eierschalen. Ik heb inmiddels antwoord gekregen wat er met de eierschalen gebeurd.

Ik wil hier iemand quoten, "Bezint eer ge begint" dat is zo ontzettend waar. Vergeet nooit dat je met levende wezens te maken hebt waar wij verantwoordelijk voor zijn. Wij moeten daarin ook onze verantwoordelijkheid nemen. Kweek nooit zomaar met grasparkieten. Als het mis gaat hebben ook zij verdriet, en dan spreek ik wederom uit ervaring.

emceeelwee

Ik zou het kei leuk vinden om "een keer" een nestje grasparkietjes te zien opgroeien. Maar als ik kijk naar wat er wordt aangeboden, in winkels, op marktplaats, etc. heb ik zoiets van: "er zijn genoeg grasparkietjes in Nederland, waarom zou ik er nog meer bij laten komen?" Want wat gebeurt er met al die Pietjes die geen baasje vinden? Voor mij een reden om het niet te doen. Daarbij heb ik geen koppeltje hoor. Maar ik ben dus ook niet op zoek.

Sara

#7
Ik heb nog niet zo lang geleden 'n nestje gehad.Ik heb er op voorhand heel lang over nagedacht.
Ik ben ook nog maar 14jaar,(toen ik een nestje had met m'n parkietjes was ik 13) en dus moest ik het combineren met school.Ik ben ongeveer 'n half jaar op voorhand begonnen met informatie te zoeken.
Ik heb dan ook 'n heel groot word bestand,wat allemaal over kweken,handopfok en het opvoeden van grasparkieten gaat.Ik heb dit afgedrukt en zo'n 3 keer gelezen,en na veel nadenken heb ik broedblokken opgehangen.Ik had twee koppeltjes,en ik heb ze na een tijd uit elkaar moeten zetten,omdat de vrouwtjes begonnen te vechten tot bloedens aan toe.In die tijd was de examenperiode,ik had het zo uitgedacht,voordat ik het broedblok ophing,dat als er 'n nestje zou komen dat tijdens de examenperiode zou zijn,omdat ik dan alleen in de voormiddag in school moest zijn.Ik had er ook over nagedacht,wat ik mmet de kleintjes zou doen:één kleintje zou ik vast en zeker zelf houden,en mijn vriendinnen zagen het ook wel zitten op 'n parkietje te adopteren,als er meer eitjes zouden uitkomen.Die vriendinnen ken ik dan ook goed,en ik weet zeker dat zij 'n goede thuis zouden kunnen geven aan mijn parkietjes.Nadat de 2koppeltjes uit elkaar gezet waren,kwam er bij één koppel dan ook 'n jonkie.Het bleef bij één vogeltje,dus deze heb ik zelf gehouden.Ondertussen is dat jonkie nu 4maanden oud en ik heb er geen spijt van dat ik 'n nestje gehad heb.Het was een erg leuke ervaring,maar ik denk niet dat ik het nog zou doen.

Hoe lief en schattig zo kleine kuikentjes ook zijn;het zijn en blijven levende wezentjes..en er kan altijd wat mis gaan(zoals bij mij vochten de vrouwtjes van de koppeltjes).Ik zou dus zeggen : kweken?-ja,maar;zoek op voorhand voldoende informatie,vraag hulp aan kennissen die je kunnen bijstaan moest het mis gaan,zoek op voorhand al 'n thuis voor de kleintjes en vooral: let op hygiëne,de juiste en gevarieerde voeding van de parkieten en zorg voor extra kooien.Als je hier alles eerst heel goed over nadenkt,en je weet hoe je het moet doen,wat je moet doen en je bent op alles voorbereid,dan vind ik wel dat je mag kweken.
De leeftijd van je parkietjes is natuurlijk ook erg belangrijk,en ik vind het ook belangrijk(ook al houd je je parkietje binnenshuis) om te letten op het juiste seizoen waarin je wil kweken.

Vele groetjes,
Sara

Berichtjes samengevoegd. Gr. Ingrid
Vele groetjes van een ex-grasparkietenbaasje (met heimwee) ;-)
Ook een pootje van Zoë en Fenna, mijn keeshondjes

esther

Ik heb mijn parkietjes nog nooit laten broeden en ben dat ook eigenlijk niet van plan.
Ik denk niet dat ik er al klaar voor zou zijn, het brengt toch de nodige stress met zich mee.
Tenminste bij mij zou dat wel het geval zijn.. gaat het wel goed, krijgen ze genoeg van dit en genoeg van dat.
Ik zou een stresskip zijn en als het over mijn parkietjes gaat kan ik vrij gevoelig en emotioneel worden maar de dag dat de parkietjes die je vanaf hun geboorte hebt meegemaakt naar een ander huis ziet gaan komt eraan!

Al vind ik het soms wel zonde want in de natuur broeden ze ook gewoon en ze hebben
volgens mij die behoefte best wel om voor nageslacht te zorgen, doe ik ze niet tekort als ze die mogelijkheid niet hebben?

En waar ik dan ook aan denk, als parkietjes eenmaal een nestje hebben gehad hebben ze dan
de smaak niet te pakken om steeds weer te willen broeden. Of kan je ook gewoon 1 keer een nestje laten komen.

Ik vind dat mensen best met hun parkietjes mogen kweken, mits ze heel goed weten waar ze aan beginnen.
Er word misschien soms best makkelijk over gedacht maar wat als er iets mis gaat!
Parkietjes moeten toch wel door de ouders worden gevoerd, alleen als er problemen zijn moet je die taak natuurlijk over kunnen nemen.

Het lijkt me wel zo handig om in de beginperiode al te zoeken naar mensen die een parkietje willen hebben,
je hebt altijd kans dat ze afzeggen maar je bent zekerder van een nieuwe huis zodra ze uit gaan vliegen.
En het lijkt me voor diegene ook heel leuk om zijn/haar nieuwe parkietje een beetje te zien opgroeien.

Groetjes Esther

Safrena

#9
Hey

Ik vind dat er nog teveel mensen zijn die zomaar, zonder enige kennis beginnen met broeden, tot mijn grote spijt :'(
Deze mensen vergeten wel een keer dat broeden niet altijd zo makkelijk is of ze denken.
Je bent met levende wezentjes bezig.
Als je niet voldoende tijd en kennis hebt van broeden, begin er dan gewoon niet aan. Er kan zoveel fout gaan met alle gevolgen vandien.

Neem eerst de tijd om voldoende kennis op te doen over het broeden en alles wat erbij hoort. Lees de vele artikels die al geschreven zijn over broeden, lees veel boekjes, zoek een hobby kweker (die je met heel veel plezier alles zal vertellen) en stel heel veel vragen. Lees en vraag ook heel goed naar de voorbereidingen en wat er eventueel fout kan gaan en wat je er dan eventueel kan aan doen.
Als je dat allemaal al gedaan hebt ben je al een heel eind op de goede weg, dan zul je ook al weten wanneer te broeden, de voorbereidingen, de leeftijd van de diertjes, enz.... Maar vergeet niet " de praktijk is nog altijd heel anders dan in theorie"
Is er dan toch nog iets dat je niet weet, vraag dan altijd zo snel mogelijk raad aan mensen die ervaring hebben met broeden.
Verder zou ik zeggen: laat je parkietjes hun gang gaan = laat de natuur zijn gang gaan.
Probeer zoveel mogelijk de natuur na te bootsen. Geef je parkietje een broedblok of een stuk uitgeholde boomstam (ook te koop) en leg niks op de bodem, dat hebben ze niet graag en ook in de natuur ligt er niks op de bodem. Bemoei je zo weinig mogelijk met de dingen tijdens het broeden. Een kijkje nemen af en toe mag gerust, maar liefst zonder hen te storen, parkietjes zijn dat vrij gevoelig aan (met uitzondering van tamme parkietjes) en grijp alleen in als het echt nodig is.

Als je besloten hebt om te broeden en je wil een tam parkietje ga dat dan niet met de hand gaan opvoeden. Zo zal je het kleintje heel veel tekort gaan doen, waardoor er veel problemen ontstaan zoals vitamine gebrek, moeilijk kunnen vliegen, soms zelfs de dood tot gevolg. Doe het dus niet, tenzij het echt moet omdat er problemen zijn met beide ouders. Ja met beide ouders, als het popje haar kleintjes niet maar kan voeren neemt meestal paps de taak over (of omgekeerd) en hoef je zelf niks te doen, dan het een beetje in het oog te houden. Pas als beide ouders dus niet meer naar de kleintjes kijken, dan kun je ze met de hand verder groot brengen.
Je kan ook parkietjes die met een week of zes uitvliegen nog heel goed tam maken, daarvoor moet je ze niet met de hand opvoeden. Zoals ik al eerder zei: "stoor je parkietjes weinig of niet tijdens het broeden" maar  bij tamme parkietjes kun je eventueel als de kleintjes veertjes beginnen krijgen ze af en toe even in je hand nemen.

Mijn advies is dan ook : Nooit handopfok tenzij niet anders kan. Lees veel, stel je vragen en doe eerst voldoende kennis op voor je gaat broeden, je bent met levende wezentjes bezig. Zorg er ook voor dat je voldoende tijd en ruimte hebt om te broeden.
Zoals al vaak is gezegd en schreven "Bezint eer ge begint"

Begin niet met broeden, als je niet voldoende kennis en tijd  hebt, of als je niet de moeite wil doen om eerst voldoende kennis te verzamelen.

Vele groetjes

Meltjuh

Ik sluit me bij Nancy aan.
Veel mensen beginnen aan broeden zonder er bij na te denken.

Ik heb mijn koppeltje ook laten broeden maar heb eerst veel informatie opgezocht en er 100x overna gedacht. Ik doe opleiding dierenartsassistent dus had al een aantal dingen geleerd en kon op school ook terecht voor vragen.
Daarnaast had ik via mijn werk een kweker geraadpleegd wat ik absoluut niet en wel moet doen.

Ik vind het ook belangrijk dat je gewoon de natuur zijn gang laat gaan. en lukt het niet dan is het jammer.
Mijn parkietjes hebben alle vrijheid gekregen: ze konden gewoon de hele dag rondvliegen. Toen mijn popje echt eitjes begon te leggen heb ik het kooitje wel vaak dichtgehouden zodat ze niet afgeleid werd. Begin niet aan handopfok zonder reden laat de natuur zijn gang gaan!

Ik heb er werkelijk elke dag van genoten toen die kleintjes opgroeide maar zoals veel van jullie weten zijn er ook minder prettige dingen gebeurd :'(

Denk eerst heel goed na!! en wat Nancy al zei je bent met levende wezentjes bezig er kan namelijk zoveel fout gaan!

mozart

Ik sluit me eigenlijk aan bij wat al geschreven is!
Heb zelf geen ervaring met broeden/kweken enzovoort.
Denk inderdaad dat dit een hele serieuze zaak is, waar heel weloverwogen voor gekozen moet worden. Op dit moment zou ik er absoluut niet voor kiezen, heb geen tijd genoeg, geen ervaring en absoluut geen idee wat er allemaal bij komt kijken!
Dus argumenten om het voorlopig lekker over te laten aan mensen die weten wat ze doen!!!

Moppers

Ik ben blij dat mijn suggestie zo snel in de groep gegooid is.  :)

Voor mij ligt het heel simpel en het antwoord is nee!

Het is vast ontzettend schattig, kleine parkietjes (zelf vind ik die naakte roze dingen maar lelijk, maar goed), en vast ook ontzettend leuk om die kleintjes op te zien groeien. Maar het gaat tegen mijn principes in.
Wat betreft de aanschaf van dieren heb ik een aantal jaar geleden 'het licht gezien'. Er zitten zo ontzettend veel dieren, van iedere soort die je maar kunt bedenken en van soorten waarvan je niet wist dat ze bestaan, te wachten. Te wachten tot er iemand ze een tweede kans geeft, omdat hun eerste baasje hen gedumpt heeft, of afgestaan heeft, of zelfs mishandeld heeft en ze daardoor (terecht) in beslag genomen zijn.
Heel veel mensen worden 'spontaan allergisch' als na een paar maanden de lol en de nieuwigheid van een dier eraf is en de verzorging toch niet mee blijkt te vallen. Veel kinderen zijn na 3 maanden op een dier uitgekeken, ongeacht de belofte vooraf dat hij er echt wel voor ging zorgen, dan draaien de ouders er voor op en die besluiten het diertje weg te doen.
Dan zijn er nog de gevallen van mensen die door omstandigheden niet meer voor hun dieren kunnen zorgen (mensen die daadwerkelijk allergie ontwikkelen, ineens lichamelijk beperkt zijn, of sterfgevallen bijvoorbeeld) Die mensen treft geen blaam, maar het dier lost niet in lucht op.
Maar er is nou eenmaal geen paradijs voor ieder dier die geen baasje meer heeft. Opvangcentra hebben maar een bepaald budget (altijd veel te weinig), beperkte ruimte en niet alle tijd die er eigenlijk nodig is.

Mogelijk tegenargument: in de natuur broeden vogels ook.
Ja, dat is waar. In de vrije natuur, waar ze alle ruimte hebben. En het hoort ook bij de natuur dat meer dan de helft van de jongen gewoon doodgaat voordat volwassenheid bereikt is, waardoor er geen overpopulatie ontstaat (als het om de natuurlijke leefomgeving gaat).
Niet dat ik hiermee wil zeggen dat ik vind dat van elk nestje tamme vogels de helft maar een spuitje moet krijgen ofzo, dat vind ik niet.

Als je een dier adopteert (hem die tweede kans geeft dus), zijn er sowieso twee regels waar je je handtekening onder zet voordat je het diertje meekrijgt:
1 niet mee naar tentoonstellingen
2 niet mee fokken/broeden (met andere woorden voortplanting niet toegestaan)
Het gaat zo vaak mis als mensen thuis een nestje willen, en dit gaat niet alleen ten koste van de jongen maar ook van de vader en moeder. En als je nog een parkietje erbij wil, dan adopteer je er toch gewoon nog een?

Cutie_lover

Broeden?

Ja als:

*Je héél veel info hebt.
*Je kunt staan voor de gevolgen

Nee als:
Je het bovenstaande niet kunt navolgen.

Ik twijfell..

Josephine

Als je twijfelt zou ik het niet doen... Alleen als je het echt zeker weet!!! En natuurlijk ook als het van je pa en ma mag.

karin v h

Ik ben het er mee eens dat je eerst veel informatie moet inwinnen en het overwogen moet gaan doen. Helaas wil ik er aan toevoegen dat er veel informatie is maar dat de praktijk vaak toch anders is uiteindelijk ieder vogeltje is ook anders, iedere bevalling is ook anders. Ik heb nu dit jaar bij 2 vrouwtjes 2 nestjes gehad en ik ben tegen dingen aangelopen die niet in de boeken staan en dan moet je toch door informatie in te winnen of naar je eigen verstand handelen.
Veel dingen staan dus niet in de standaard-informatie zoals bijv. ruzies tussen vrouwtjes (tot bloedens en geamputeerde pootjes toe), dat sommige mannetjes eier-eters zijn en zo zijn er nog veel meer dingen te noemen. Misschien speelt het mee of je ze in een voliere hebt of in huis maar ik denk zoals ik ze in huis had dat jaloezie onder vogels parten kan gaan spelen.

Ik heb enorm genoten van de nestjes en om het broedproces is mee te maken. Maar het is niet even parkietjes verzorgen er komt zoveel bijkijken dat je echt uren met de verzorging bezig bent. Het kan zijn dat ik het te precies wilde doen omdat ik gek ben op mijn parkietjes en het iedereen naar zijn zin wil maken.
Tevens ben ik blij dat ik bij het 2 e nestje opties had om de parkietjes onder te brengen want anders had ik het niet gedaan.
Bij een eerste nestje is alles nieuw en eng (ondanks alle informatie die er te lezen is) bij het tweede nestje loopt alles wat makkelijker durf je er ook meer mee.
Maar denk inderdaad goed na en ik sluit mij helemaal bij het verhaal van Safrena aan.
Groetjes karin


Karin

Ik zou zeggen: niet broeden. Er zijn zoveel leuke, oudere parkietjes die wachten op een liefdevol thuis. Oude parkietjes kunnen ook erg lief zijn, geef hun ook een nieuwe kans op een beter leven.  :-* 

baasje Twister

Citaat van: mozart op september 29, 2006, 17:21:37
Ik sluit me eigenlijk aan bij wat al geschreven is!
Heb zelf geen ervaring met broeden/kweken enzovoort.
Denk inderdaad dat dit een hele serieuze zaak is, waar heel weloverwogen voor gekozen moet worden. Op dit moment zou ik er absoluut niet voor kiezen, heb geen tijd genoeg, geen ervaring en absoluut geen idee wat er allemaal bij komt kijken!
Dus argumenten om het voorlopig lekker over te laten aan mensen die weten wat ze doen!!!

ik zou zeggen begin!! met broeden

karin v h

Hallo Baasje Twister,
Wat bedoel jij met citaat: ik zou zeggen begin!! met broeden
Wil jij daarmee zeggen dat iedereen maar gewoon moet beginnen (ik hoop dat ik dat verkeerd begrepen heb!).
Het is ontzettend leuk om het eens mee te maken maar het kost enorm veel tijd die je er aan moet besteden.
Het is niet zo broedblok aan de kooi en broeden-maar.....
groetjes karin

Cutie_lover

Heb me veranderd broeden neen.. tenzij je kweker bent ( hobby natuurlijk.. ) Liefst niet thuis..